Να, λοιπόν, που δεν είναι όλοι οι τραγουδιστές της όπερας άκαμπτοι και απρόσιτοι. Να που υπάρχουν και οι νέοι, ωραίοι και σέξι, που επιπροσθέτως έχουν τα απαραίτητα «ειδικά προσόντα» για τον χώρο, δηλαδή τη φωνή. O λόγος για το ρεσιτάλ του διάσημου Αργεντινού τενόρου στις 24 Ιουλίου στο Ηρώδειο. Ή μήπως δεν ήταν έτσι; Μήπως τελικά αυτό που έκανε ο Κούρα στο Ηρώδειο δεν ήταν παρά ένα προσωπικό σόου, όπου όλα τα άλλα, η μεσόφωνος, η ορχήστρα και ο μαέστρος, υπηρετούσαν τον υπέρλαμπρο αστέρα; Αφήνοντας κατά μέρος τον ρόλο του ως τραγουδιστή όπερας ο τενόρος υιοθέτησε περσόνα διασκεδαστή, χαριεντιζόμενος με το κοινό («πώς σας φαίνονται τα ρούχα μου;», «ωραία που μυρίζει – μαγειρεύει κανείς;») και χαϊδεύοντας χαριτωμένες παιδίσκες. Απέδειξε την αθλητική του φόρμα με άφθονα σκέρτσα και επιβεβαίωσε το υπερχειλίζον λατινικό πάθος με λάγνα βλέμματα. Πλάι του στεκόταν η σκηνικά υποτονική και φωνητικά ασήμαντη μεσόφωνος Τζουζεπίνα Τρότα, που επέλεξε ο ίδιος ο Κούρα. Τόση ανασφάλεια;
Και τα χειρότερα: φέρθηκε με σπάνια απρέπεια τόσο προς τον μαέστρο, τον εξαίρετο και στωικά υπομένοντα Βόλντεμαρ Νέλσον -όσο και προς την Τρότα. Εδινε παραγγέλματα στους μουσικούς της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, καλούσε αυτός τον αρχιμουσικό επί σκηνής και φρόντισε να ακυρώσει τη νεαρή μεσόφωνο, κλέβοντάς της τη δόξα με μία -έστω προβλεπόμενη- τελική νότα, σε άρια που ερμήνευε εκείνη.
Διαφορετική είναι η θέση και η λειτουργία της όπερας στον δυτικό πολιτισμό και διαφορετική αυτή ενός ελαφρού τραγουδιού. Κάθε είδος έχει τη δική του αισθητική και τους δικούς του ερμηνευτικούς κανόνες. H αγοραία προσέγγιση του υψηλού δεν ωφελεί κανέναν, αφού μεταφέρει λάθος μήνυμα. Είναι αμφίβολο αν οι ακκισμοί του Κούρα αποφέρουν νέους ακροατές στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Και αν -έστω- κάποιος περάσει το κατώφλι για χάρη του αγαπημένου του αστέρα, μήπως αναμένει ανάλογο θέαμα και μέσα στο θέατρο;
Αναμφίβολα ο Κούρα διαθέτει μία από τις πλέον σπάνιες φωνές δραματικού τενόρου, με ηχόχρωμα εξαιρετικής ποιότητας και εντυπωσιακή ένταση. Ωστόσο, τελικά, δεν εξέπληξε καθόλου, που αξιοποίησε ακόμα και αυτό το θεϊκό δώρο με πρωτογενή και ενστικτώδη τρόπο, στοχεύοντας στον εύκολο εντυπωσιασμό και όχι στη μουσική ερμηνεία. O ενθουσιασμός του κοινού στο κατάμεστο Ηρώδειο ήταν μεγάλος -η σχέση του θεάματος με την τέχνη, μικρή.