ΥΠΟΒΟΛΕΙΟ

2' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σαν να μου φαίνεται πως ο νέος χρόνος δεν μας βρήκε φέτος και με αρκετές, καλές θεατρικές παραστάσεις, στην Αθήνα τουλάχιστον. – Μια δυο που «περνάς καλά», ελάχιστες ενδιαφέρουσες σε όλα τα επίπεδα, μερικές με επιμέρους ενδιαφέροντα και με… εν γένει αδυναμίες – κι αυτό είν’ όλο. – Για να δούμε τι θα φέρει το νέον έτος. – Εκπληξη όμως φέρνει σίγουρα το «Λαμπέτη» όπου η Ολια Λαζαρίδου ανεβάζει οσονούπω (μεταφράζει και σκηνοθετεί) κωμωδία του Νιλ Σάιμον. Ετσι μπράβο, να ανοίγουμε και λιγάκι. – Εκπληξη και στο «Αμόρε», όπου ο Γιάννης Χουβαρδάς θα ανεβάσει Νόελ Κάουαρντ. – Θα μου πεις το ζήτημα είναι πώς θα τον ανεβάσει. Ε, όπως κι αν τον κάνει, είτε «συμβατικά» (που δεν το βλέπω) είτε «ανορθόδοξα» (όχι ελπίζω έτσι που… δεν θα το βλέπω), έκπληξη θα είναι. – Εκπληξη ΔΕείναι που ο Λευτέρης Βογιατζής πάει εντέλει για πρεμιέρα στο 2003 με το νέο έργο της Λούλας Αναγνωστάκη «Σ’ εσάς που με ακούτε». Εκπληξη θα ήταν το αντίθετο. – Μην πιάσουμε, όμως, και Πάσχα, ε; – Εν τω μεταξύ, ένα άλλο, παλαιότερο, αλλά ωραιότατο έργο της Αναγνωστάκη (ίσως το ωραιότερό της) ανέβηκε στην Αθήνα: Η «Κασέτα», από τον Γιώργο Αρμένη στο θέατρό του. – Μη σου λάχει Κατσιφάρας στο μπροστινό κάθισμα θεάτρου! Δεν θα δεις παράσταση. Ειδικά αν έχει κυρίες ένθεν και ένθεν του. Εγώ, που ατύχησα να τον έχω, βγήκα από το «Ταξίδι μακριάς μέρας…» του Εθνικού στο Κάπα με ναυτία. Οχι από το «Ταξίδι…». Από το κεφάλι μπροστά. Πότε από τη μια, πότε από την άλλη, ψουψουψουψουψου… – Κι από πίσω η κυρία, μετά κριτικού καθήμενη, να καθαρίζει ώρες ατελείωτες καραμέλα συνοδεύοντας με κρίτσι κρίτσι κρίτσι τον μονόλογο της Ζαβιτσιάνου. – Εμένα κυνηγάνε αυτά ή το χάλι μας το μαύρο πια εν γένει; – Αλλά να μην σου τύχει σε παράσταση και η Αννα Βίσση συνοδευόμενη από «τυπά» (μπορεί να είναι και διασημότης o κύριος, δεν γνωρίζω) με κασκέτο στο κεφάλι καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, με ψηλές μπότες, σπιρούνια και καυτές σέλες, ο οποίος γελούσε (ολομόναχος συνήθως μέσα στην αίθουσα) εν είδει: «μπούχαχαχαχα». – Τις φλέβες μου. – Στο «Ταξίδι…» του Εθνικού κι αυτό; Ε, όχι, βρε αδερφέ, η Βίσση στη Ζαβιτσιάνου! – Δύο θεατρικές εξόδους έκανε πρόσφατα η κοπέλα – σεσημασμένες κι οι δύο από σμήνη φωτοτηλεκάμερες: μία στου Φασουλή (άνευ κυρίου με κασκέτο) και η άλλη στου Λαζόπουλου (όπου και ο μπούχαχας). – Πρεμιέρες ήθελα, τρομάρα μου, μιλάω κι από πάνω… – Ασε που δυσκολευόμουν να κοιτάζω γύρω. Οπου και να γυρνούσε το βλέμμα μου, τραβηγμένα πρόσωπα συναντούσε. Ενα σύγκρυο. Στο τέλος κοιτούσα κάτω. – Ακόμα κι η λεβέντισσα η νταβράντω! Εκλεισε ως γυναίκα και άνοιξε ως Τιεν Αν Μεν. – Τελικά, διακριτικό «τράβηγμα» δεν γίνεται, φαίνεται. Οσα κι αν διαθέτουν. – Μόνο από την τηλεόραση σε ξεγελούν κάπως. Στη σκηνή, τουναντίον…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή