Πώς στόλισαν το γιορτινό δέντρο οι φίλοι της μουσικής;
Από το πιο ψηλό κλαδί, κρέμασαν τη γυάλινη μπάλα που αντιφεγγίζει, μέσα από τις νότες του Ιωάννη Σεβαστιανού, το «Ορατόριο των Χριστουγέννων».
Εκεί, παραδίπλα, όπου λαμποκοπούν πολύχρωμες μπάλες και οι καντάτες του «BWV 63, 64, 121» για τις χριστουγεννιάτικες μέρες, με αργές προσεκτικές κινήσεις απέθεσαν τον Χέντελ με τις εύθραυστες μουσικές του «Μεσσία» και, κυρίως, την ένδοξη παλλόμενη χορωδιακή μελωδία του «For unto us a child is born».
Αναψαν φωτεινά κεράκια τις δοξαριές του Corelli και του Torelli στα «Κοντσέρτα των Χριστουγέννων» και κρέμασαν, αστραποβόλο φαναράκι, τη «Χριστουγεννιάτικη Καντάτα» του Christoforo Caresana.
Πιο κάτω στερέωσαν τη μικρή κούκλα του Τσαϊκόφσκι που μας κλείνει το μάτι με τις γλυκιές, ζαχαρωμένες νότες του «Καρυοθραύστη».
Γύρω-τριγύρω γέμισαν τις άκρες των κλαδιών με μεταλλικά τριγωνάκια που αντηχούν από παιδικά κάλαντα («Χριστού τη θεία γέννηση»), και αστραφτερές γιρλάντες που πάνω τους υπνοβατεί το «Ceremony of Carols» του Βritten.
Απλωσαν παντού ρινίσματα χιονιού από βαμβάκι εξ εσπερίας: «Ω, έλατο», «Αγια νύχτα», «Petit papa Noel», και οι νιφάδες τους συνέπλευσαν αρμονικά με τη λευκότητα της χιόνος του Παπαδιαμάντη.
Στη βάση του δέντρου, εκεί όπου -ως είθισται- τοποθετείται η φάτνη, συναθροίστηκαν τα «Τέσσερα Μοτέτα για τα Χριστούγεννα» του Francis Poulenc, ο «Amahl και οι νυχτερινοί επισκέπτες» του Menotti που πορεύονται στη Βηθλεέμ, και οι ηδύτατες νότες των μάγων του JohAdams στο «Ελ Νίνιο» (για τα παιχνίδια και τα δώρα που αποτίθενται τρυφερά στο πλάι, φρόντισαν ο Debussy και ο Ravel).
«Και το άστρο στην κορυφή;», θα αναρωτηθεί κανείς, «ο υπέρτατος συμβολισμός του χριστουγεννιάτικου δέντρου»;
Μα αυτό, δεν χρειάστηκε μουσική.
Το τοποθετήσαμε σιωπηλά, με τις κινήσεις που επιβάλλει το ταπεινό ανεκτίμητο, και το παρατηρήσαμε μετά -όπως τα νήπια- από την παρακείμενη κλειδαρότρυπα, για να μας επαναφέρει στα ημίφωτα δωμάτια των παιδικών μας χρόνων.