Μουσική… Πολυφωνία

1' 48" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πολυφωνία

Τεύχος 1, φθινόπωρο 2002

Εκδ. Κουλτούρα, σελ. 146

Συνεπής προς τον ευχάριστα νεανικό του αέρα είναι ο τίτλος του νέου περιοδικού με θέμα τη μουσική, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Κουλτούρα». Ο όρος «Πολυφωνία» που επελέγη, δίνει εύστοχα το στίγμα του ως προς την ακαδημαϊκή «Μουσικολογία» και τον αμφίσημο «Μουσικό Λόγο». Πρόθεση της συντακτικής και συμβουλευτικής επιτροπής, που συγκροτείται από απόφοιτους του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, είναι μια διευρυμένη θεματολογία, που θα απλώνεται, τόσο στο πεδίο της μουσικής πρακτικής όσο και στη σχέση της μουσικής με τις εικαστικές τέχνες, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τον χορό. Αυτονόητη θεωρείται η στήριξη της ελληνικής δημιουργίας. Βασικό σημείο διαφοροποίησης ως προς τις δύο άλλες περιοδικές εκδόσεις είναι ότι απευθύνεται σε αναγνώστες με ευρύτερο ενδιαφέρον για την παιδεία και όχι μόνον αυστηρά μουσικούς και μουσικολόγους.

Στο πρώτο τεύχος, η ουσία ανταποκρίνεται στις προθέσεις. Αρχή γίνεται με ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο του μουσικολόγου Ν. Μαλιάρα που αφορά τα μουσικά όργανα στο Βυζάντιο. Πρόκειται ουσιαστικά για έναν έμμεσο τρόπο να προσεγγίσει κανείς το τεράστιο θέμα της κοσμικής μουσικής στο Βυζάντιο, καθώς -κατά τον συγγραφέα- όργανα δεν χρησιμοποιούνταν στην εκκλησία.

Ο Γιάννης Μπελώνης, εκ των αρχισυντακτών του περιοδικού, επιμελήθηκε μια ενδιαφέρουσα ιδέα: παρουσιάζει το δημιουργικό έργο του Νίκου Σκαλκώτα μέσα από κριτικές του Μανόλη Καλομοίρη. Η αδυναμία του πρεσβύτερου να κατανοήσει τις τεχνικές του νεότερου συνθέτη, δεν μειώνουν την εκτίμηση στο πρόσωπό του. Ακολουθεί ανάλυση δύο χορών του Σκαλκώτα από την Αικ. Λεβίδου.

Η Καίτη Ρωμανού και ο Χρήστος Πουρής συνεισφέρουν δύο άρθρα γενικότερου ενδιαφέροντος: το πρώτο, πιο εξειδικευμένο, αφορά τη μουσικο-ποιητική αφήγηση της κατάληψης της Αλεξάνδρειας από τον βασιλιά της Κύπρου, όπως παρουσιάζεται στο έργο του συνθέτη και ποιητή Γκιγιόμ ντε Μασό (14ος αι.), ενώ το δεύτερο αναφέρεται στον ρόλο του πιάνου κατά τον 19ο αι., που εν πολλοίς επηρεάζει μέχρι σήμερα τη μουσική ζωή της Δύσης.

Το μέγεθος του συνθέτη Δημήτρη Δραγατάκη, που έφυγε πλήρης ημερών το 2001, θα άντεχε ασφαλώς ένα πιο περιεκτικό αφιέρωμα. Ενας από τους διασημότερους πιανίστες της τζαζ, ο Γιώργος Κοντραφούρης επισημαίνει τα στοιχεία που διαφοροποιούν την αρμονία της τζαζ από αυτήν την κλασικής μουσικής, ενώ ένα σύντομο κείμενο του συνθέτη Χάρη Βρόντου έχει τίτλο «Μουσική και κατανάλωση».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή