Ενα δώρο από τις Βερσαλλίες

Ενα δώρο από τις Βερσαλλίες

1' 56" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Επενδύοντας σταθερά στον χώρο της μουσικής, το Γαλλικό Ινστιτούτο διοργάνωσε φέτος τη σειρά συναυλιών «Μουσική στις Βερσαλλίες», που φιλοξένησε ποικιλία έργων γαλλικού μπαρόκ. Εξαιρετική υπήρξε η εναρκτήρια βραδιά με το γνωστό σύνολο Καπρίτσιο Στραβαγκάντε υπό τον Σκιπ Σεμπέ, που ερμήνευσε έργα των Λαμπέρ, Κουπρέν, Λυλλύ και Μοντεκλαίρ. Η μακρόχρονη εμπειρία των μουσικών είχε ως αποτέλεσμα μια σχέση με τα έργα εμφανώς ερωτική, παλλόμενη, γλυκιά. Σολίστ ήταν η έμπειρη υψίφωνος Ιζαμπέλ Πουλενάρ, που χειρίστηκε με ανάλογη άνεση τα φωνητικά μέρη. Μελετημένη στην παραμικρή της λεπτομέρεια, τραγούδησε με ευαισθησία, δεξιοτεχνία και γνώση. Εκτός προγράμματος, ερμηνεύοντας τον «Θάνατο της Διδούς» του Λεκλαίρ, έδωσε συναρπαστικό μάθημα κινησιολογίας της εποχής, αξιοποιώντας εκφραστικά και με γνώση πρόσωπο, χέρια, σώμα. Ατυχώς, δεν παρευρέθηκε καμία από τις ταλαντούχες Ελληνίδες τραγουδίστριες, που οψίμως ασχολούνται με την τέχνη του μπαρόκ.

Πριν από τη συναυλία, στο πλαίσιο αποτελεσματικής επιθετικής πολιτιστικής πολιτικής, το Ιδρυμα της Γαλλίας δώρισε στο Διεθνές Καλλιτεχνικό Κέντρο Αθήναιον το σύνολο των βιβλίων και μουσικών κειμένων που έχουν εκδοθεί από το Κέντρο Μουσικής Μπαρόκ των Βερσαλλιών. Ανάλογη δωρεά έχει πραγματοποιηθεί σε ακόμα δέκα ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με στόχο την προώθηση της γαλλικής μουσικής μπαρόκ, ώστε -όπως εξηγήθηκε- να ανακτηθεί το χαμένο έδαφος σε σχέση με τους πιο δραστήριους Ιταλούς και Γερμανούς. Ο,τι υπάρχει τυπωμένο και βρίσκεται σε προσβάσιμο ράφι, παίζεται. Στο μέλλον, η συγκομιδή είναι εξασφαλισμένη.

Με αφορμή τον Μπαχ

Γύρω από τη μουσική του Ι.Σ. Μπαχ περιστράφηκε φέτος το ενδιαφέρον φεστιβάλ μουσικής δωματίου (αίθουσα Μητρόπουλου, 18-27 Φεβρουαρίου): Μέντελσον, Σούμαν, Ρέγκερ, αλλά και σύγχρονες μεταγραφές από τον Β. Τσαμπρόπουλο και τους Swingle Singers πλαισίωσαν συνθέσεις του ίδιου του Μπαχ. Αναπόφευκτα, το προαναφερθέν παράδειγμα των Γάλλων οδηγεί σε καίρια ερωτήματα: έπειτα από τόσα χρόνια σταθερής λειτουργίας, σοβαρής δουλειάς και σημαντικής αποδοχής των κύκλων μουσικής δωματίου από το κοινό, γιατί δεν έχει δημιουργηθεί ένα αντίστοιχο, σταθερό ελληνικό σύνολο (είτε από κάποιον θεσμικό φορέα, είτε από τον ίδιο τον πολυπράγμονα καλλιτεχνικό διευθυντή του κύκλου), που να στηρίζει την έκφραση αυτή εκτενέστερα -ενδεχομένως- και με ευρύτερα εκπαιδευτικό στόχο; Επίσης, διερωτάται κανείς, πώς σε τόσους κύκλους που έχουν σχεδιαστεί μέχρι σήμερα από έναν καλλιτεχνικό διευθυντή με δηλωμένη ευαισθησία σε θέματα «ελληνικότητας», δεν έχουν χωρέσει -ούτε ως αναφορά- έργα ελληνικής ιστορικής μουσικής (σονάτες για τσέλο του Ριάδη, κουαρτέτα Σκαλκώτα κ.λπ.), τα οποία βρίσκει κανείς πλέον και στη δισκογραφία; Είναι κρίμα να παραμένει αναξιοποίητη η δυναμική που έχει δημιουργηθεί χάρη στη μέχρι σήμερα πολύ καλή δουλειά.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή