Λαρς Φον Τρίερ: «H τελειότητα ανήκει στον Θεό»

Λαρς Φον Τρίερ: «H τελειότητα ανήκει στον Θεό»

2' 52" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε το πρόγραμμα των Καννών, αναμενόταν ότι η νέα ταινία του (βραβευμένου το 2000 για το «Χορεύοντας στο σκοτάδο») Λαρς Φον Τρίερ «Dogville», θα είναι το μεγάλο γεγονός του φεστιβάλ. Και έτσι έγινε. Στη χθεσινή προβολή της ταινίας, που άφησε καλές εντυπώσεις και στη συνέντευξη τύπου του Τρίερ και της πρωταγωνίστριάς του, Νικόλ Κίντμαν, επικράτησε το αδιαχώρητο. Το ενδιαφέρον για την ταινία δεν προκάλεσαν μόνο τα ονόματα των συντελεστών της, αλλά και ο τρόπος που γυρίστηκε. Σε ένα μόνο σκηνικό, σαν άδεια θεατρική σκηνή με λιγοστά αντικείμενα και σημάδια από κιμωλία στο πάτωμα, μια αντίληψη που θυμίζει το μπρεχτικό θέατρο. H Κίντμαν ερμηνεύει την Γκρέις, μια γυναίκα της δεκαετίας του ’30 με ένα μυστικό, που βρίσκει καταφύγιο σε μια πόλη στα Βραχώδη Ορη. H πόλη την προφυλάσσει, αλλά στη συνέχεια γίνεται ασφυκτική γύρω της. Την εκβιάζει και την καταδιώκει. Σε ορισμένες σκηνές, η Κίντμαν αναγκάστηκε να παίξει φορώντας μεταλλικό κολάρο, αλυσίδα και ένα κουδούνι! Μαζί της παίζουν οι: Πολ Μπέτανι, Στέλαν Σκάαρσγκαρντ, Λορίν Μπακόλ, Μπεν Γκαζάρα, Τζέιμς Κάαν.

Από τις ταινίες του Σαββατοκύριακου συζητήθηκε το «Elephant» του Γκας Βαν Σαντ, με θέμα παρόμοιο με εκείνο του «Ακήρυχτου πολέμου» του Μάικλ Μουρ, ένα μακελειό σε ένα αμερικανικό σχολείο, άρεσε η χαμηλών τόνων «Απόσταση» του Τούρκου Νούρι Μπίλγκε Τσεϊλάν, ενώ δίχασε η «Πισίνα» του Φρανσουά Οζόν με τη Σαρλότ Ράμπλινγκ. H ηθοποιός υποδύεται μια Αγγλίδα συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων, σε κρίση, τόσο στη σχέση που έχει με τον εκδότη της, όσο και στη συγγραφή του επόμενου βιβλίου της. Ταξιδεύει σε ένα σπίτι στην εξοχή, για να ηρεμήσει και να ξεπεράσει τα προβλήματά της. Οπως λέει η Ράμπλινγκ, «είναι εύθραυστη, έχει ανάγκη να τη φροντίζουν και να την προσέχουν. O Οζόν δεν έχει κάνει τυχαία την ηρωίδα συγγραφέα. Το κάνει, εισχωρώντας στο μυστήριο της διαδικασίας της δημιουργίας».

Μια λέξη λάθος

Ο σκηνοθέτης του «δόγματος» σε συνέντευξή του στη γαλλική «Le Figaro», λέει μεταξύ άλλων:

Ποιος ήταν ο λόγος που βαφτίσατε «Dogville» τη φανταστική πόλη της ταινίας;

Διότι επικεντρώνεται στην καταστροφή των ανθρώπων, στην ψυχολογία των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Κανονικά θα έπρεπε να τη βαφτίσω «Dogsville», κάνοντας χρήση του πληθυντικού. Αντ΄ αυτού κατέληξα στον ενικό, σε μια λέξη που μοιάζει λάθος. Αφού δεν έχω επισκεφθεί ποτέ την Αμερική, κατασκεύασα μια χώρα εξωπραγματική, μυθοπλαστική, με μικρά «χρηστικά» λάθη παντού. Δεν αναζητώ την τελειότητα, κυρίως διότι δεν έχω εμπιστοσύνη σε ό,τι δείχνει να βρίσκεται πλήρως υπό έλεγχο. Επίσης, το έκανα και για λόγους θρησκευτικούς. H τελειότητα ανήκει αποκλειστικά στο Θεό και δεν θα ήθελα να δημιουργήσω αντιπαλότητες μαζί του.

Για ποιο λόγο δομείτε την ταινία γύρω από την έννοια της εκδίκησης;

Για μένα, η εκδίκηση είναι το πλέον απαγορευμένο θέμα, το απόλυτο ταμπού. H απαγόρευση της εκδίκησης είναι η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στον πολιτισμό και την απουσία του πολιτισμού. Είναι πολύ εύκολο να κατανοήσει κανείς τα κίνητρα της εκδίκησης, πρέπει όμως να μην της εκχωρούμε καμιά δικαιολογία. Το απαγορευμένο αυτό θέμα ασκεί μεγάλη γοητεία. Το τραγούδι «H Τζένη των πειρατών» από την «Οπερα της Πεντάρας» του Μπρεχτ εκφράζει ακριβώς αυτήν τη σαγήνη. Είναι ένα τραγούδι επικίνδυνα πλανευτικό και η ταινία δομείται πάνω σε αυτόν τον κίνδυνο.

Σας αρέσει το θέατρο του Μπρεχτ;

Η αλήθεια είναι πως σήμερα φαίνεται λίγο ντεμοντέ και η γενιά μου δεν το πολυσυμπάθησε. Εγώ εξοικειώθηκα μαζί του, εξαιτίας της μητέρας μου. Για εκείνη ο Μπρεχτ λειτούργησε ως πρότυπο, τόσο ως άνθρωπος όσο και ως στρατευμένος καλλιτέχνης. Μέσα από τον κόσμο του καμπαρέ, εξέφρασε ένα αυθεντικά προσωπικό ύφος και ήθος, επιτυγχάνοντας ταυτόχρονα να είναι ελιτιστής και λαϊκός.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή