Στίχοι εμπνευσμένοι από ένα Μουσείο

Στίχοι εμπνευσμένοι από ένα Μουσείο

2' 45" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μαριάννα Ντελαμότ: «Oh! Fier Monde Nouveau – Γενναίος κόσμος νέος». Μετάφραση: Λίνα Κάσδαγλη. Εκδόσεις «Το Ροδακιό», 2003.

Είναι ένα πρωτότυπο βιβλίο το έργο της κ. Μαριάννας Ντελαμότ με τον τίτλο «Oh! Fier Monde Nouveau» και με την απόδοσή του στα ελληνικά «Γενναίος κόσμος νέος», που εκδόθηκε με σχέδια του Αλέκου Φασιανού. H ποιητική αυτή σύνθεση γράφηκε από την κ. Μαριάννα Ντελαμότ, που ήταν παντρεμένη με τον Γάλλο φιλέλληνα, δημοσιογράφο, συγγραφέα και ανταποκριτή της γαλλικής «Μοντ» στην Ελλάδα Ζαν Ντελαμότ, ο οποίος παράλληλα δημοσίευε τις ανταποκρίσεις του (τουλάχιστον τις περισσότερες) και στην «Καθημερινή».

Η κ. Ντελαμότ, λογία και ποιήτρια, με σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και με ιδιαίτερη επίδοση στην αρχαιολογία, ως Ελληνίδα στέκει τώρα δίπλα στις πολυποίκιλες πολιτιστικές δραστηριότητες της αδελφής της κ. Νίκης Γουλανδρή, με το περίφημο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Κηφισιάς «Γαία». Το βιβλίο της γράφτηκε από μια Ελληνίδα στα γαλλικά και μεταφράστηκε άψογα, από την επίσης ποιήτρια κ. Λίνα Κάσδαγλη. H κ. Ντελαμότ έγραψε στα ελληνικά μόνο τον σύντομο πρόλογο και τον πιο εκτεταμένο επίλογο στο τέλος του βιβλίου.

Η ποιητική σύνθεση της κ. Ντελαμότ είναι μεγάλη και αναφέρεται στον κόσμο του θαυμάσιου μουσείου που είναι και «γενναίος» και «νέος», σύμφωνα με τον τίτλο του, όπως αποκαλύφθηκε στα μάτια, και κυρίως στην ψυχή, της ποιήτριας. Και η αποκάλυψη αυτή έγινε σταδιακά από τα παιδικά της χρόνια στην Αθήνα, τότε που «αγνάντεψε το φως της ζωής», παίζοντας «στον κήπο του Αρχαιολογικού Μουσείου». H ποιήτρια μας δίνει εξαίσιους στίχους του έρωτα και της ηδονής, του πόνου αλλά και της οδύνης, της μοναξιάς και της φύσης, που εμπλουτίζουν με ποιητική χάρη το βιβλίο. Μέσα από την αλληλουχία των θεμάτων αλλά και των θεαμάτων της ποιητικής σύνθεσης συλλαμβάνουμε μια ποίηση που μας εκτοξεύει, μέσω ενός γεωλογικού μουσείου, άφθονους ανοιξιάτικους χυμούς ζωής.

Τα ποιητικά του «Γενναίου» και του «Νέου» αυτού κόσμου, που διοχετεύουν στον αναγνώστη μια, θα λέγαμε, υπαρξιακή ρίζα της ποίησης, είναι πολλές φορές δύσκολα στην κατανόησή τους με πολλές γλωσσικές αποχρώσεις, με λέξεις τορνευμένες στο αμόνι του χρόνου. Ευτυχώς όμως η ποιήτρια βρήκε την καλύτερη μεταφράστρια για να αποδώσει στα ελληνικά την ποίησή της και αυτή είναι η κ. Λίνα Βλάχου-Κάσδαγλη, με τις ίδιες ποιητικές ευαισθησίες και με τέλεια γνώση της γαλλικής και της ελληνικής γλώσσας.

Εχουμε να κάνουμε συνεπώς σε τούτο το βιβλίο με ένα μουσείο (όπως ακριβώς ο Παλαμάς είχε εμπνευστεί από τον Κεραμεικό) με πολλά εφτασφράγιστα μυστικά, καθώς έχει γίνει ο φύλακας ο σιωπηλός ενός αινίγματος. Τα ποιήματα μας σταματούν ένα ένα. Αλλα με τη χάρη της συντομίας τους και την επιγραμματική διατύπωσή τους και άλλα με την επιβλητική χάρη της απλόχερης έμπνευσης που ξεχύνεται σαν πλούσιος κρουνός.

Η ποιήτρια, αντικρίζοντας ένα ένα τα διάφορα ευρήματα που την εκστασιάζουν, νιώθει μέσα της ένα αληθινά υπαρξιακό σκίρτημα να την αναστατώνει: «Μια ζωή χαμένη που βρίσκει την εκπλήρωση του αγώνα της / την αναγνώριση./ Αντιλαλούν οι τύψεις μια βουβή ομολογία/ το σώμα, αποσπασμένο από το φως, /στα σπλάχνα σέρνεται της γης. / Ενθάδε κείται, κάτω από ένα όνομα, η άσημη άγνωστη». Και συνθέτει τα ποιήματά της που αισθανόμαστε ότι προέρχονται από τα έγκατα της καρδιάς της, όπως τα ευρήματα του μουσείου προέρχονται από τα έγκατα της γης. H διαρκής ενατένιση της αρχαίας κληρονομιάς και η εκστατική στάση της ποιήτριας μπροστά της την κάνει να αρνιέται και τον θάνατο ακόμη, με στίχους που πάλλονται από την κατάφαση της ζωής.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή