Μπορεί το καλοκαίρι να ανήκει αποκλειστικά σχεδόν στις γλυκανάλατες μελωδίες, στα χιτάκια με ημερομηνία λήξεως και στα εύπεπτα ρεφρέν, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και αξιόλογες δισκογραφικές δουλειές που αξίζει να ανακαλύψουμε, άλλες που έχουν ήδη κυκλοφορήσει και άλλες που πρόκειται να βγουν όσο η θερμοκρασία θα διατηρείται σε υψηλά επίπεδα. Οι Ρέντιοχεντ, η Ανι Λίνοξ, οι Μπλερ, ο Ρίκι Μάρτιν, ο Ερος Ραματσότι, ακούγονται ήδη πολύ, ανάμεσα σε άλλους που γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι σε έναν χρόνο δεν θα θυμόμαστε ούτε το όνομά τους, πόσο μάλλον τον τίτλο του άλμπουμ τους.
Για υψηλά ντεσιμπέλ: Διαλέγετε και παίρνετε: Περλ Τζαμ μέσα στον Ιούλιο και λάιβ ηχογραφήσεις από την Αμερική με το «Live from the US» ή Apollo 440 και «Dude descending a staircase». Αλλά και ανατρεπτικοί AC/DC, Αλις Κούπερ («Hell is»), Οφσπρινγκ («Chinese democracy») και Τζεφ Μπεκ με το «Grease monkey» ή Manic Street Preachers («Lipstick traces») με αποτυπώματα κραγιόν για τον Ιούλιο και τους μήνες που ακολουθούν.
Για γυναικεία συντροφιά: Οι Destiny’s Child παρουσιάζουν τα καλύτερα ηχητικά ντοκουμέντα από την παγκόσμια περιοδεία τους. H Μαράια Κάρεϊ ετοιμάζει ένα ακόμη άλμπουμ με διασκευές τον Σεπτέμβριο, όπως και η Σεζάρια Εβόρα. H Φιόνα Απλ πάντως έχει ολοκληρώσει την ηχογράφηση στο στούντιο αλλά για την ώρα δεν ανακοινώνει ακόμη τίποτε άλλο, για να πάρουν σειρά η Μπέτι Μίντλερ, η Γκλόρια Εστεφαν και η Σκιν των Σκανκ Ανάνζι με σόλο καριέρα.
Για νοσταλγική διάθεση: Τη στιγμή που ο Χούλιο Ιγκλέσιας μας προτείνει να ξαναθυμηθούμε μέσα στο καλοκαίρι τα ερωτικά του τραγούδια («Love songs»), εμείς θα μπούμε στον πειρασμό να απολαύσουμε τον Φρανκ Σινάτρα μέσα από μια ολοκαίνουργια συλλογή, όπως και ένα άλμπουμ όπου ο Φράνκι ερμηνεύει Κολ Πόρτερ και Τζορτζ Γκέρσουϊν.
Για πρωτοτυπία: Κάποιες συλλογές που αξίζει να αναζητήσει κανείς και να επιμείνει αν δεν κατορθώσει να τις βρει με την πρώτη. Οπως το «The very best of pure hip hop», «Smash hits-The reunion», «Kitsch lounge riot», «How to kill the dj (part one)», «1966: the soundtrack», «The chillout lounge» και «Empire soundtracks» απευθείας από το τζούκμποξ.
Για σασπένς: Ούτε ο Μπομπ Ντίλαν ανοίγει τα χαρτιά του και μένει να περιμένουμε μέχρι τον Αύγουστο για να μάθουμε τον τίτλο του νέου(;) του άλμπουμ, όπως και ο Ντέιβιντ Μπάουι, ο οποίος, μέχρι τον Σεπτέμβριο, μας υπόσχεται εκπλήξεις, ανατροπές, μαζί και ειδήσεις.
Για στιγμές νιρβάνας: Μπορεί να είχαμε οχτώ χρόνια να ακούσουμε νέα από τους Killing Joke, όμως ήδη με το σινγκλ «Loose cannon» μας έχουν ανοίξει την όρεξη. Στις 21 Ιουλίου θα κυκλοφορήσει το άλμπουμ τους, μια ροκ κατάθεση, με τη συμμετοχή του ντράμερ των Νιρβάνα, Ντέιβ Γκρολ. O Τζαζ Κόλμαν πάντως, από τα ιδρυτικά μέλη του γκρουπ, διευθύνει στον ελεύθερο χρόνο του τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Πράγας.
Για κάτι πιο ήσυχο και ανάλαφρο: O Λούδερ Βάντρος που δεν μοιάζει έτοιμος να συνταξιοδοτηθεί, επιμένει με μπαλάντες που εμπνεύστηκε από τρυφερές οικογενειακές στιγμές του παρελθόντος. «Dance with my father», ο τίτλος ενός άλμπουμ που μάλλον θα περάσει απαρατήρητο.
Για στιγμές υπνηλίας ή υπερέντασης: Είναι ακριβώς εκείνη η ώρα της ημέρας που θέλει κανείς να αποδράσει… O Ριουίτσι Σακαμότο ζει μια μέρα στη Νέα Υόρκη («A day iNew York») και μας παρασύρει σε ένα ταξίδι μέσα από οχτώ νέα τραγούδια και τις μελωδίες του Αντόνιο Κάρλος Γιομπίμ να ξεπροβάλλουν, σχεδόν αγνώριστες.
Αν πάλι, προτιμάτε τη Βραζιλία, ο Γιο Γιο Μα προσφέρεται να μας διδάξει τα πρώτα βήματα μπόσα-νόβα και σάμπα, μέσα από το «Obrigado Brazil». Να μην τα θέλουμε κι όλα σερβιρισμένα στο πιάτο…