«Αγγελοι του Τσάρλι, δράση πέρα από τα όρια» (x). Στην περίπτωση της επανέκδοσης των «Φτερών του έρωτα» του Βιμ Βέντερς, οι Αγγελοι προσγειώνονται επί της γης με ποιητική διάθεση και αποκτούν σάρκα και οστά για να ζήσουν τον έρωτα και άλλες επίγειες απολαύσεις. Στην εν λόγω περίπτωση, οι τρεις θηλυκοί «Αγγελοι του Τσάρλι» πέφτουν σαν κεραμίδες επί των κεφαλών μας κατακαλόκαιρο. Το πολυδιαφημισμένο σίκουελ της προπέρσινης ταινίας (που βασίζεται στους χαρακτήρες της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς) έρχεται στους ελληνικούς κινηματογράφους, φιλοδοξώντας να γίνει εμπορική επιτυχία.
Θα ήταν αστείο να πάρει κανείς στα σοβαρά μια κατασκευή (για κατασκευή πρέπει να μιλάμε και όχι για κινηματογραφική ταινία) η οποία μοιάζει με συρραφή τρέιλερ σκηνών από ταινίες καρτουνίστικης θεαματικής δράσης βγαλμένες από κομπιούτερ. H συγκόλληση έγινε χωρίς ίχνος πρωτοτυπίας από έναν «βιντεοκλιπά» σκηνοθέτη ονόματι ΜακΤζί και το αποτέλεσμα μοιάζει με σαλάτα, στην οποία υπάρχει χώρος για ό,τι θα μπορούσε να κάνει πιο αποδοτικό τον… μαθηματικό τύπο της «αρπαχτής» -από το βιντεογκέιμ και το βλακώδες χιούμορ επιπέδου ανεκδότων με τον Τότο ή τον Μπόμπο ως το αναμάσημα του θεματικού μοτίβου της σειράς «O άρχοντας των δαχτυλιδιών», οι «Αγγελοι του Τσάρλι», βεβαίως, δεν έχουν απαίτηση από κανέναν να πάρει στα σοβαρά τις ανόητες περιπέτειές τους. Διότι, ως γνωστόν, πέραν του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται…
«Η πύλη της κολάσεως» (*). Μείγμα ταινίας τρόμου και ψυχολογικού θρίλερ από τον Αμερικανό σκηνοθέτη Ρόμπερτ Χάρμον (έγινε γνωστός στη δεκαετία του ’80 με το θρίλερ «Ωτοστόπ του τρόμου»). H ηρωίδα του, μια φοιτήτρια της ψυχιατρικής, νομίζει πως αυτή και οι παλιοί φίλοι της απειλούνται από ένα πλάσμα που κυριαρχούσε στους εφιάλτες των παιδικών τους χρόνων. Την ίδια στιγμή ο καθηγητής της φοιτήτριας πιστεύει πως η κοπέλα οδηγείται στην τρέλα. Το ένα κλισέ διαδέχεται το άλλο, αν και κάποιες στιγμές ο Χάρμον δημιουργεί ατμόσφαιρα. O φυσικός χώρος της «Πύλης της κολάσεως» είναι το βίντεο και οι μεταμεσονύχτιες ζώνες των καναλιών.
«Οι αληθινές γυναίκες έχουν καμπύλες» (*). O τίτλος, ο οποίος παραπλανά, αναφέρεται σε ένα ηθογραφικό δράμα στο Ανατολικό Λος Αντζελες. Μια νεαρή Μεξικάνα αντιδρά στη θέληση της μητέρας της, που θέλει να την κρατήσει ως εργάτρια στην οικογενειακή βιοτεχνία ραπτικής, και αποφασίζει να συνεχίσει τις σπουδές της και να κατακτήσει το αμερικανικό όνειρο. Γυρίστηκε από την Πατρίτσια Καρντόσο