1. Σινεφίλ
Σκηνοθεσία:Φεντερίκο Φελίνι
Πρωταγωνιστούν: Τζουλιέτα Μασίνα,
Μάριο Πισού,
Σάντρα Μίλο.
2. Δράμα
Σκηνοθεσία:Βιμ Βέντερς
Πρωταγωνιστούν: Μπρούνο Γκαντς, Οτο Σάντερ, Σολβέιγ Ντομαρτέν, Πίτερ Φολκ
1. Το πέρασμα από την εποχή του «La Strada» της «Dolce vita» και του «8 1/2», σε μια νέα -ίσως λιγότερο επιτυχημένη- περίοδο, σηματοδοτεί για τον Φεντερίκο Φελίνι η «Ιουλιέτα των πνευμάτων», μία από τις πιο γοητευτικές ως εικόνα, αλλά και παράξενες για τον θεατή, ταινίες του Ιταλού δημιουργού. H πρώτη του έγχρωμη ταινία είναι ολόκληρη μια ονειρική φαντασίωση, που με προσωπικό τρόπο, ουσιαστικά αναφέρεται στη συζυγική σχέση του Φελίνι με την Τζιουλιέτα Μασίνα, που εκείνη την εποχή βρισκόταν σε κρίση. Οπως γράφουν και οι βιογραφίες του, ο Φελίνι γύρισε την «Ιουλιέτα», ως δώρο προς τη Μασίνα, για να τον συγχωρέσει για τις απιστίες του.
Η Τζουλιέτα/ Ιουλιέτα είναι η μοναδική «άχρωμη» προσωπικότητα σε έναν θίασο πολύχρωμων ατόμων που την περιτριγυρίζουν (φορώντας τα κοστούμια του Πιέρο Γκεράρντι που θυμίζουν καρναβάλι). Στην πρώτη σκηνή, ετοιμάζεται για το τραπέζι της γαμήλιας επετείου της, δοκιμάζοντας περούκες σε όλα τα χρώματα, μέχρι να πει «Δεν θέλω χρώμα». Νιώθει απόλυτα ευτυχισμένη στον γάμο της, μέχρι που ο άντρας της ψιθυρίζει στον ύπνο του το όνομα μιας άλλης γυναίκας. Ανεξήγητα οράματα την ταράζουν. H διαπίστωση ότι η Γκαμπριέλα, η «άλλη», υπάρχει και η γνωριμία με μια ελευθερίων ηθών γειτόνισσα, την κάνουν να περάσει από τις τύψεις, τον πειρασμό για έναν άλλο άντρα και τελικά την αποδέσμευση, αλλά και τη μοναξιά.
2. H αίσθηση της μοναξιάς χαρακτηρίζει και τα «Φτερά του έρωτα» του Βιμ Βέντερς, που παραδόξως έχουν αρκετά κοινά στοιχεία με την άλλη επανέκδοση της εβδομάδας. H μοναξιά των αγγέλων, η δυστυχία του ενός με την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται (δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ζωή), το τσίρκο, όπου βρίσκει το ερωτικό ενδιαφέρον, έχουν μια ομοιότητα με τα αντίστοιχα στοιχεία της «Ιουλιέτας». Στα «Φτερά του έρωτα», που τιμήθηκαν με το βραβείο σκηνοθεσίας των Καννών το 1987, ήρωες είναι δύο άγγελοι, ο Ντάμιελ και ο Κάσιελ. Αιωρούνται πάνω από το Βερολίνο (ο πρωτότυπος και καλύτερος τίτλος είναι «O ουρανός πάνω από το Βερολίνο»), παρατηρούν τη ζωή των ανθρώπων, τους συμπονούν και προσπαθούν να τους βοηθήσουν. Ακόμη και η αιωνιότητα όμως μπορεί να γίνει βασανιστική. O Ντάμιελ ερωτεύεται μια ακροβάτιδα και επιθυμεί να αποκτήσει την ανθρώπινη, θνητή, φύση. Τόσο εξαιτίας του έρωτα, όσο και από την περιγραφή που του κάνει ο Πίτερ Φολκ, παίζοντας τον εαυτό του, για τα απλά πράγματα, όπως τον καφέ και τα τσιγάρα.
Γεμάτα από αντιθέσεις, στην εικόνα (ασπρόμαυρη μέσα από τα μάτια των αγγέλων, έγχρωμη για τους ανθρώπους), στη διάθεση των χαρακτήρων, στη φύση ανθρώπων και αγγέλων, τα «Φτερά του έρωτα» είναι η πιο επιτυχημένη ταινία του Βέντερς, πριν παραδοθεί στα υπερ-φιλόδοξα και αποτυχημένα κινηματογραφικά του σχέδια, που ακολούθησαν.