ΥΠΟΒΟΛΕΙΟ

Χρονικό προαναγγελθέντος διαζυγίου: το κούκειον «Προξενιό της Αννας» (Συνοδινού με τον Σπύρο Ευαγγελάτο για «Εκάβη» στην Επίδαυρο). Πήγε να βολέψει και τον μονίμως κατέχοντα και τη μονίμως αιτούσα (συμμετοχή στα Επιδαύρια), αλλά εκρηκτικό το μείγμα. Εντυπωσιακό το νέο Μέγαρο. Πάει να μου ξεφύγει ένα «χαλάλι το πάρκο». Αλλά κρατιέμαι! Οσο για τα 60 δισ. που κόστισε, αυτά κι αν είναι χαλάλι. Επιασαν τόπο. (Τόσα που τρώνε αλλού κι αλλού…). Θα πει για Λυρική, θα πει για Λυρική! Κάτι θα ανακοινώσει για κτίριο της Λυρικής ο Μέγας Χάνης τη βδομάδα αυτή. Ετσι προανήγγειλε, τουλάχιστον, κατά την «παράδοση» του νέου Μεγάρου. Εκτός κι αν τον είχαν κατακλύσει, στιγμιαίως, οι τύψεις…«Θα κάνουμε μια απστρέ παράσταση κι όχι κορόνες για χειροκρότημα!» έλεγε επιτιμητικά η μόνιμη πρωταγωνίστρια θιάσου, σχολιάζοντας παρατηρήσεις επί της σκηνοθεσίας που έκανε η άλλη πρωταγωνίστρια, η… αναγκαστική. Καλό να έχεις «άποψη», αρκεί να αρχίζεις εγκαίρως και τις… πρόβες. Κι όχι ένα μήνα πριν από την πρεμιέρα! Διότι, άλλως, τι απστρέ και ξαπστρέ, ξεπάστρεμα και ξεπέταμα το λένε ελληνικά. Είχα την ευλογία να δουλέψω -νεαρός απόφοιτος Φιλολογίας- υπό την καθοδήγηση του λογιότατου Νάσου Δετζώρτζη, που μας άφησε χρόνους την εβδομάδα αυτή. Αμέσως μετά την πτώση της χούντας, η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, με πρωτοβουλία Γεωργίου Ράλλη, και η διοίκηση Χορν-Μπακογιάννη της ΕΡΤ του ανέθεσαν να μεταγράφει στην καθομιλουμένη τα δελτία ειδήσεων, γιατί οι συντάκτες είχαν συνηθίσει να γράφουν σε παπαδοπούλειο γλώσσα. Ο Δετζώρτζης, σπάνιο μέτρο γλωσσικής καλαισθησίας, καθοδηγούσε επιτελείο «ανασυντακτών» μεταξύ των οποίων ο νυν διαλάμπων στα γλωσσικά Γιάννης Χάρης, η ποιήτρια Τζένη Μαστοράκη, ο Πέτρος Ευθυμίου (ο νυν υπουργός), ο Λαοκράτης Βάσσης, η Ειρήνη (Χρόνη) Μίσιου, η Δώρα Κουλμανδά, η ταπεινότης μου κ.ά. Το έργο της ομάδας εκείνης και του Δετζώρτζη προσωπικά, σε περίοδο πολύ κρίσιμη (όπου όχι μόνο η άκρα δεξιά, αλλά και η… «φωτισμένη» αριστερά -ναι, ναι, και scripta manent- χτυπούσε αλύπητα, και ασυλλόγιστα, μια επώδυνη προσπάθεια για την αληθινή μας γλώσσα), δεν κράτησε πολύ. Αλλά έθεσε ισχυρότατες βάσεις για τη γλωσσική μεταπολίτευση σε ραδιόφωνο και τηλεόραση. Η διάλυση εκείνης της ομάδας λίγους μήνες αργότερα και η αντικατάσταση του Δετζώρτζη (μη ρωτάτε από ποια νεαρά, και πώς, και με ποια τραγελαφικά επακόλουθα) φανέρωνε, από τότε, το ποιόν της Δημόσιας Διοίκησης που εγκαθιστούσαμε και πάλι οι δημοκράτες Ελληνες… Μου έλαχε να τραβήξω για καιρό, με τις λιγοστές δυνάμεις μου, το κουπί για να διατηρηθεί κάτι από το έργο της ομάδας Δετζώρτζη. Γιατί η νεαρά υψηλοστηριζάμενη και άσχετη «διάδοχός» του (λέμε «τους καθηγητάς» όταν πρόκειται για καθηγητές πανεπιστημίου και «τους καθηγητές» όταν είναι του Γυμνασίου, είπε μόλις ανέλαβε) περί άλλα τύρβαζε, αναστατώνοντας την ΕΡΤ ολάκερη. «Οταν εσύ θα είσαι γερο-υπαλληλάκος, εγώ θα είμαι διευθύντρια της ΕΡΤ» μου έλεγε… χαριεντιζόμενη. Και… όντως. Κι ακόμα καλύτερα: «ανεδείχθη» KAI καθηγήτρια πανεπιστημίου. (Δεν είχα, από τότε, ουδεμία αμφιβολία). Ας είναι ελαφρύ το χώμα, καλέ μας, φωτισμένε κύριε Νάσο Δετζώρτζη.