Βιογραφική
Σκηνοθεσία: Λίον Αϊτσάσο
Πρωταγωνιστούν: Μπέντζαμιν Μπρατ, Τζιανκάρλο Εσπόζιτο, Ταλίσα Σότο.
Στο σινεμά που μοιάζει περισσότερο με σπαρακτικό ψίθυρο παρά με βιομηχανικό προϊόν ευρείας κατανάλωσης, πολλές φορές διαμάντια και σκουπίδια χωρίζονται από μια λεπτή γραμμή. H πρώτη ματιά στο «Πινιέρο» προκαλεί σοκ. H αφήγηση είναι αποσπασματική -σε σημείο να θεωρηθεί χαοτική- οι εικόνες γκρίζες, γεμάτες από τον ωμό ρεαλισμό του περιθωρίου, οι λέξεις κοφτές κι ευθύβολες και οι διάλογοι ενίοτε χυδαίοι. H δεύτερη ματιά προκαλεί αμφιβολία για τις «προκλητικές» προθέσεις του παντελώς άγνωστου σε μας κινηματογραφιστή Λίον Αϊτσάσο και η τρίτη πείθει για την ειλικρίνειά του. Το βιογραφικό «Πινιέρο», το οποίο κυλά σαν δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ γύρω από τη ζωή του «καταραμένου» Πορτορικανού θεατρικού συγγραφέα ποιητή και ηθοποιού Μιγκέλ Πινιέρο, πολύ γρήγορα αποκτά περιεχόμενο που το ξεχωρίζει από την περιγραφικότητα, την προκλητική επιτήδευση και το «δήθεν».
Μελαγχολικός αυτοσχεδιασμός
Το φιλμ, γυρισμένο σε ψηφιακό βίντεο και σε ασπρόμαυρο σελιλόϊντ 16mm, μοιάζει μελαγχολικός τζαζ αυτοσχεδιασμός με τον ηθοποιό Μπέντζαμιν Μπρατ (γνωστός από το τηλεοπτικό «Νόμος και τάξη») στο ρόλο του αυτοκαταστροφικού Πινιέρο να κραυγάζει σαν ράπερ μπροστά στην κάμερα «μίλα με τα μάτια, κοίτα με το στόμα». O κινηματογραφικός Πινιέρο είναι βιωματικός, αλλά όχι εξομολογητικός. Είναι περιθωριακός, ζώντας ανάμεσα σε πρώην κατάδικους, πόρνες και τραβεστί, αλλά η ματιά του είναι κοινωνική και πολιτική και αφορά τους πολλούς και όχι τους λίγους. Είναι υπό κατάρρευση από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ αλλά διαθέτει ενέργεια η οποία σε δύο συγκλονιστικούς μονόλογους – απαγγελίες (στον ένα περιγράφει το θάνατό του) φέρνει στο νου τον Μοχάμεντ Αλι πάνω στο ρινγκ. Είναι ένας αντιφατικός άνθρωπος, καταδικασμένος από την ευαισθησία του να βλέπει τη ζωή του σε ένα διαρκές ανεβοκατέβασμα από την κορυφή ώς τον πάτο. Από την ανάταση στην πτώση. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αϊτσάσο τον κινηματογραφεί συνεχώς σε ταράτσες και πεζοδρόμια. O Πινιέρο, παιδί μιας μικροαστικής οικογένειας την οποία εγκατέλειψε νωρίς ο πατέρας, ήρθε μικρός στη Νέα Υόρκη όπου μεγάλωσε θεωρώντας αξιοπρέπεια την εθνική ταυτότητα και διαφορετικότητά του. Σύμφωνα με το φιλμ, επέλεξε να ζει δίπλα στους απόβλητους συμπατριώτες του, θεωρώντας τους πιο αυθεντικούς από τους εξαμερικανισμένους Λατίνους, και βρέθηκε για ένα διάστημα στη φυλακή. O εγκλεισμός του λειτούργησε ως καταλύτης για την θεατρική του έμπνευση καθώς μετέφερε τις εμπειρίες του στο θεατρικό έργο «Short Eyes». O Πινιέρο υπήρξε ένας από τους ιδρυτές του NuyoricaPoets Cafe στο Μανχάταν όπου παρουσιάζουν τη δουλειά τους νέοι Λατινοαμερικανοί καλλιτέχνες.