Δύο κορυφαίες φυσιογνωμίες του ελληνικού 20ού αιώνα, ο Γιάννης Τσαρούχης (δάσκαλος του ζωγράφου) και ο Ανδρέας Εμπειρίκος (προσωπικός του φίλος) είχαν γράψει για τον Γιώργο Μαυροΐδη. Παραθέτουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
Γ. Τσαρούχης: «Πειθαρχεί ο Μαυροΐδης στους νόμους της ζωγραφικής που αν δεν είναι αιώνιοι (μάλλον είναι) δεν αλλάζουν κάθε βδομάδα όπως το θέλουν μερικοί έμποροι. Θα τον έλεγα αφηρημένο αν οι αφαιρέσεις του χρησίμευαν για να αφαιρεί ό, τι χρειάζεται, κρατώντας ότι δεν χρειάζεται.
Ο Μαυροΐδης τα μεταφράζει όλα στη γλώσσα της ζωγραφικής. Κάθε φορά που πιάνει το πινέλο στα χέρια του, είναι έτοιμος να μεταφράσει την όραση του, το νόημα των πραγμάτων στη γλώσσα της ζωγραφικής που κατέχει».
Α. Εμπειρίκος: «Στα έργα του Γιώργου Μαυροΐδη κυριαρχεί ένα κλίμα εκστατικό και μία μυστικιστική τάσις. Και τα δύο στοιχεία εκφράζονται κατά τρόπον συγκλονιστικόν. Τα στοιχεία αυτά υπάρχουν όχι διότι ο ζωγράφος περιγράφει στις συνθέσεις του σκηνές με θέματα μυστικιστικά, μα επειδή ολοκληρώνει με το ηδονικό πάθος, την αισθησιακήν έξαρσιν και την διάπυρον συναισθηματικήν ζέσιν του μυστικού, στους πίνακες του, πραγματοποιών και εκφράζων μέσα στην ύλη, όσο και στην θερμήν «ψυχρότητα» εκάστου έργου, σε μία -θα έλεγα- αδιάπτωτη παλινδρομική αμοιβαιότητα μεταξύ έργου και της προσωπικής του καλλιτεχνικής προωθήσεως, διά του χρώματος και των σχημάτων, έναν ταυτισμόν, και μία ένωσιν αισθησιακήν, όσον και συναισθηματικήν, με το εκάστοτε περιεχόμενον των πινάκων του».