Ουτοπικές νύχτες χορού

3' 11" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κάπου ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα. Σαν τα παραμυθένια πλάσματα του κόσμου που δημιούργησε η Ινμπαλ Πίντο, χορογράφος της πρώτης παράστασης του φετινού, 9ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που ξεκίνησε σε ζεστή ατμόσφαιρα, την Παρασκευή, στο Αμφιθέατρο του Κάστρου. Αυτή είναι η γλυκιά, λίγο μελαγχολική αίσθηση, που μας άφησε το πρώτο τριήμερο, στην πόλη του χορού. Κάτω από τον καυτό ήλιο του Ιουλίου, ξεχάσαμε, για λίγες ημέρες, την χορευτική πραγματικότητα του τόπου μας και ζήσαμε μια μικρή ουτοπία. H οργάνωση του Φεστιβάλ (υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Βίκυς Μαραγκοπούλου), όπως πάντα άψογη. Οι τρεις σκηνές της Καλαμάτας, όλες κατάμεστες!

Πρεμιέρα λοιπόν, με το έργο «Oyster» της Ισραηλινής χορογράφου, Ινμπαλ Πίντο (18/7). Εντυπωσιακή παράσταση, η οποία επαναλήφθηκε με μεγάλη επιτυχία και το Σάββατο. Ποιητικές εικόνες γεμάτες αλληγορίες και πικρό χιούμορ. Ενα παράξενο παραμύθι… Μια μπαλαρίνα που μπαίνει στη σκηνή, χοροπηδώντας στο ένα πόδι, το περίεργο σύμπλεγμα δύο αντρών, μια χορεύτρια η οποία έχει δέσει γύρω από το φόρεμα της ένα σκαμνάκι, για να μπορεί να κάθεται όποτε κουράζεται… Είναι τα αλλόκοτα πλάσματα, πρωταγωνιστές του μαγικού κόσμου της Ινμπαλ Πίντο. Μουσική από παλιές ταινίες, κελαϊδίσματα πουλιών, καμπάνες που χτυπούν, ένας απόκοσμος αέρας που φυσάει, η καταιγίδα που έρχεται. Μια γριά γυναίκα κρατάει, από ένα λουρί, δύο κορίτσια. Χορεύτριες, ντυμένες με πανέμορφα κοστούμια, αιωρούνται στον αέρα (κρεμασμένες από ειδικούς μηχανισμούς) και περπατούν στους ώμους των παρτενέρ τους, ελαφριές σαν πούπουλα. Ομαδικά κομμάτια γεμάτα ένταση, ένα επεισοδιακό τανγκό, μια μικρή σκηνή στην οποία ζωντανεύει ένα μακάβριο παραμύθι, αλλόκοτοι χαρακτήρες, οι οποίοι παρελαύνουν, κοιτώντας το κοινό. Χάρτινα σύννεφα που περπατούν, η βροχή, ένα μπουκάλι σαμπάνια, αστερόσκονη, δάκρυα, γέλιο, συγκίνηση. «Είναι το τσίρκο της ζωής…», όπως το περιγράφει με μια φράση η Ινμπαλ Πίντο.

Ηχοι πρωτόγονοι

Τις ίδιες μέρες στο Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο (18, 19/7), ξεκίνησε ο κύκλος των «χορευτικών σόλο» (θεματικός άξονας του φετινού Φεστιβάλ), με το έργο «Etude # 1», της Καναδέζας Μαρί Σουινάρ. H χορεύτρια, Λουσί Μονγκρέιν, είναι ντυμένη με μαύρο σορτσάκι, ένα κολλητό μπλε μπλουζάκι και ένα ζευγάρι παπούτσια με ατσάλινες σόλες. Στο κεφάλι της (από πίσω), ένας μεταλλικός σωλήνας, λίγο σαν το κέρατο ενός μονόκερου. Δίπλα της ένα αγόρι, με το οποίο συνομιλεί. Τη σηκώνει στα χέρια του, την τοποθετεί απαλά στο πάτωμα, βγάζει από τις τσέπες του δύο ασημένιες μπάλες, τις ρίχνει στο πάτωμα. Το κομμάτι ξεκινάει… Ενα σόλο έντονο, βουτιά στα βάθη της ψυχής και στα όρια του σώματος. Πάνω σε ένα τετράγωνο μπλε πάτωμα, η Λ. Μονγκρέιν, και τα ατσάλινα παπούτσια της διαγράφουν ήχους πρωτόγονους, ονειρικούς, ακραίους.

Κυριακή απόγευμα, στο Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο (20/7), όπου είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε σε ανοιχτή πρόβα τη νέα δουλειά του Αντώνη Φωνιαδάκη (συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Καλαμάτας), «Sensitive skins, screens intervals». Ενας άντρας και μια γυναίκα, σκιές στο σκοτάδι, ανακαλύπτουν τη μοναχικότητά τους. Στις δύο οθόνες που ορίζουν το περιβάλλον, ενώνονται τα γυμνά σώματά τους. Χρώματα στατικά, παλλόμενα, κινούμενα. Ακτίνες φωτός, ακίνητες η ρευστές, δύο χείλια που συνομιλούν, είναι μερικές από τις ονειρικές εικόνες του εξαιρετικού βίντεο, που υπογράφουν οι Αντώνης Φωνιαδάκης και Ζερόμ Φαβρ-Μπονβέν. Στην «ποίηση» της τεχνολογίας, οι χορευτές (Αντ. Φωνιαδάκης, K. Μπάκα) αντιπαραθέτουν τη δύναμη του χορού τους.

Μεταμορφώσεις

«Self- Unfinished», Ξαβιέ Λε Ρουά (Δημοτικό Θέατρο, 20/7). Ριζοσπαστικό σόλο του Γάλλου χορογράφου, που έφερε στην κυριολεξία τα πάνω κάτω! Ευρηματικές μεταμορφώσεις με τη βοήθεια μιας μαύρης ελαστικής κελεμπίας, ένας κλινικά λευκός χώρος, σχολή «nodance» («μη χορός») και όποιος αντέξει… Στο φινάλε ο Ξαβιέ Λε Ρουά μας αφήνει σύξυλους. Στο κασετόφωνο παίζει το «Upside Down», της Νταϊάνα Ρος. O ίδιος ο χορογράφος δεν θα εμφανιστεί ούτε καν για την υπόκλιση!

Οι παραστάσεις του 9ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας θα διαρκέσουν μέχρι την ερχόμενη Κυριακή: «Sensitive skins, screens intervals» (Αντ. Φωνιαδάκης, 22/7), «Παράξενα συναισθηματικό» (X. Μανταφούνης, 22/7), «Disfigure Study» (M. Στιούαρτ, 23, 24/7), «Hunt» (T. Σάαρινεν, 24, 25/7), George Piper Dances (25/7), Ομάδα Griffo& Χοροθέατρο «μετ’ εμποδίων» (26/7), «Preludis» (Σ. Τζελαμπέρτ, 26, 27/7), «Neverland» (Nasser Martin-Gousset, 27/7).

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή