Κωμωδία
Σκηνοθεσία: Τσάρλι Τσάπλιν
Πρωταγωνιστούν: Τσάρλι Τσάπλιν, Χάρι Μάγιερς, Βιρτζίνια Τσέριλ.
Η δεύτερη επανέκδοση της εβδομάδας έρχεται από την αυγή του ομιλούντος κινηματογράφου, αλλά είναι βουβή. Το 1931 οΤσάρλι Τσάπλιν, ο οποίος είχε ήδη κηρύξει ανένδοτο στον ομιλούντα, αποχωριζόταν οριστικά τη φιγούρα του Σαρλώ με μια καθαρά «οπτική» κωμωδία – σταθμό στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου η οποία δεν θα μπει ποτέ σε μουσείο.
Τόμοι πολιτικής οικονομίας
Ξαναβλέποντας «Τα φώτα της πόλης», που διατηρούν στο ακέραιο την ικανότητα να προκαλούν ξεκαρδιστικά γέλια, ο θεατής εντυπωσιάζεται με το μεγαλείο της απλότητας. O ιδιοφυής Τσάπλιν κατάφερε να συνοψίσει σε ένα σενάριο χωρίς διαλόγους και σε δύο τρεις κινήσεις του Σαρλώ τόμους ολόκληρους της πολιτικής οικονομίας του καπιταλισμού. Και για να ολοκληρώσει το έργο του, έκανε το ρομάντζο να μοιάζει συγκοινωνούν δοχείο με την κοινωνική αλληγορία.
Στα χρόνια του μεγάλου κραχ ο άστεγος Σαρλώ σώζει από την αυτοκτονία έναν μεθυσμένο πλούσιο, που ετοιμάζεται να βουτήξει στο νερό με μια πέτρα δεμένη στο λαιμό επειδή τον εγκατέλειψε η γυναίκα του. Στη συνέχεια, όσο διαρκεί η νύχτα και το μεθύσι, ο άξεστος και κυνικός άρχοντας του πλούτου ανακαλύπτει βαθιά μέσα του τον άνθρωπο. Μπάζει στο σπίτι τον ρακένδυτο σωτήρα (που συμπεριφέρεται σαν αριστοκράτης) και μοιράζεται μαζί του τα πάντα. Ομως η φιλία, ο ουμανισμός και η κοινωνική αλληλεγγύη γίνονται χίμαιρα στο πρώτο φως της μέρας.
Χίμαιρα αποδεικνύεται και ο έρωτας του Σαρλώ για μια τυφλή ανθοπώλιδα. Ερωτας που θριαμβεύει όσο είναι… τυφλός. Το χιούμορ του Τσάπλιν είναι γλυκόπικρο και η αλληγορία σαφής. Στη μεγάλη πόλη του Σαρλώ δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, αλλά μόνον πλούσιοι και φτωχοί. Οταν ο πλούσιος ξεχνάει ποιος είναι, χάνει τη συνείδηση της κοινωνικής τάξης του και πέφτει από την κορυφή. Τότε, η νύχτα γίνεται μέρα για τον φτωχό. Και όταν ξαναποκτά τη συνείδησή του, ο φτωχός απλώς ξυπνάει από το όνειρο…