Μια ντίβα στα όρια της καρικατούρας

Μια ντίβα στα όρια της καρικατούρας

1' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μια βραδιά με την Τζέσι Νόρμαν παρακολούθησε το αθηναϊκό κοινό στο Ηρώδειο στις 30 Ιουνίου. Η Αμερικανίδα ντίβα που ασχολείται όλο και λιγότερο με την όπερα, δηλ. με τον χώρο που την ανέδειξε, μοιάζει να ακολουθεί τα βήματα μίας άλλης μεγάλης κυρίας του χώρου, της Μονσερά Καμπαγιέ. Κοινό στοιχείο τους δεν είναι η φωνή και το ρεπερτόριο, αλλά μία υπερμεγέθης σκηνική περσόνα, την οποία προτείνουν στο κοινό με ναρκισσιστική αυταρέσκεια: πρώτες οι ίδιες υποκλίνονται στο είδωλο που έχουν πλάσει!

Οταν η Νόρμαν τελειώνει το τραγούδι της, η ίδια μοιάζει περισσότερο ικανοποιημένη από το κοινό: στο πρόσωπό της διαγράφεται άλλοτε ένα εκτυφλωτικό χαμόγελο υπέρμετρου αυτοθαυμασμού και άλλοτε η βαθιά συντριβή στην οποία υποτίθεται ότι την οδήγησε το δραματικό περιεχόμενο της μουσικής. Τα όρια της καρικατούρας είναι δυσδιάκριτα. Κινήσεις και χειρονομίες έχουν σχεδιαστεί με τη δόση της υπερβολής που απαιτείται, ώστε αφενός να γίνονται αντιληπτές στον θεατή της τελευταίας σειράς ενός θεάτρου 5.000 θέσεων, αφετέρου να μην αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας ως προς το δηλούμενο συναίσθημα: χαρά, λύπη, αγωνία, φόβος κ.λπ.

Βεβαίως, έχει κανείς το δικαίωμα να κλείσει τα μάτια και να στερηθεί την νέο-τράιμπαλ φιγούρα της ντίβας. Ομως, ατυχώς, οι γραφικότητες έχουν εγγραφεί και στο… σάουντρακ. Κανένα από τα -μόλις τέσσερα- αποσπάσματα από όπερες που απέδωσε η Νόρμαν δεν φανέρωνε εμβάθυνση στον ρόλο ή στη μουσική. Αντίθετα, όλα είχαν προσαρμοστεί στα μέτρα της θεάς. Από τη γελοιογραφική απόδοση της Κάρμεν μέχρι την υπερβολική Σαντούτσα του «Αγροτικού Ιπποτισμού», όλα αποδόθηκαν στο πλαίσιο μίας μανιέρας που αντιμετώπιζε κατά βούλησιν τις μουσικές διάρκειες και ακκιζόταν αναλόγως. Διακριτικά ενισχυμένη ή με ορατό μικρόφωνο, η Νόρμαν δεν ήταν παρά σκιά του ένδοξου εαυτού της. Στο πρώτο μέρος, στο απόσπασμα από την όπερα «Σαμψών και Δαλιδά», η μάχη με την τονικότητα υπήρξε οδυνηρή.

Ετερόκλητο πρόγραμμα

Παρότι αναγγέλθηκε στομφωδώς ως υψίφωνος, η Νόρμαν περιορίστηκε σε τέσσερα αποσπάσματα δραματικής μεσοφώνου και τρία τραγούδια του Γκέρσουιν, που στο τέλος του προγράμματος θέρμαναν το κοινό: συνολικά, περίπου 20 λεπτά τραγούδι. Το εξόχως ετερόκλητο πρόγραμμα της βραδιάς «γέμισε» με την Πολωνέζα από την όπερα «Ευγένιος Ονιέγκιν» του Τσαϊκόφσκι, δύο μέρη από τη σουίτα του μπαλέτου «Ο Καρυοθραύστης» του ίδιου συνθέτη, την Παβάνα για ορχήστρα του Γκαμπριέλ Φορέ και τον «Αμερικανό στο Παρίσι» του Τζορτζ Γκέρσουιν! Την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών διηύθυνε με κέφι ο Βλαντιμίρ Σπιβάκοφ: έτσι, τουλάχιστον τα καθαρώς συμφωνικά έργα κύλησαν χωρίς απρόβλεπτα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή