Εξαίρεση στο εκδοτικό πρόγραμμα της «Εστίας» αποτελεί η σειρά που εγκαινιάζεται τις επόμενες ημέρες. ΗΓαλήνη του Ηλία Βενέζη είναι το εγκαίνιο βιβλίο, με αφορμή τα τριάντα χρόνια από το θάνατό του (1973) και τα εκατό χρόνια που συμπληρώνονται του χρόνου από τη γέννησή του (1904). Δεν πρόκειται για τη μικρή έκδοση που ανατυπώνεται χρόνια τώρα στη σειρά της «Νεοελληνική Λογοτεχνίας». Αλλά η τρίτη έκδοση της Γαλήνης, που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1943, από τις εκδόσεις του I. M. Σκαζίκη, συνοδευόμενη από τις ξυλογραφίες του Κώστα Γραμματόπουλου.
«Η σκέψη είναι να εκδοθούν μερικά σημαντικά βιβλία, που ταυτόχρονα είναι σημαντικά στην ιστορία της τυπογραφίας», λέει ο γενικός διευθυντής -εδώ και λίγους μήνες- των εκδόσεων «Εστία» Σταύρος Ζουμπουλάκης. «Γι’ αυτό κρατάμε και όλη την τυποτεχνική φόρμα, χωρίς να το θεωρούμε περιττή πολυτέλεια», για την αναπαραγωγή της οποίας φροντίζει σήμερα ο τυπογράφος Χρήστος Μανουσαρίδης.
Η Γαλήνη πρωτοεκδόθηκε τον Σεπτέμβριο του 1939 από τις εκδόσεις «Πυρσός» και σε δεύτερη έκδοση το 1940 από τις ίδιες εκδόσεις. H τρίτη έκδοση (αυτή που ανατυπώνεται) είναι με τις ξυλογραφίες του Γραμματόπουλου, όπως και η τέταρτη, ενώ η πέμπτη έκδοση της Γαλήνης κυκλοφόρησε το 1946 χωρίς τις ξυλογραφίες, που δεν συνόδευσαν καμία άλλη μεταγενέστερη έκδοση. H έκτη έκδοση του μυθιστορήματος έγινε το 1956, από το Βιβλιοπωλείο της Εστίας, εγκαινιάζοντας τη σειρά της «Νεοελληνικής Λογοτεχνίας», και είναι και η οριστική μορφή του έργου.
Ο Σταύρος Ζουμπουλάκης λέει ότι ο εκδοτικός στόχος είναι ένα δύο βιβλία το χρόνο, αλλά η σειρά δεν θα περιλαμβάνει αποκλειστικά βιβλία από τα «κλασικά» της Εστίας. «Δεν αποκλείεται να βγουν καινούργια βιβλία που μπορούν να ενταχθούν στο πλαίσιο της σειράς», λέει στην «K» ο Σταύρος Ζουμπουλάκης, ο οποίος υπόσχεται ότι το επόμενο βιβλίο της σειράς θα είναι μια έκπληξη. Και διευκρινίζει: «H επανέκδοση της τρίτης έκδοσης της «Γαλήνης» δεν θα αντικαταστήσει την έκδοση της μικρής σειράς, το οριστικό κείμενο του Βενέζη».
Μια έκδοση πράγματι τυπογραφικό κομψοτέχνημα, φτιαγμένο με τη μέθοδο της μονοτυπίας. Στον πρόλογό του, το 1943, ο Ηλίας Βενέζης έγραφε ότι πρόκειται για «ένα από τα βιβλία της γενιάς μας». Αλλά, συμπλήρωνε, «η πικρία είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των ζωντανών οργανισμών».