Τραγουδώντας με τον Μερλίνο τον μάγο και τους ποιητές

Τραγουδώντας με τον Μερλίνο τον μάγο και τους ποιητές

3' 24" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το μουσικό παραμύθι φέτος τις γιορτές στο Μέγαρο είναι του Περικλή Κούκου: «O Μερλίνος ο μάγος και το νησί των ποιητών», που θα παίζεται κάθε βράδυ τις γιορτές έως τις 30 Δεκεμβρίου, εκτός από παραμονή των Χριστουγέννων. Είναι ένα έργο λιμπρέτο και μουσική δικό του, που όμως στηρίζεται σε μεγάλους μας ποιητές – αρχής γενομένης από τον Σεφέρη. «Του Σεφέρη είναι το κείμενο από το οποίο ξεκίνησα», λέει ο Π. Κούκος. «Ενα παραμυθάκι που είχε γράψει για το εγγονάκι της Μαρώς, της γυναίκας του, «O Μερλίνος ο μάγος». Ξεκίνησα από αυτό και προχώρησα το παραμύθι, εντάσσοντας μέσα του διάφορα ποιήματα».

Πώς τα έχει εντάξει; Σαν τραγούδια, «λυρικές κορυφώσεις», σαν ιντερμέδια, πώς; «Τα ποιήματα που διάλεξα μου χρησίμευσαν πρώτα πρώτα σαν εναύσματα για το προχώρημα της ιστορίας του παραμυθιού. Το θέμα τους, δηλαδή, πάει παραπέρα το παραμύθι. Κατά τα άλλα, το κάθε ποίημα είναι τραγούδι, χορωδιακό, έχει αφήγηση, διάφορα…».

Θα μας πείτε κι εμάς εδώ λιγάκι το παραμύθι; «Να προσπαθήσω: H μικρή Μαρία γιορτάζει τα γενέθλιά της. O θείος Γιώργος προσπαθεί να φορέσει το κοστούμι του μάγου Μέρλιν, που ο Σεφέρης τον θέλει Μερλίνο. Της χαρίζει κι ένα βιβλίο με ποιήματα. Εκείνη πριν κοιμηθεί το ξεφυλλίζει. Την παίρνει ο ύπνος στο «Θαλασσινό τριφύλλι» του Ελύτη (μια φορά στα χίλια χρόνια, γίνετ’ η αγάπη αιώνια). Περνάει στο όνειρο: με τους φίλους της και τον Θείο Γιώργο-Μερλίνο μπαίνει σ’ ένα καραβάκι-καρυδότσουφλο που το λένε «Οδυσσέα» (σκίζει η πλώρη τα νερά κι αντηχούνε τα βουνά – πάλι Ελύτης). Είναι τρικυμία και νύχτα, αλλά το καραβάκι το οδηγεί το φως του φεγγαριού (φεγγαράκι σιγανό πλέει μες στον ουρανό – Βιζυηνός). Ενα πρωί, μες στη γλυκιά θάλασσα φαίνεται στο βάθος του ορίζοντα ένα νησί. Αποκοιμιούνται κατάκοποι στην παραλία (απόσπασμα από τον «Ελαφροΐσκιωτο» του Σικελιανού). Την άλλη μέρα αρχίζουν την εξερεύνηση του περίεργου αυτού νησιού. Συναντούν έναν παππούλη εκατοντάδων ετών, αλλά ζωηρό και δραστήριο, που φροντίζει τα ζώα και καλλιεργεί τα χωράφια του νησιού (ο παππούς του Βασίλη Ρώτα, που «κάθε μέρα πάει στ’ αμπέλι…»). Τόση είναι η φροντίδα του, που η μία και μοναδική αλεπού του νησιού… λιμοκτονεί. Κι απ’ την απελπισία της πάει να γίνει καλόγρια (σαν δεν είχε τι να φάει μια αλεπού πονηρεμένη, αποφάσισε να πάει και καλόγρια να γένει – Δροσίνης). Τη νύχτα εμφανίζονται νεράιδες και ξωτικά – κι εδώ έχουμε Σαίξπηρ, από το «Ονειρο…» βέβαια. Βγαίνει και ο μάστορας με τη γαϊδουροκεφαλή… Φτάνουν στην κορυφή του βουνού κι από εκεί βλέπουν την άλλη πλευρά του νησιού. Εκεί, όταν φυσάει άνεμος, οι λέξεις που είναι κρυμμένες μέσα στις θαλασσινές σπηλιές (Ελύτης) στροβιλίζουν μέσα στα δέντρα κι αποκαλύπτουν κόσμους μαγικούς… Ξημερώνει, λαλάει ο πετεινός, και η Μαρία βγαίνει απ’ τ’ όνειρο. Δίπλα της βρίσκει το βιβλίο με τα ποιήματα, που την προσκαλεί να ψάξει να βρει την ποίηση στη ζωή, τη δημιουργία…».

Αυτό το έργο το είχε αρχίσει το… 1986 ο Π. Κούκος, όταν ακόμα η κόρη κι ο γιος του ήταν 5-6 ετών. Την περασμένη άνοιξη που το ξανάπιασε, τα παιδιά του ήταν πια 20άρηδες. «Οι Αμερικανοί βομβάρδιζαν το Ιράκ κι είχα μπλεχτεί και με τη νέα όπερά μου, τους «Πέρσες». Μου χρειαζόταν μια ανάσα και τη βρήκα στον Μερλίνο», λέει ο συνθέτης. Εργο «αυστηρό στην οργάνωσή του, όσο και τρυφερό», «μελωδικό και πολυσύνθετο – από τους πολλούς ρυθμούς που έχω μέσα κανείς δεν υπάρχει δυο φορές». «Το στοίχημα είναι να αφορά μικρούς αλλά και μεγάλους το έργο. Και βέβαια στόχος είναι να φέρει τα παιδιά σε επαφή με την ποίηση. Γιατί όχι και με την όπερα».

Η παράσταση είναι μουσική, δεν είναι θέατρο. Επί σκηνής η Καμεράτα υπό τον Αλέξανδρο Μυράτ, η παιδική χορωδία «M. Καλομοίρης» υπό τον Νίκο Μαλλιάρα, ο ηθοποιός Κώστας Καστανάς, αφηγητής, και τέσσερις τραγουδιστές: Ειρήνη Καραγιάννη, Μαίρη Ελεν Νέζη, Χάρης Ανδριανός και Τάσης Χριστογιαννόπουλος. «Ολοι τους, κάπου 60 άτομα -ακόμα και οι μουσικοί της ορχήστρας- τραγουδούν, απαγγέλλουν, μετέχουν… Αλλά εκτός από τους ερμηνευτές του το ζωντανεύουν και οι μαγικές ζωγραφιές του Αλέξη Κυριτσόπουλου. Με τις τεχνικές του Νίκου Σούλη προβάλλονται σαν να κινούνται και διηγούνται και ζωγραφικά το παραμύθι. O Κυριτσόπουλος κατάφερε με τις ζωγραφιές του να αποδώσει όλα τα χρώματα και τ’ αρώματα του έργου. Μια μαγεία!».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή