«Πιστεύω ότι υπάρχουν τρία πράγματα για τα οποία θα θυμούνται την Αμερική σε σχέση με τον πολιτισμό της σε 2.000 χρόνια. Το σύνταγμα, το μπέιζμπολ και την τζαζ», είχε πει ο Αμερικανός συγγραφέας Gerald Earl. Οσον αφορά την τζαζ, αυτό είναι σίγουρο, αν αναλογιστεί κανείς τη μουσική παράδοση της Νέας Ορλεάνης και μόνο. Αυτή την παράδοση, έχει την ευκαιρία να απολαύσει το αθηναϊκό κοινό, από την ιστορική PreservatioHall Jazz Band, σε δύο συναυλίες στις 21 και 22 Ιανουαρίου στο Big Top Theatre του Allou FuPark (Ρέντη). Λίγο πριν από την άφιξη της μπάντας στην Αθήνα, η «K» επικοινώνησε με τον BeJaffe, τον καλλιτεχνικό διευθυντή της, ο οποίος μίλησε για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της.
«Η ιστορία της μπάντας άρχισε να ξετυλίγεται στη δεκαετία του ’50 όταν η παραδοσιακή τζαζ σκηνή της Νέας Ορλεάνης βρισκόταν σε πλήρη άνθηση με εκπροσώπους σπουδαίους μουσικούς της εποχής. Οι μπάντες που έπαιζαν αυτό το στυλ, αποτελούνταν συνήθως από κορνέτο ή τρομπέτα, τρομπόνι, κλαρινέτο, μπάντζο ή κιθάρα, τούμπα ή μπάσο και ντραμς. H επάρκεια μουσικών όμως, δεν συνοδευόταν και από επάρκεια χώρων. Μέχρι που ένας έμπορος έργων τέχνης και λάτρης της μουσικής της Νέας Ορλεάνης, ο Larry Borenstein, αποφάσισε να βάλει το χεράκι του και τα δολάριά του (!) Ετσι, το 1961, στη Γαλλική Συνοικία της πόλης γεννήθηκε το PreservatioHall» λέει ο BeJaffe. Τη διεύθυνση του χώρου ανέλαβε ένας νεαρός τουμπίστας, ο AllaJaffe, πατέρας του Ben, και πολύ σύντομα δημιουργήθηκε η PreservatioHall Jazz Βand.
Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας της, η μπάντα είχε στη σύνθεσή της θρυλικούς μουσικούς όπως οι Louis Nelson, Billie Pierce, Albert Burbank και η θρυλική Sweet Emma Barrett, γνωστή και ως Bell Gal εξαιτίας της συνήθειάς της να φοράει κουδούνια στις καλτσοδέτες της. Από τότε η μπάντα διατηρεί ζωντανή την τοπική μουσική παράδοση και την ταξιδεύει όσο πιο μακριά μπορεί. Πόσο διαφορετικά είναι όμως σήμερα τα πράγματα; Πολλοί ισχυρίζονται ότι υπάρχουν νέα παιδιά που ξέρουν να παίζουν πολύ καλά, δεν είναι όμως καλοί συνθέτες με αποτέλεσμα να μην μπορούν να συνεχίσουν την παράδοση των κλασικών της τζαζ με την ίδια ένταση αλλά να βασίζονται στο ρεπερτόριό τους. O BeJaffe έχει διαφορετική άποψη. «Δεν νομίζω ότι οι μπάντες ανακυκλώνουν το παλιό υλικό. Μαθαίνουν απ’ αυτό και το μπολιάζουν με καινούργιους ήχους και ιδέες. Κάθε λίγο και λιγάκι βγαίνει στην επιφάνεια ότι η τζαζ έχει πεθάνει. H τζαζ είναι εδώ και είναι ζωντανή. Οι παλιοί μουσικοί της έχουν πεθάνει». H τεχνολογία κάνει τη ζωή της τζαζ πιο εύκολη; «Μόνο σε ό,τι αφορά τη διάδοσή της σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους».
Η τζαζ βρίσκεται παντού
Στην εποχή της ποπ, του χιπ χοπ, της ραπ, του r’n’b πόσος χώρος υπάρχει στις καρδιές των νέων γι’ αυτήν; «Υπάρχουν αρκετοί νέοι που αγαπούν την τζαζ. Το μεγαλύτερό μας πρόβλημα δεν είναι ο αριθμός αλλά το πώς θα κάνουμε την τζαζ ελκυστική σε μια μεγαλύτερη ηλικιακή γκάμα. Κι αυτό συνδέεται με το γεγονός ότι σήμερα είναι πολύ πιο δύσκολο για έναν τζαζίστα να γίνει ευρύτερα γνωστός απ’ ό,τι ήταν στο παρελθόν, αλλά και να γίνει πλούσιος (!) Εμείς, πάντως, κάνουμε ό,τι μπορούμε για τη διάδοση της μουσικής μας, εφοδιάζοντας τα σχολεία της πόλης με μουσικά όργανα αλλά και πραγματοποιώντας εκπαιδευτικές επισκέψεις σε διάφορα σχολεία όταν είμαστε σε περιοδεία». Σε μια πόλη με τέτοια μουσική ιστορία φαντάζεται κανείς ότι η τζαζ βρίσκεται παντού? στον αέρα, στους ρυθμούς της καθημερινότητας, στην ομιλία, στις κινήσεις. «Και είναι ακόμη έτσι», μας λέει ο BeJaffe. «Στο Σικάγο, τη Νέα Υόρκη και το Λος Αντζελες μπορεί να έγινε πολυτέλεια, στη Νέα Ορλεάνη όμως είναι αναγκαιότητα και παραμένει μέρος της καθημερινής ζωής στις γειτονιές». H PreservatioHall Jazz Band έρχεται πλήρης, με τη σημερινή της σύνθεση, για τις δύο συναυλίες στην Αθήνα και η εμφάνισή της φαντάζει μια πολύ καλή εναλλακτική λύση στην ομογενοποιημένη ποπ κουλτούρα που μας σερβίρεται από παντού.