Κοινωνική
Σενάριο – σκηνοθεσία: Περικλής Χούρσογλου
Πρωταγωνιστούν: Βαγγ. Ανδρεαδάκη, Γ. Καρατζογιάννης, Εκ. Ντούμα, Σπ. Σταυρινίδης.
Οι ήρωές του είναι «αθόρυβοι». Ανθρωποι με μικροαστικά όνειρα (αποκατάσταση, γάμος, παιδί), όχι πολύ μεγάλες φιλοδοξίες. Από τον «Λευτέρη Δημακόπουλο» (1993), τα πρόσωπα που του κινούν το ενδιαφέρον είναι καθημερινά «περιστατικά». Δεν ανήκουν στις «in» κατηγορίες. Δεν έχουν τέλειες αναλογίες, είναι μισοόμορφοι – μισοάσχημοι, κουρασμένοι, στραπατσαρισμένοι μέσα κι έξω. Στην τελευταία ταινία του,«Μάτια από νύχτα», είναι πιο μελαγχολικός. Στην αρχή, περιγράφει ήπια τη ζωή των τριών ηρώων του: της 40χρονης Ελευθερίας (Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη), που εργάζεται σε ζαχαροπλαστείο και επιθυμεί διακαώς να παντρευτεί? του 45χρονου Χρόνη (Γιάννης Καρατζογιάννης), οδηγού νταλίκας και συντρόφου της? της 17χρονης Βάλιας (Εκάβης Ντούμα), έφηβης που ζει σαν αγρίμι, μόνη, σε μια επαρχιακή πόλη και επιθυμεί να έρθει στην Αθήνα. Οι ζωές τους είναι θαμπές, χωρίς, εκ πρώτης όψεως, δραματουργικό ενδιαφέρον. Ομως ο Περικλής Χούρσογλου τους πλησιάζει και τους αφουγκράζεται. Τους ξεφλουδίζει και κινηματογραφεί τα πάθη και τις αδυναμίες τους, τα ανικανοποίητα, τις εμμονές και τις ανασφάλειές τους.
Το σενάριο είναι καλογραμμένο, καθαρογραμμένο. Τα πορτρέτα αδρά, με επιμονή στις λεπτομέρειες και στις μικρές, ανεπαίσθητες κινήσεις. Εδώ ακριβώς, ο Χούρσογλου, συναντάει τον δάσκαλό του, τον Παντελή Βούλγαρη. O κινηματογράφος που προασπίζεται είναι της ιδίας σχολής: χαμηλότονος, των βλεμμάτων, των ελάχιστων αλλά καθοριστικών κινήσεων.
Τα «Μάτια από νύχτα», αποφεύγουν τον εντυπωσιασμό, τον εύκολο δρόμο. Και όποτε ο σκηνοθέτης επιδιώκει να κινηματογραφήσει μια σκηνή με έντονη δράση (όπως μια ροκ συναυλία ή ντίλερ με ναρκωτικά), εκεί εμφανίζονται αδυναμίες. Γιατί, ο Π. Χούρσογλου δεν είναι εξοικειωμένος με αυτήν την πλευρά της ζωής, την πιο βρώμικη, με τα σκοτεινά αλισβερίσια. Οταν εστιάζει τον φακό του σε βλέμματα και σε υπόγεια συναισθήματα, είναι μεστός και ακριβής? όταν στρέφεται στον νεολαιίστικο παλμό ή στο περιθώριο, νιώθει αμήχανα.
Η μουσική του Ακη Δαούτη υπογραμμίζει διακριτικά, έχει χαρακτήρα και δυναμική.