Κομψός, ευδιάθετος, ο Γιάννης Μόραλης κατέβηκε τα σκαλιά της γκαλερί Ζουμπουλάκη χθες το πρωί, για να δει από κοντά την τελική φάση προετοιμασίας της έκθεσής του. Στα εγκαίνια, που έχουν προγραμματισθεί αύριο στις 8 μ.μ., όλα θα είναι έτοιμα για τη σωστή παρουσίαση και τον φωτισμό των έξι γλυπτών μεσαίων και μεγάλων διαστάσεων, που συμπεριλαμβάνονται στην έκθεση «Προεκτάσεις». Μέχρι σήμερα τα μοναδικά έργα μνημειακών διαστάσεων -που φέρουν την υπογραφή του- είναι η μεγάλη χάραξη στη δυτική πλευρά του ξενοδοχείου Ηiltoκαι το ανάγλυφο στον σταθμό «Πανεπιστήμιο» του Μετρό.
Τρισδιάστατη ζωγραφική
Αν και δεν παραχωρεί συνεντεύξεις, ο Γιάννης Μόραλης δέχθηκε να πει μερικά λόγια στην «K» για τα υποβλητικά μεταλλικά κατάμαυρα γλυπτά του που περιβάλλονται από τους λευκούς τοίχους της γκαλερί, δημιουργώντας μια γοητευτική αντίθεση. «Στην αρχή ήμουν διστακτικός όταν σκεφτόμουν να κάνω μια έκθεση με γλυπτά. Δεν ήξερα αν αυτό που είχα στο μυαλό μου θα μπορούσε να γίνει πράξη μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Χάρη στη σύγχρονη τεχνολογία, το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό αφού το σίδερο κόβεται με λέιζερ με ακρίβεια χιλιοστού».
Τα έξι έργα έχουν την αφετηρία τους σε τρεις ζωγραφικούς πίνακες: «Αιγινα» 1974, ακρυλικό σε μουσαμά, «Ερωτικό» 1980, λάδι σε μουσαμά και «Συνάντηση Γ΄» 1977, ακρυλικό σε μουσαμά. «Αν προσέξετε τους πίνακες αυτούς που υπάρχουν στον κατάλογο της έκθεσης, θα παρατηρήσετε ότι ήδη κυριαρχεί μια αίσθηση τριών διαστάσεων. Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως οι μορφές και τα σχήματα θα μπορούσαν να γίνουν γλυπτά», εξηγεί ο καλλιτέχνης. Ετσι, αποφάσισε να δώσει μια «προέκταση» στη ζωγραφική. Αλλωστε όπως τονίζει και στη συνομιλία του με τη Φανή – Μαρία Τσιγκάκου από το λεύκωμα που εξέδωσε το Μουσείο Μπενάκη προ 3 ετών: «Το έργο τέχνης δεν τελειώνει ποτέ. Είναι «nofinito»».
Οταν ένα ζωγράφος ασχολείται με τη γλυπτική, προδίδει τη «μητρική του γλώσσα;» τον ρωτήσαμε. «Μα και βέβαια όχι!», λέει ο Γιάννης Μόραλης: «Και στο παρελθόν έχω κάνει γλυπτά, πολύ μικρότερα από αυτά που είναι στην παρούσα έκθεση. Επειδή όμως οι γλυπτικές αυτές συνθέσεις στηρίζονται στη ζωγραφική μου, νιώθω άνετα. Τίποτα δεν «σκαλώνει» στο μάτι».
Χωρίς λόγια
Σύμφωνα με τον καλλιτέχνη, δεν είναι απαραίτητες οι εξηγήσεις για τη θεματολογία ή τις μορφές των έργων του: «Δεν υπάρχει λόγος να εξηγείς τι είναι αυτό που έχεις απεικονίσει. H ζωγραφική ή τα γλυπτά χάνουν το νόημά τους αν αναλύσεις με λεπτομέρειες ποιο ήταν το ερέθισμα που σε ώθησε στη δημιουργία τους. Είναι πιο γοητευτικό για τον θεατή να κάνει τις δικές του σκέψεις όταν βρίσκεται μπροστά τους».
Η έκθεση με τα γλυπτά θα διαρκέσει ώς τις 4 Μαρτίου στην γκαλερί Ζουμπουλάκη της πλατείας Κολωνακίου.