Μια γιορτή με παλιά μουσική και νέες φωνές

Μια γιορτή με παλιά μουσική και νέες φωνές

2' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σπανίως ένας καλλιτέχνης λέει καλά λόγια για έναν άλλον. O Γιώργος Νταλάρας, προχθές το βράδυ στο «Χάραμα» της Καισαριανής, όχι μόνο είπε, αλλά ξεχώρισε τον 30χρονο Παναγιώτη Λάλεζα ως την ελπίδα του τραγουδιού μας. «Μοναδικός ερμηνευτής», όπως τον χαρακτήρισε, συγκρίνοντάς τον μάλιστα με σπουδαίους όπως οι: Αραπάκης, Σωφρονίου, Ρούκουνας, Κάβουρας, Φουσταλιέρης κ.ά. «Ερχεται να μας ξαναδώσει μια μπουνιά στο στομάχι» και όσοι δεν είχαν ξανακούσει τον νέο τραγουδιστή κατάλαβαν τι εννοούσε ο Γ. Νταλάρας, όταν πήρε το μικρόφωνο κι άρχισε το τραγούδι. Μια φωνή ιδιαίτερη, σίγουρα με χαρακτήρα, για την οποία δεν υπερέβαλε ο δημοφιλής τραγουδιστής όταν είπε πως πρέπει να του κάνει η εταιρεία τον επόμενο δίσκο. Ολα αυτά, στην παρουσίαση των εκδόσεων της Parlophone, μιας ιστορικής ετικέτας που δραστηριοποιήθηκε και πάλι με τις κυκλοφορίες «Ο,τι κι αν πω δεν σε ξεχνώ», το αφιέρωμα δηλαδή στον Βασίλη Τσιτσάνη, το αφιέρωμα στον Μάρκο Βαμβακάρη και την έκδοση «Smyrne» με την ήδη πολυσυζητημένη Εστουδιαντίνα της Νέας Ιωνίας, και με παρελθόν, όπως επεσήμανε νωρίτερα ο γεν. διευθυντής της EMI M. Καρατζάς, τον πρώτο δίσκο των Μπιτλς. Γεμάτο το «Χάραμα» από καλλιτέχνες, φίλους και κάμερες τηλεοπτικές που περίμεναν την «είδηση» ανάμεσα στους πολιτικούς που είχαν προσκληθεί. Ανάμεσά τους στο πρώτο τραπέζι οι: K. Λαλιώτης, N. Σηφουνάκης, K. Σκανδαλίδης, N. Κωνσταντόπουλος (στους οποίους έκανε μια αναφορά ο Γ. Νταλάρας, όπως άλλωστε και στον απόντα Γ. Πανταγιά που τον ευχαρίστησε για την «Πειραιώς Πολιτεία» και ό,τι έκανε για τον M. Βαμβακάρη).

Τις εντυπώσεις, πάντως, δεν τις κέρδισαν ούτε οι πολιτικοί ούτε οι κάμερες. Οι συντελεστές της Εστουδιαντίνα ήταν το επίκεντρο. Μιας ορχήστρας με ζωή πέντε χρόνων από τη Νέα Ιωνία Βόλου. «Είναι η προέκταση ενός οράματος και μιας ελπίδας» με σπουδαίους μουσικούς και τον Ανδρέα Κατσιγιάννη στο τιμόνι. Μια ορχήστρα που κατάφερε να δημιουργήσει ό,τι σημαντικότερο έγινε τα τελευταία χρόνια στην ελληνική μουσική, όπως παρατήρησε ο Γ. Νταλάρας. Στην ουσία είναι μια εξελιγμένη μορφή των ορχηστρών που έδρασαν στη Σμύρνη και στην Κωνσταντινούπολη. Ορχήστρα φυσικών οργάνων που αποτελείται από μουσικά σύνολα διαφορετικών ηχοχρωμάτων. Υστερα παλιοί και νέοι, από τον Χρ. Αηδονίδη, τη Γλυκερία, τον Μπ. Τσέρτο, τη Μαριώ τον Γ. Ανδρεάτο, μέχρι τη μικρή Κετιμέ και τον ξεχωριστό Λάλεζα κ.ά., έκαναν τη δική τους γιορτή. Τι έμεινε; Τα λόγια του Γ. Νταλάρα «καλό το σήμα, αλλά μια ετικέτα θέλει χρήματα. Για να κάνουμε περισσότερα παραδοσιακά τραγούδια, ροκ συγκροτήματα, προσμίξεις του λαϊκού τραγουδιού ακόμη και με το κλασικό, να ηχογραφήσουμε τραγούδια νέων συνθετών, στιχουργών. Τραγουδιστές έχουμε καλούς, που από τις σειρήνες της εποχής πέφτουν σε άλλες γωνιές, ξεχνιούνται σε άλλες ακτές…».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή