«Πάντα μου άρεσε να χορεύω σε κλαμπ. Τελείως τυχαία, ένα βράδυ, με είδε ένας μουσικός και μου είπε ότι πρέπει ν’ ασχοληθώ με τον χορό…». Ετσι ξεκίνησε «η περιπέτεια χορού» για την Αμάλια Μπένετ. Πριν από δέκα χρόνια, μετά τις σπουδές της στο Λονδίνο, άφησε την πατρίδα της. Ιδρυσε μαζί με την Ελληνίδα χορογράφο Αντιγόνη Γύρα (συμμαθήτριά της), τη χορευτική ομάδα «Κινητήρας». Ηρθε στην Αθήνα όπου γνώρισε τον Κωνσταντίνο Ρήγο. Ως χορεύτρια και μόνιμη βοηθός του, απολαύσαμε, πολλές φορές, τη δυναμική της παρουσία επί σκηνής. Πέρυσι για πρώτη φορά, δοκίμασε τις δυνάμεις της ανεβάζοντας την πρώτη, προσωπική της δουλειά («Εquus-Ιππέας»), στη Θεσσαλονίκη (Χοροθέατρο ΚΘΒΕ), παραγωγή που ξαναπαρουσιάστηκε πριν από λίγο καιρό (αρχές Ιανουαρίου 2004). Από προχθές το βράδυ και μέχρι τις 15 του μήνα, εμφανίζεται στην Αθήνα, στο θέατρο «Χώρα», στον «Ταξιδιώτη του χειμώνα», τελευταία δουλειά του K. Ρήγου (όπου συνεργάζεται για μια ακόμη φορά ως βοηθός).
Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1968, έζησε για ένα χρονικό διάστημα στη Σκωτία, ξεκίνησε να σπουδάζει χορό στα είκοσι ένα της στο LabaCenter for Movement and Dance. «Μακάρι να είχα αρχίσει χορό πιο νωρίς», εξομολογείται η Αμάλια Μπένετ σε συνέντευξη που έδωσε στην «Κ».
Παράλληλα με την πορεία της στο Χοροθέατρο «Οκτάνα» και στο Χοροθέατρο του ΚΘΒΕ, συνεργάστηκε ως βοηθός χορογράφου, για παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου και του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Τα τελευταία χρόνια διδάσκει κίνηση, στο πρώτο έτος της δραματικής σχολής του ΚΘΒΕ.
«Μου αρέσει η ποικιλία. Χορεύτρια, δασκάλα και χορογράφος! Οσο μπορώ θα συνεχίσω να τα συνδυάζω όλα».
Ποια είναι η εμπειρία της από τον «Ταξιδιώτη του χειμώνα»; «Είναι ένα προσωπικό ταξίδι. Δώδεκα άνθρωποι επί σκηνής. Αυτό το έργο έχει τόση μοναξιά… Σαν να βρίσκεσαι σε ένα χιονισμένο τοπίο και να είσαι ο τελευταίος άνθρωπος πάνω στη γη. Κάθε φορά αδειάζω και γεμίζω με μια άλλη ιστορία. Κάθε μέρα είναι διαφορετική». Και για τη δική της δουλειά, το έργο «Εquus-Ιππέας» («Τέσσερα καλά πόδια για να σταθείς»), πρόσθεσε: «O K. Ρήγος μού έδωσε την κλωτσιά. Βασίστηκα στο θεατρικό έργο «Equus» του Πίτερ Σάφερ, που γυρίστηκε ταινία, με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον. H ιστορία ενός παιδιού που τύφλωσε έξι άλογα, σε μια πράξη ανεξήγητης βίας. O ψυχολόγος που ανέλαβε να εξηγήσει αυτήν την πράξη, βρέθηκε αντιμέτωπος με τον φανταστικό κόσμο που είχε φτιάξει το παιδί, στον οποίο το κέντρο ήταν το άλογο».
Η Αμάλια Μπένετ εμπνεύστηκε από τις εικόνες τεχνητής ουτοπίας της αμερικανικής διαφήμισης. H Αγρια Δύση, ο καουμπόης με το άλογο, είναι τα είδωλα που χρησιμοποιούνται για να πουλήσουν τσιγάρα. H ζωή των χορευτών πάνω στην σκηνή σκιάζεται από την τεράστια γιγαντοαφίσα του Marlboro. «Πήρα καταστάσεις από το έργο. Μια γυναίκα κρεμασμένη από το ταβάνι, (σαν Πήγασος), το αγόρι που αλλάζει ρόλους, (πότε γίνεται άλογο, πότε ιππέας), οι σχέσεις του με το σεξ, με τον Θεό, μέσα από το άλογο. Το ίδιο το άλογο, ως σύμβολο ελευθερίας…». Το έργο «Εquus-Ιππέας», προγραμματίζεται να παρουσιαστεί την άνοιξη στην Αθήνα, στο πλαίσιο των «Μηνών Χορού».
Η καθημερινή ατζέντα της Αμ. Μπένετ, είναι πάντα γεμάτη. Πρόβες, διδασκαλίες, φωτογράφηση… «Τι σημαίνει ο χορός για μένα; Απλά είναι κομμάτι μου. Σαν να με ρωτάς για την αναπνοή, τη μάνα, για το τι βρίσκεται κάτω από τα πόδια μου…».