Χαμηλά στην Πειραιώς, ανάμεσα στο Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού και τη Σχολή Καλών Τεχνών, απλώνεται ένα σκοτεινό εργοτάξιο. Κάπου εκεί ανοίγει ένας λασπόδρομος που οδηγεί στα ερέβη μιας ακατοίκητης περιοχής με καζέρνες, εγκαταλειμμένες βιοτεχνίες(;) παράγκες και κάπου στα σκότη ίσως διακρίνεται στο φεγγαρόφωτο μια μεγάλη τέντα. Να είναι η ARC, καινούργιος χώρος για θεατρικά, χορευτικά και άλλα ποικίλα θεάματα; Ναι, είναι. Φτάσαμε τη Δευτέρα 2/2, κάπου στα πέριξ για τη νέα πρόταση της εξαιρετικής χοροθεατρικής ομάδας «Χορευτές» και… δεν τους βρήκαμε! Επανακάμψαμε με συντεταγμένες, χάρτη της περιοχής και… πυξίδα και τους ανακαλύψαμε. Ευτυχώς, γιατί είναι μια εξαιρετική ομάδα και συνήθως έχει κάτι να πει. H νέα πρόταση ήρθε από την Αλίκη Καζούρη και ήταν… διπλή! Χορός και χοροθέατρο. Σαφώς διαχωρισμένα στις πολλαπλές σκηνές του ωριαίου δρώμενου. O χορός από μόνος του ήταν υπερενεργειακός, ολοζώντανη απόδειξη του σημερινού τρόπου έκφρασης με σώμα, χέρια και πόδια οριζοντίως και καθέτως στο έδαφος, ακροβασίες και σφρίγος. Ηταν έξοχος και εκτελεσμένος άψογα από την οκταμελή ομάδα που απέδειξε ότι όλοι είναι ικανοί χορευτές και με το παραπάνω. Επαινος, λοιπόν, και πώς όχι όταν ηγείται ο πάντα συναρπαστικός Ερμής Μαλκότσης. Αυτός ο «μοντέρνος», πολλές φορές ακραίος, χορευτής-ερμηνευτής καταφέρνει τα πάντα. Ακόμη και με… φράκο σε ένα γοητευτικό, στυλιζαρισμένο κομμάτι σε στυλ Φρεντ Αστέρ – Τζίντζερ Ρότζερς! Οπου μετά τη «μνήμη» της Μαρίας Ανθυμίδου με φουστανάκι και φουρό, περνούσε στην αγκάλη τής άλλο τόσο γοητευτικής και έξοχης Ράνιας Παπαϊωάννου κρατώντας ύφος και ποιότητα σε όλη τη διάρκειά του. Μαζί με τα συνολικά κομμάτια των αγοριών ήταν οι αποκορυφώσεις της βραδιάς. Και του χορού. Γιατί θεατρικά το θέαμα χώλαινε. Αυτό το «Πίσω από τα μάτια της» που η χορογράφος το θέλει «να πει πολλά, να δοκιμάσει και να γευτεί πολλά. Και η ιστορία δεν τελείωσε ποτέ». Πράγματι. Κάτι η γιαγιά(;) με τσάρλεστον, κάτι η μαμά με φουρό των ’50s και τα αγόρια με «γκριζ», όλα τούτα η χορογράφος μπορεί να γνωρίζει από το σινεμά και τις διηγήσεις, αλλά όχι βέβαια άμεσα. Ετσι αστόχησε καθώς παραπατούσε ανάμεσα στη γλυκερότητα και τη βία, τον παιδιάστικο συναισθηματισμό και τον σύγχρονο κυνισμό. Κρατώ τα υπερθετικά του χορού, την προκαλώ για ένα καθαρά χορευτικό έργο και συγχαίρω την Κατερίνα Μαραγκουδάκη για τους φωτισμούς.
Υγ. Στα συμπεράσματα της χορ. πλατφόρμας, «πολλοί χορογράφοι χάρηκαν που ήταν επιτέλους όλοι μαζί» και όχι που «δεν ήταν». Παραλείφθηκε ότι η Βίβλος Χορού είναι στα Ελληνικά και στα Αγγλικά.