Ωμή απεικόνιση των Παθών του Χριστού από τον Γκίμπσον

Ωμή απεικόνιση των Παθών του Χριστού από τον Γκίμπσον

1' 56" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μέχρι τη χθεσινή πρεμιέρα της, η ταινία του Μελ Γκίμπσον «Τα Πάθη του Χριστού» προκαλούσε αντιδράσεις για τις υποτιθέμενες αντιεβραϊκές της αναφορές. Από χθες, το ερώτημα είναι άλλο: Πόση αντοχή μπορεί να δείξει το κοινό στην ανυπόφορα ωμή ρεαλιστική απεικόνιση των τελευταίων ωρών του Χριστού; Ολόκληρη η ταινία (που θα προβάλλεται από αύριο και στην Ελλάδα), και στα 127 λεπτά της, είναι το αδιάκοπο μαρτύριο του σώματος του Χριστού, που μαστιγώνεται, σκίζεται, καρφώνεται και στάζει αίμα… Σε πολλές σκηνές, η παρακολούθηση είναι σχεδόν το ίδιο βασανιστική όσο και τα μαρτύρια που δείχνει. Απορεί κανείς γιατί ο Γκίμπσον επέλεξε τον σαδιστικό ρεαλισμό -στα όρια του γκροτέσκου- για να αφηγηθεί μια καθαρά συμβολική ιστορία. H Καθολική Εκκλησία είχε ήδη από καιρό εγκρίνει την αμφιλεγόμενη ταινία και χθες αργά το βράδυ, έπειτα από την ελληνική επίσημη πρεμιέρα, αναμενόταν και η αντίδραση του Αρχιεπισκόπου κ. Χριστόδουλου. Μια πρώτη, θετική για τα «Πάθη του Χριστού», στάση ήταν το «πράσινο φως» που έδωσε ο εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου, πατέρας Επιφάνιος, για τον οποίο είχε γίνει ειδική προβολή. Στην Αμερική όπου εκδηλώθηκαν οι πρώτες αντιρρήσεις, κυρίως από μέλη της εβραϊκής κοινότητας, η θρησκευτική διαμάχη δεν έχει κοπάσει, καθώς διαφορετικές θρησκευτικές κοινότητες εξακολουθούν να αντιδικούν. Οι δημόσιες διαφωνίες ευνόησαν, ωστόσο, διαφημιστικά την ταινία, έτσι από τα μεσάνυχτα της Τρίτης γέμισαν οι αίθουσες που άρχισαν να προβάλουν την ταινία. Σε ένα multiplex του Ντάλας, ένας επιχειρηματίας πιστός της Εκκλησίας των Βαπτιστών διέθεσε 42.000 δολάρια και αγόρασε 6.000 εισιτήρια, ώστε να γίνουν προβολές ελεύθερες για το κοινό και στις είκοσι αίθουσες του συγκροτήματος. Υψηλές προπωλήσεις έχουν γίνει και για τις 2.800 αμερικανικές αίθουσες στις οποίες η ταινία προβάλλεται από χθες.

Οι πρώτες κριτικές στην Αμερική ήταν ανάμικτες. Στις περισσότερες γινόταν ξεχωριστή αναφορά στο πάθος με το οποίο ρίχτηκε ο Γκίμπσον στην ταινία, παράλληλα όμως όλες σημείωναν πόσο βίαιο είναι το θέαμα. Ενδεικτικά, το New Yorker έγραψε ότι «η ταινία που ο Γκίμπσον έκανε με τις προσωπικές του εμμονές είναι ένα αρρωστημένο ταξίδι θανάτου, μια σκληρή, ασαφής παράταξη προδοσίας, χτυπημάτων, αίματος και αγωνίας». To Rolling Stone σημειώνει ότι η ταινία είναι «εξίσου συγκινητική και φανατικά βλακώδης», ενώ σύμφωνα με το Variety, «αν μια εποχή ερμηνεύει κλασικές ιστορίες ώστε να αντανακλώνται σ’ αυτές, τα «Πάθη του Χριστού», που είναι μια ταινία βίαιη, εριστική, συναισθηματική και ακραία, πρέπει να είναι η ταινία για τον Ιησού που ταιριάζει σ’ αυτή την εποχή».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή