H «Ιωάννα στην πυρά» με τη Νόνικα Γαληνέα, στο Μέγαρο

H «Ιωάννα στην πυρά» με τη Νόνικα Γαληνέα, στο Μέγαρο

1' 47" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είναι, λοιπόν, τρελή για δέσιμο αυτή η (Αγία) Ιωάννα της Λωρραίνης; Ετσι όπως παρουσιάστηκε το δραματικό ορατόριο του Αρτούρ Ονεγκέρ και του Πολ Κλοντέλ στο Μέγαρο Μουσικής, με προεξάρχουσα στον ρόλο της Ιωάννας στην πυρά τη Νόνικα Γαληνέα, τείνει να απαντήσει κανείς καταφατικά.

Μια παλιά ιστορία

«Να πείτε στον κύριο Κουν, ότι δεν του επιτρέπω να ανεβάσει τα «Οράματα της Σιμόν Μασάρ» (ένα έργο που βασίζεται επίσης στη Ζαν ντ’ Αρκ)» είχε πει πριν από κάποιες δεκαετίες στον δημιουργό του Θεάτρου Τέχνης η κληρονόμος και θεσμοφύλακας του έργου του Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ελένε Βάιγκελ, όταν ο Κάρολος Κουν ετοίμαζε την παράσταση με τη Ράνια Οικονομίδου, αν δεν κάνω λάθος.

Γιατί; «Μα επειδή θέλει να το ανεβάσει με μία εμφανώς ενήλικη ηθοποιό. Γι’ αυτό!» συνέχιζε η κυρία Μπρεχτ, προσθέτοντας: «Ομως η Ιωάννα δεν είναι παρά «ένα άμοιρο μικρό παιδί φοβισμένο», ακριβώς όπως γράφει και ο Πολ Κλοντέλ στο ορατόριο με τη μουσική του Αρτούρ Ονεγκέρ. Κι έτσι πρέπει να παιχθεί. Διαφορετικά, το μυαλό του θεατή θα πάει σε ψυχοπαθολογικές καταστάσεις. Μόνο οι μη ψυχικά ισορροπημένοι ακούνε ανύπαρκτες φωνές και βλέπουν οράματα στον ξύπνιο τους!». Ετσι είχε αντιμετωπίσει την υπόθεση που αφορούσε τη διάσημη ηρωίδα και ο Γάλλος μελετητής της και νομπελίστας συγγραφέας Ανατόλ Φρανς, ο οποίος δημοσίευσε μάλιστα και γνωμάτευση ειδικού ψυχιάτρου για την «κλινική περίπτωση» της Ιωάννας της Λωρραίνης – την οποία το Βατικανό ανακήρυξε επισήμως Αγία το 1920.

Βαρύγδουπο θέαμα

Υποθέτω πως ο σκηνοθέτης της ελληνικής παράστασης της «Ιωάννας στην Πυρά», Θωμάς Μοσχόπουλος, πρέπει να είχε κάποια από τα παραπάνω υπ’ όψιν του ώστε να τοποθετήσει τώρα το ορατόριο αυτό -το οποίο συνήθως παρουσιάζεται στην concertante μορφή του- βαρυφορτωμένο από videoart στολίδια μέσα σ’ ένα πλαίσιο φρενοκομείου, ως περίπου έναν νέο «Μαρά-Σαντ» του Πίτερ Βάις. Αστειεύομαι, βέβαια. Ομως μπορεί και όχι. Γιατί όμως πάλι ο Διονύσης Φωτόπουλος, ο οποίος δημιούργησε το εντυπωσιακό μεταμοντέρνο, μαύρο και κόκκινο μινιμαλιστικό σκηνικό με στοιχεία neoτύπου Chryssa, έντυσε καμιά δεκαριά από τους επί σκηνής συντελεστές με άσπρους ζουρλομανδύες; Ή πάλι, τι ακριβώς χαρακτήρα ενσάρκωνε η πορφυροντυμένη Νόνικα Γαληνέα (βελούδο, μεγάλο ντεκολτέ και ουρά που σερνόταν), η μόνη ηθοποιός της οποίας οι συγκινησιακοί λυγμοί στη φωνή ακούγονταν ενισχυμένοι ηλεκτρονικά; Ενα βαρύγδουπο, νεοπλουτίστικα εντυπωσιακό θέαμα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή