Υπήρχε κάποτε στην Πλάκα, απέναντι από τη Βιβλιοθήκη του Αδριανού και τη Ρωμαϊκή Αγορά και πίσω από την Αρχαία Αγορά, ένα ταπεινό εκκλησάκι που είχε χτιστεί στη μνήμη του Αγίου Ελισαίου. Ταπεινό κτίσμα, αν και είχε ενσωματώσει μερικά αρχαία μάρμαρα σε διάφορα σημεία του, αγαπήθηκε πολύ από ευσεβείς Αθηναίους, ανάμεσα στους οποίους αρκετοί λογοτέχνες.
Αλλά εκείνο για το οποίο ο Πλακιώτης Αγιος Ελισαίος έμεινε στη μνήμη, κι έτσι γίνεται ακόμα σήμερα λόγος γι’ αυτόν, είναι το ότι «καθαγιάστηκε» και αλλιώς από την παρουσία του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη: Εκεί αγαπούσε να πηγαίνει ο κυρ Αλέξανδρος να λειτουργείται και να ψάλλει στις αγρυπνίες, όπως άλλωστε και ο εξάδελφος και συνονόματός του, κι επίσης λόγιος, Αλέξανδρος Μωραϊτίδης. Ιερουργούσε τότε εκεί ο ανακηρυχθείς αργότερα άγιος παπα-Νικόλας Πλανάς και οι δυο Αλέξανδροι ήταν οι ψάλτες του.
Από το 1885 είχε αρχίσει αυτή η ιστορία, και σιγά σιγά το ταπεινό εκκλησάκι του Προφήτη Ελισαίου έγινε η αγαπημένη γωνιά θεού για πολλούς επιφανείς ή μη ανθρώπους των γραμμάτων μας. Αλλά το εκκλησάκι ήταν ιδιοκτησία, χτισμένο μέσα στην αυλή του σπιτιού της οικογένειας Χωματιανού-Λογοθέτη (Αρεως 14) και μέσα στην Κατοχή ο τότε ιδιοκτήτης του έσπευσε να το κατεδαφίσει, φοβούμενος μην κηρυχθεί διατηρητέο και χάσει και το σπίτι του…
Οι διαμαρτυρίες, τότε, και οι φωνές για την ανακατασκευή του Αγίου Ελισαίου δεν έπαψαν μέχρι σήμερα. H Εταιρεία Παπαδιαμαντικών Σπουδών, μάλιστα, την έθεσε ως ένα από τους στόχους της. Και στο τέλος, χάρη στο ευήκοον ους που έστησε ο Ευάγγελος Βενιζέλος ως υπουργός Πολιτισμού, και την οικονομική και άλλη αρωγή που παρέσχε, κατόρθωσε επιτέλους η ΕΠΣ να γιορτάσει την έναρξη των εργασιών της αποκατάστασης-ανακατασκευής του ναϊδρίου, σε σχέδια των αρχιτεκτόνων του ΥΠΠΟ Νικόλαου Χαρκιολάκη και Μαριλίζας Γιαρλέλη.
Η σχετική τελετή έγινε την Παρασκευή 2 Απριλίου, παρουσία του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Την ίδια ώρα, ο πρόεδρος της Εταιρείας, Φώτης Δημητρακόπουλος, καθηγητής Βυζαντινής Φιλολογίας στο πανεπιστήμιο της Αθήνας, παρουσίασε ένα κομψό τομίδιο 120 σελίδων που εκδόθηκε, με την επιμέλειά του, για το όλο ζήτημα με τίτλο «Αγιος Ελισαίος» (εκδόσεις Ergo). Γλαφυρή συναγωγή κειμένων που έχουν να κάνουν με το «χρονικό» του αγαπημένου στον κυρ Αλέξανδρο ναϊσκου (Φ. Δημητρακόπουλος), με τον εικονογραφικό του διάκοσμο (T. Καλαντζοπούλου) και με την Ακολουθία του Αγίου Ελισαίου όπως ακριβώς την είχε εκδώσει το 1925 ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης. Ακροτελεύτιο κείμενο εκεί, και του βιβλίου γενικότερα, που έχει και πολλές φωτογραφίες, σκίτσα κλπ, ο βίος του Προφήτη Ελισαίου.