Εάν τα στοιχεία πάνω στα οποία βασίστηκε η ταινία του Στίβεν Χόπκινς «H ζωή και ο θάνατος του Πίτερ Σέλερς» είναι απολύτως ακριβή, τότε ο χαρισματικός Βρετανός κωμικός συνέλαβε τον δημοφιλέστερο ρόλο της καριέρας του μέσα στο αεροπλάνο, στη διάρκεια της πτήσης από την Αγγλία στις ΗΠΑ. Και ακόμη πιο συγκεκριμένα, στην τουαλέτα του αεροσκάφους κι ενώ ταξίδευε για να συναντήσει τον Μπλέικ Εντουαρντς για τα γυρίσματα του πρώτου «Ροζ πάνθηρα», εμπνεύστηκε ο Σέλερς τη μεταμφίεσή του σε επιθεωρητή Ζαν Κλουζό. Διάσημος επιβάτης της πρώτης θέσης, εμφανίζεται αιφνιδίως με μουστάκι και καμπαρντίνα, αγνώριστος, προφέροντας τα Αγγλικά με γαλλική προφορά. «A rum (room), idiot», λέει μεταξύ άλλων ακατανόητων στην αεροσυνοδό, προκαλώντας σταδιακά αναστάτωση έως υστερίας στο αεροσκάφος. O πιο… ακατανίκητος γκαφατζής του κινηματογράφου είχε γεννηθεί. Από εκεί και πέρα, ανελέητος, σκορπάει καταστροφή και «πτώματα» στο πέρασμά του, έχοντας πάντα τις καλύτερες προθέσεις!
Μπορεί για τον ίδιο τον Πίτερ Σέλερς ο Κλουζό να ήταν ο μεγαλύτερος εφιάλτης και ο ρόλος που απεχθανόταν (πάντα σύμφωνα με τη βιογραφία του ηθοποιού, στην οποία στηρίχθηκε η ομότιτλη ταινία του Στ. Χόπκινς), για το κοινό όμως εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει έναν από τους πιο αγαπημένους ήρωες. Δεκατέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του Σέλερς (1980), σε ηλικία 55 μόλις χρόνων, οι ταινίες του Μπλέικ Εντουαρντς δεν σταματούν να προβάλλονται. Το εφετινό αθηναϊκό καλοκαίρι περιλαμβάνει τέσσερις επανεκδόσεις. Μία εκτός «σειράς», (βγήκε χθες στις αίθουσες, «Οι… εντιμότατοι κύριοι του κελλιού 13» του Ρόμπερτ Ντέι) και ακολουθούν τρεις «πάνθηρες»: η «Επιστροφή του ροζ πάνθηρα» (9/7), « O ροζ πάνθηρ ξαναχτυπά» (23/7) και «H εκδίκηση του ροζ πάνθηρα» (6/8).
Οπως όλοι, σχεδόν, οι μεγάλοι κωμικοί, ο Σέλερς ήταν ένας ιδιαίτερα μελαγχολικός άνθρωπος. Τον ρόλο του δημοφιλούς ηθοποιού ερμηνεύει στην ταινία «H ζωή και ο θάνατος του Πίτερ Σέλερς» ο Τζέφρι Ρας. O Αυστραλός, βραβευμένος με Οσκαρ, καλλιτέχνης ανταποκρίθηκε με επιτυχία σε έναν εξαιρετικά απαιτητικό ρόλο. Δεν ήταν μόνο οι ατέλειωτες ώρες που ανάλωνε καθημερινά στο μακιγιάζ, αλλά και οι διαφορετικές φωνές που έπρεπε να υιοθετήσει. «Δημιούργησε» περισσότερες από 40 φωνές στη διάρκεια της ταινίας, όπως ομολόγησε ο ίδιος ο Ρας στο τελευταίο Φεστιβάλ των Καννών, όπου και προβλήθηκε η παραγωγή στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα.
Ο Στ. Χόπκινς συνθέτει ένα αμφιλεγόμενο πορτρέτο του Σέλερς, παρουσιάζοντας ένα παρορμητικό χαρακτήρα, που δεν μεταμορφωνόταν με μοναδική ευκολία μόνο στην οθόνη αλλά και στη ζωή του. Μπορούσε από τη μια στιγμή στην άλλη να μετατραπεί σε τέρας, τιμωρώντας με βάρβαρο τρόπο τον μικρό του γιο γιατί χάραξε άθελά του το πανάκριβο σπορ αυτοκίνητό του και σε λίγη ώρα, υποφέροντας από τύψεις και ενοχές, να του χαρίσει ένα μικρό πόνι… H άστατη και ταραχώδης σχέση του με τις γυναίκες (ξεκινούσε από μια αφόρητα προστατευτική και καταπιεστική μητέρα) συμπλήρωνε την ανασφαλή και συχνά επιθετική σχέση του με τη ζωή, την αδυναμία του να χειρίζεται καταστάσεις. «Προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε την εκκεντρική, αυτοκαταστροφική συμπεριφορά του, την έλλειψη αυτοεκτίμησης που τον οδηγούσε να υιοθετεί διαρκώς άλλες προσωπικότητες», προσθέτει ο Στ. Χόπκινς.
Ο ίδιος ο Σελερς ισχυριζόταν πως «το να παρακολουθήσει κανείς στην οθόνη τον αληθινό Σέλερς θα ήταν η πιο βαρετή εμπειρία της ζωής του».