Τα τηλέφωνα άναψαν στις 11 το βράδυ της Δευτέρας. H πληροφορία είχε αρχίσει να διαδίδεται, κανείς δεν ήθελε όμως να την πιστέψει: ο Κοσμάς Ψυχοπαίδης, ο καθηγητής, ο φιλόσοφος, ο δάσκαλος, ο φίλος, ο διανοητής, ο μαχητής πέθανε από οξύ έμφραγμα, ενώ μιλούσε για το βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά στον Σύλλογο Υπαλλήλων της Τραπέζης της Ελλάδος.
Ηταν μόλις εξήντα ετών, είχε δώσει ήδη πολλά και άφησε στη μέση ακόμα περισσότερα. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης, απ’ όπου έλαβε και το διδακτορικό δίπλωμα. Δίδαξε στα πανεπιστήμια της Φρανκφούρτης και του Cottingen. Διετέλεσε διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης, ενώ από το 1981 ώς το 1987 ήταν καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Από το 1988 δίδασκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Τα βιβλία του πολλά, αναγνωρισμένα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στα πανεπιστήμια του εξωτερικού, αφού ο Κοσμάς Ψυχοπαίδης θεωρούνταν -όχι άδικα- από τους σημαντικότερους σύγχρονους φιλοσόφους. Είχε την ευθύνη του περιοδικού «Αξιολογικά» που εκδίδεται στον «Εξάντα» και είχε εκδώσει βιβλία του στις εκδόσεις «Εστία», «Νήσος», «Σμίλη» και «Πόλις», απ’ όπου κυκλοφορούν τα περισσότερα: «O φιλόσοφος, ο πολιτικός και ο τύραννος», «Κανόνες και αντινομίες στην πολιτική», «Χέγκλελ. Από τα πρώτα πολιτικά κείμενα στη Φαινομενολογία του πνεύματος», ενώ ετοιμάζεται από τις εκδόσεις «Πόλις» το βιβλίο «Οροι, αξίες, πράξεις». Το τελευταίο από τα κείμενά του, που κυκλοφορεί σε βιβλίο περιλαμβάνεται στην εισαγωγή του «Μαρτίνος Λούθηρος – Για την εγκόσμια εξουσία».
Ο Κοσμάς Ψυχοπαίδης, ο Κοσμάς, ήταν ο γελαστός φίλος με το τρανταχτό και πηγαίο γέλιο. Οι γονείς του, η γυναίκα του Ολυ, ο αδελφός του Γιάννης Ψυχοπαίδης, οι φίλοι του, οι πολλοί μαθητές του, οι συνοδοιπόροι του σε πολλές διαδρομές θα τον αποχαιρετίσουν σήμερα στις 4 μ. μ. από το νεκροταφείο Ζωγράφου.