Georges Simenon, O τρελός του Μπερζεράκ, μετ. Αργυρώ Μακάρωφ, εκδ. Αγρα
Το έκτο αστυνομικό μυθιστόρημα του Ζορζ Σιμενόν που κυκλοφόρησε μέσα στο καλοκαίρι από τις εκδόσεις «Αγρα» είναι «O τρελός του Μπερζεράκ» ενώ ετοιμάζονται τέσσερις ακόμη τίτλοι: «Κόκκινα φώτα», «Τρία δωμάτια στο Μανχάταν», «H γάτα» και «Οι αρραβώνες του κυρίου Ιρ». Με μια επιλογή από δέκα τίτλους συνολικά, η αστυνομική σειρά των εκδόσεων «Αγρα» ακολουθεί το διεθνές ρεύμα που γεννήθηκε το 2003 με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από τον θάνατο του Σιμενόν, που για κάποια χρόνια είχε παραμεληθεί από τον εκδοτικό κόσμο ως ελαφρώς παρωχημένος, αν και τα πιο γνωστά από τα εκατοντάδες βιβλία του ήταν σε κυκλοφορία.
Μερικές παρατηρήσεις για την αναθέρμανση του ενδιαφέροντος γύρω από τον Ζορζ Σιμενόν. Είναι μια σήραγγα του χρόνου που μας πηγαίνει στην παλιά Ευρώπη (π. χ. «O τρελός του Μπερζεράκ» πρωτοεκδόθηκε το 1938) όπου οι μικρές κοινότητες (που τόσο αγαπούσε ο Σιμενόν) ζούσαν πολιτισμικά αυτόνομες. Αυτό το αρχέγονο κοίτασμα της ευρωπαϊκής φυσιογνωμίας αναδεικνύεται μέσα από τις ανθρώπινες σχέσεις με την κοινωνική ετικέτα του μικροαστικού καθολικισμού, την τοπική κουζίνα και την κουλτούρα της γαστριμαργίας, της οινοποσίας και του ευ ζην, την αντίθεση της εντοπιότητας και του κοσμοπολιτισμού και κατ’ επέκτασιν της φοβικής εσωστρέφειας και της ευάλωτης εξωστρέφειας. O Σιμενόν με το ήσυχο, σχεδόν διαστροφικό κατά ένα οξύμωρο τρόπο, ύφος του επιβάλλει ένα ρυθμό με ερωτικές φυγές και στέρεες αναφορές σε ένα κόσμο που γλιστράει στη λήθη. Οι πλοκές του είναι σήμερα παλιομοδίτικες και προϋποθέτουν αναγνώστες που έλκονται από αυτήν ακριβώς την εξωπραγματική για τα σημερινά δεδομένα τακτοποιημένη Ευρώπη. Πίσω από την τάξη που επιχειρεί να επιβάλει ο επιθεωρητής Μαϊγκρέ νιώθει κανείς τους παφλασμούς κυμάτων απειλητικών για την ευρυθμία ενός συστήματος που αγωνιά για την εξωτερική του εικόνα. O Σιμενόν είναι ένας συγγραφέας που έστηνε βιβλία μινιατούρες, ολιγοσέλιδα όπως ήταν κάποτε τα αστυνομικά. Στηριζόταν στην ατμόσφαιρα, στο άρωμα του καπνού, στη μουντζούρα των ατμοκίνητων τρένων, στην περιποιητική φροντίδα της κ. Μαϊγκρέ (αρχέτυπης φιγούρας της αστής Ευρωπαίας του Μεσοπολέμου), στη γέννηση εικόνων που και σήμερα ορίζουν ένα τοπίο φαντασίας που αναγνωρίζεται ως προσωπική ανάμνηση.