Αλλιώς φωτίζεται, όλο και περισσότερο, τον τελευταίο καιρό το προφίλ της Σόνιας Θεοδωρίδου, της καλής μας υψιφώνου, με τη διεθνή καριέρα: Ερχεται, λ. χ. από έναν «Ντον Κάρλος» που τραγούδησε σε φεστιβάλ της Στουτγάρδης κι αμέσως τραγουδάει Μίκη Θεοδωράκη – στη Ρωμαϊκή Αγορά και αλλού. Παίρνει μέρος στο Φεστιβάλ Χέντελ κι επιστρέφει στην Αθήνα, βάση της πια, για να εμφανιστεί σε ένα ρεσιτάλ με τραγούδια Πιατσόλα και Χατζιδάκι, συνοδευόμενη από ένα κουιντέτο με το εύγλωττο όνομα Tangarto, στο αίθριο του Μεγάρου Μουσικής, απόψε και αύριο.
Πληθαίνουν, θέλουμε να πούμε, τα ανοίγματά της και σε άλλα είδη μουσικής, πέρα από το λυρικό ρεπερτόριο, τα οποία βέβαια έχει αρχίσει, δειλά δειλά, εδώ και μερικά χρόνια, τραγουδώντας πότε Χατζιδάκι (και σε δίσκο με τον Γιάννη Βακαρέλλη στο πιάνο), πότε Κουρτ Βάιλ κ. ά. Τώρα πια όμως υπάρχει και πολύς Μίκης στον ορίζοντα της διεθνούς μας υψιφώνου και, το απροσδόκητο, Πιατσόλα με ένα κουιντέτο εμπνευσμένο από τη μουσική του Αργεντινού συνθέτη.
«Είναι παλιός έρωτας ο Μίκης Θεοδωράκης», λέει, «αλλά και τον Αστορ Πιατσόλα από πολύ παλιά τον αγαπώ. Κοριτσάκι ήμουν ακόμα όταν είχα παίξει στην ορχήστρα που είχε διευθύνει στον Μουσικό Αύγουστο του Ηρακλείου όπου τον είχε φέρει ο φίλος του ο Χατζιδάκις. Είχα παίξει ακορντεόν με τον Πιοβάνι και μετά πιάνο, μαζί με την Ντόρα Μπακοπούλου, στο μέρος του Πιατσόλα! Ετσι λοιπόν, καθώς έχω πια πολύ έντονη την επιθυμία να μην περιορίζομαι στις κλασικές φόρμες, στρέφομαι στις αγάπες μου: ο Μάνος, ο Μίκης, ο Βάιλ, ο Πιατσόλα τώρα -σε συνδυασμό μάλιστα με τον Χατζιδάκι, όχι μόνο γιατί ήταν φίλοι κι έτσι τους έχω συνδέσει μέσα μου, αλλά και επειδή έχουν συγγένεια ύφους και στάσης ζωής». Στο πρώτο μέρος του ρεσιτάλ είναι ο Χατζιδάκις, τραγούδια επιλεγμένα από διάφορα έργα του, και στο δεύτερο ο Πιατσόλα. Και στα δύο θα τη συνοδεύει το κουιντέτο (ακορντεόν, πιάνο, βιολί, κιθάρα και κοντραμπάσο) Tangarto, με το οποίο συνεργάζεται για πρώτη φορά. «Ομολογώ ότι αισθάνομαι… Ξέρετε, στην αρχή αφουγκράζεσαι τον άλλο και μετά, αν σε κερδίσει, αρχίζεις και χαλαρώνεις και αφήνεσαι απαλά επάνω του. Αυτό μου συνέβη με τους μουσικούς αυτούς. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, είμαι ξετρελαμένη! Αν πάει και στις βραδιές των ρεσιτάλ όπως πάει στις πρόβες, θα είναι κάτι μαγικό, όπως έγινε στον Κουρτ Βάιλ. Αλλά αυτά έχουν πάντα κάποιον μυστήριο, αστάθμητο παράγοντα -πράγμα που εμένα με μαγεύει και με τρομοκρατεί μαζί. Με ερεθίζει!».
Οσον αφορά το μέρος Χατζιδάκι, αφέθηκε στις επιλογές που έκαναν οι Tangarto και οι ενορχηστρωτικές τους προτιμήσεις – ό,τι δικό του το αγαπάει άλλωστε. Από τον Πιατσόλα διάλεξε μερικά από τα καλύτερα τραγούδια του «και αυτά που ένιωσα ότι μπορώ να τα πω εγώ με ένα δικό μου τρόπο. Υπάρχει κάτι που μου μιλάει και ξέρω πού μπορώ να μπω μέσα και να αισθανθώ εκεί πολύ δυνατή».
Ερεθισμένη, ναι: «Είναι τόσο άγριο αυτό που έχω να κάνω στον Πιατσόλα! Ενα κόκκινο πανί είναι αυτός ο ποιητικός αλλά και τόσο ερωτικός λόγος, με τόση θεατρικότητα μέσα του. Ολο το γυναικείο πάθος, ο έρωτας, η λύσσα του έρωτα, είναι εκεί μέσα. Εχουν όμως πάντα μια υποδόρεια μελαγχολία -ακόμα κι αν φαινομενικά χαμογελάνε αυτά τα τραγούδια, από κάτω υπάρχει κάτι που σε πονάει».
Θα ήθελε να τα κάνει και τον χειμώνα αυτά τα τραγούδια, εκτός Μεγάρου, «σε ένα μικρό και ζεστό χώρο, με πολύ κόκκινο φως, μέσα σε μια ατμόσφαιρα πολύ ερωτική! Ονειρεύομαι μια τέτοια βραδιά… Είμαι σε μια παράξενη φάση της ζωής μου, θέλω να ζήσω πολλά πράγματα και ταυτόχρονα, θέλω να αλλάξω ρεπερτόριο, να δοκιμάσω πράγματα που μέχρι τώρα μου ήταν απαγορευμένα, λόγω των πολλών λυρικών μου υποχρεώσεων. Θέλω να γίνω πιο “έντεχνη”, πιο λαϊκιά… Θέλω να αφήσω πιο ελεύθερη πια τη Σόνια, γιατί την έχω πολύ περιορίσει επειδή έπρεπε να είμαι κάπως αλλιώς. Εγώ όμως δεν είμαι έτσι μόνο. Θα το τολμήσω κι ας μου λένε ότι θα ρισκάρω το όνομά μου. Τις εξετάσεις μου τις έχω δώσει. Θα τραγουδήσω και άλλα πράγματα, που αγαπώ πολύ. Θέλω να κάνω μουσικές βραδιές σε κάποιο θέατρο -θέλω και να παίξω στο θέατρο, κορυφαία στον Χορό, σε αρχαία τραγωδία, το θέλω πολύ. Δεν ξέρω βέβαια πρόσωπα και πράγματα στον χώρο του θεάτρου, αλλά έτσι κι αλλιώς πάντα περίμενα να έρθουν οι άλλοι να με βρουν!».