Ενα τμήμα μιας καλοδιατηρημένης συνοικίας με τέσσερα τουλάχιστον οικοδομήματα, ύψους -το ένα τουλάχιστον από αυτά- 8 μ., καθώς και πλήθος αντικειμένων αποκαλύφθηκε στην Ανδρο κατά τη διάρκεια σωστικής ανασκαφής σε ακίνητο όπου εκτείνονται τα ερείπια μια μεγάλης πόλης που άκμασε στη Μέση Εποχή του Χαλκού (2000 -1900 π.Χ.).
Τα ευρήματα που αποκαλύφθηκαν από την KA Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων (δρ Χριστίνα A. Τελεβάντου) στην ιδιοκτησία των κληρονόμων Φωτεινής Μανέτα στο ακρωτήριο Πλάκας Ανδρου περιλαμβάνουν και βραχογραφίες, οι οποίες μοιάζουν πολύ με εκείνες που είχαν βρεθεί στον Στρόφιλα Ανδρου. Πρόκειται δηλαδή για τη δεύτερη σημαντική ανακάλυψη στο νησί. Τα χαρακτηριστικά τους μάλιστα ενισχύουν το ενδεχόμενο ότι οι κάτοικοι του μεγάλου οικισμού του Στρόφιλα μετακινήθηκαν στο ακρωτήριο στην Πλάκα, γύρω στο 3.300 π.Χ. Οπως μάλιστα θεωρούν οι αρχαιολόγοι, αποτελούν ισχυρότατο κρίκο σύνδεσης της Τελικής Νεολιθικής περιόδου με την Εποχή του Χαλκού, καταδεικνύοντας δηλαδή την πολιτιστική συνέχεια κατά την προϊστορική εποχή στις Κυκλάδες.
Αναλυτικότερα, από τα κτίρια που ήρθαν στο φως, το ένα (διαστάσεων 8×9 μ.) διατηρείται μέχρι το επίπεδο του πρώτου ορόφου. Ερευνήθηκαν βέβαια και τα υπόλοιπα τρία, εκ των οποίων το ένα κτίσμα δείχνει πως ήταν χτισμένο πάνω σε παλαιότερο. Βρέθηκε επίσης δρόμος με βαθμίδες (οδηγεί σε πλατεία), αλλά και μεγάλοι αποθηκευτικοί πίθοι με πλαστική διακόσμηση, πρόχοι, πιθοειδή αγγεία, λίθινα εργαλεία, όπως τριβεία και τριπτήρες, ήταν μέρος των κινητών ευρημάτων κ.ά.
Από τα στοιχεία φαίνεται πως η πόλη είχε υποστεί αλλεπάλληλες καταστροφές (ίσως σεισμούς) από το τέλος της Πρωτοκυκλαδικής μέχρι το μέσο της Μεσοκυκλαδικής εποχής. H τελευταία καταστροφή τοποθετείται στην πρώιμη Μεσοκυκλαδική περίοδο (2000-1900 π.Χ. περίπου) και η αμέσως προηγούμενη στο τέλος της Πρωτοκυκλαδικής IIIB και στις αρχές της πρώιμης Μεσοκυκλαδικής περιόδου.
Βραχογραφίες
Η ίδρυσή της, πάντως, ίσως ανάγεται πολύ παλαιότερα. Ενα στρώμα καταστροφής που βρέθηκε ανάμεσα σε δύο από τα κτίρια με πολλά κεραμικά ευρήματα, καλύπτει τουλάχιστον την Πρωτοκυκλαδική IIIB περίοδο. Το δεύτερο στοιχείο στηρίζεται στις βραχογραφίες, εξαιρετικής σπουδαιότητας, που βρέθηκαν στην άκρη της πόλης και παρουσιάζουν πολλά κοινά σημεία (την τεχνική, την κλίμακα και τη θεματογραφία) με εκείνες του νεολιθικού οικισμού του Στρόφιλα Ανδρου.
Εντυπωσιακότερη όλων φαίνεται να είναι η σύνθεση όπου παριστάνεται σε φυσικό μέγεθος το κεφάλι ανθρώπινης μορφής, το οποίο περιβάλλεται από σειρά συμβολικών θεμάτων: ζεύγη βραχιόνων με ανοιχτές παλάμες σε στάση -ίσως- προσευχής, με δαχτυλιόσχημο κόσμημα του γνωστού τύπου των νεολιθικών ειδωλίων (ring idols) να κρέμεται από τον καρπό και μεγάλο καμπυλόσχημο βέλος. Επίσης ζεύγη ανθρώπινων πελμάτων, πλοία και κυκλικό θέμα που ενδεχομένως δηλώνει τον ήλιο, το οποίο οι αρχαιολόγοι ερμηνεύουν πως πιθανότατα πρόκειται για την απεικόνιση θεϊκής μορφής με τα σύμβολα της ιδιότητας και της λατρείας της.