«H Λώρα ήταν ένας ρόλος που ποτέ δεν σκεφτόμουν για τον εαυτό μου. Γι’ αυτό και τον αντιμετώπισα χωρίς φόβο». Κάθε βράδυ μέχρι την ερχόμενη άνοιξη η Γιασεμί Κηλαηδόνη πατάει αποφασιστικά την σκηνή του θεάτρου «Μεταξουργείο» για να υποδυθεί την εύθραυστη Λώρα στον «Γυάλινο Κόσμο» του Τένεσι Ουίλιαμς. H παράσταση παρουσιάζεται σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου. Μαζί με την Γιασεμί Κηλαηδόνη παίζουν η Αννα Βαγενά (Αμάντα), ο Αλμπέρτο Φάις (Τομ) και ο Γιώργος Χρυσοστόμου (Τζιμ). H σκηνοθεσία είναι του Nebojsa Bradic. H μουσική και το σκηνικό του Λουκιανού Κηλαηδόνη.
«Η Λώρα είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο. Ολόκληρος ο «Γυάλινος κόσμος» είναι γραμμένος γι’ αυτήν. Διαβάζοντας την αυτοβιογραφία του Τένεσι Ουίλιαμς γνώρισα την αδελφή του Ρόουζ, την πραγματική Λώρα, η οποία στα 28 της παρουσίασε ψυχολογικά προβλήματα. Ορμώμενη από εκεί δούλεψα με τον ρόλο…» λέει σε συνέντευξή της στην «K» η Γιασεμί Κηλαηδόνη.
«Η Λώρα είναι ένας πολύ δύσκολος ρόλος», προσθέτει. «Είναι παθητική, δέχεται, παρατηρεί. Δεν ξεσπάει ποτέ. Ακόμη και ο τρόπος που αποφεύγει την πραγματικότητα βιώνεται με εσωστρέφεια, χωρίς καμιά έκρηξη». O «Γυάλινος κόσμος» είναι το πιο αυτοβιογραφικό απ’ όλα τα έργα του Τένεσι Ουίλιαμς. Ηταν η πρώτη μεγάλη θεατρική του επιτυχία και το έργο που τον καθιέρωσε παγκοσμίως.
«Υπάρχουν Λώρες στην εποχή μας. Οχι σε τέτοια μορφή, με τέτοια ευαισθησία. Ομως σε κάθε οικογένεια υπάρχει ένα τέτοιο πρόσωπο. Και όλοι μας έχουμε μια παρόμοια διέξοδο όπως η Λώρα. Μπορεί να μην είναι μια γυάλινη συλλογή αλλά να είναι τα βιβλία, η ποίηση, το σινεμά» λέει η Γιασεμί Κηλαηδόνη. Ποιο είναι το μήνυμα της Λώρας στον κόσμο; «Οτι όλοι οι άνθρωποι είμαστε ξεχωριστοί και ο καθένας από εμάς πρέπει να διαφυλάξει τη μοναδικότητά του. Αυτό που με συγκινεί προσωπικά στον ρόλο είναι το τέλος όταν η Λώρα ρωτάει τον Τζιμ: «Δεν θα ξανάρθετε;». Από εκείνη την στιγμή και μετά συντρίβεται. Αν συνεχιζόταν το έργο θα βλέπαμε ότι ποτέ δεν θα ξαναεπιστρέψει στην πραγματικότητα. Κάθε φορά μετά την παράσταση χρειάζομαι χρόνο για να επανέλθω. Ομως κάθε βράδυ αδημονώ να έρθει η ώρα της παράστασης. Είναι μαγική ώρα. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που έχω αυτή τη διέξοδο. Το άλλοθι των δύο ωρών πάνω στη σκηνή για να εκφράσω τα αισθήματά μου».