Δήμητρα Μήττα «Μυθιστορίες του εφήμερου», Εκδόσεις «Γαβριηλίδης», 2004.
Το βιβλίο αρχίζει μ’ ένα ωραίο ψέμα: «H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω αν οι ιστορίες που θα σας πω είναι μύθοι, θρύλοι, ή παραμύθια». Στην πραγματικότητα, όμως, η Δήμητρα Μήττα ξέρει πολύ καλά τις διαφορές. Παλιότερα, πριν από τα διηγήματα σε «Γραμματοσειρές και φωτογράμματα», το 1997 μας είχε προσφέρει μιαν «Απολογία για τον Μύθο» με τον υπότιτλο «Ιστορική και κριτική προσέγγιση», για να ακολουθήσει το 2002 με το «Μύθος και Τέχνη» ένας διάλογος για τη διάχυση των ορίων. Οι πιο πρόσφατες «Μυθιστορίες του εφήμερου», σχεδόν όλες, είναι σύντομες. Μερικές φορές, μάλιστα, καθώς περιορίζονται σε λίγες μόνον αράδες ή λέξεις, παίρνουν υποκριτικά την προκλητική μορφή ανώδυνων αποφθεγμάτων. Τα όρια της ερμηνείας διαστέλλονται και το ισχνό κείμενο παραπέμπει στη βιβλική μικρά εν πετεινοίς μέλισσα. Εγκώμιον, όπως όλα, άκρως υποκειμενικό.
Στις εφήμερες μυθιστορίες της, η Δήμητρα Μήττα, παίζοντας με τη ροή του χρόνου, επιβεβαιώνει την πανάρχαιη γοητεία της γραφής. Παράδειγμα, η «Ταυτότητα», τρεις σελιδούλες όλο κι όλο, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν το ξεκίνημα ενός μακροσκελούς σημειολογικού γυμνάσματος.
Ο μύθος λέει πως κάποτε, σ’ ένα ακαθόριστο μέλλον, κάποιοι επαγγελματίες αναγνώστες βρέθηκαν αντιμέτωποι μ’ ένα σοβαρό πρόβλημα. Είχαν μπροστά τους βιβλία και άρθρα υπογεγραμμένα με όνομα που δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν αν δήλωνε τον ίδιο κειμενογράφο. Αιτία η χρησιμοποίηση λατινικών χαρακτήρων: Mitta, Meta, Metta, Mita και για το αρχικό του μικρού ονόματος, άλλοτε D και άλλοτε Νt.
Για να λύσουν το πρόβλημα οι φιλόλογοι ρίχτηκαν στη δουλειά. Συνέταξαν εργογραφία, ζύγισαν τη θεματική και την ευρύτητά της, οργάνωσαν γλωσσοχρονικές περιόδους. Το μέγεθος, όμως, της φιλότιμης προσπάθειας ήταν αντιστρόφως ανάλογο του αποτελέσματος. Τελικά, μετά και τη φιλολογική αποκατάσταση των κειμένων, ολοκληρώθηκαν δύο μονογραφίες για δύο συγγραφείς, οι οποίοι στα τέλη του εικοστού αιώνα είχαν μανία με τους μύθους.
Οι έρευνες συνεχίστηκαν. Κάποιοι ερευνητές υποψιάστηκαν ότι ο συγγραφέας τούς κορόιδευε. Ενας δόκιμος διηγηματογράφος δήλωσε πως με σκέτα ονόματα λογοτεχνία δεν μπορεί να γίνει. Οι προσπάθειες για να καθοριστεί η ταυτότητα του πολυώνυμου συγγραφέα συνεχίζονται. Οι ερευνητές βρήκαν και μια μαρτυρία που έλεγε ότι είχε το σύνδρομο του εφήμερου…