Αν η παράσταση που παρακολουθήσαμε προχθές στο θέατρο «Ιλίσια» δεν είχε την υπογραφή του Τιμ Ρόμπινς, θα ήταν απλώς μια πολιτικοποιημένη απόπειρα ενός αμερικανικού θιάσου να μιλήσει για την εξουθενωτική επικαιρότητα του εφιαλτικού κόσμου που προέβλεπε πριν από εξήντα περίπου χρόνια ο Οργουελ στο «1984». Και θα αντιμετωπίζαμε με συμπάθεια και αλληλεγγύη τη φιλότιμη προσπάθεια των ηθοποιών να μεταφέρουν το «μήνυμα», υπηρετώντας ένα θέατρο στρατευμένο στην πραγματικότητα. Εστω και αν το αποτέλεσμα μας φαινόταν σχηματικό και παρωχημένο. Εστω και αν η υπερχρήση του Big Brother έχει προ πολλού εξαντλήσει και τον πιο απόκρυφο συμβολισμό του κειμένου. Οσο σαφές και απολύτως επιβεβαιωμένο είναι πλέον το μυθιστόρημα του Οργουελ, αλλά τόσο σαφής στις αναφορές και στις προθέσεις της ήταν η παράσταση των «Actors’ Gang». O Ρόμπινς οργάνωσε ένα θέαμα απόλυτης λιτότητας και αυστηρότητας με στόχο να μιλήσει γι’ αυτό που τον καίει: τη διακυβέρνηση Μπους, τον πόλεμο του Ιράκ, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, μαζικής τρομοκρατίας και μαζικής πλύσης του εγκεφάλου. H παράσταση δεν ήταν παρά το όχημα για τη δική του «προπαγάνδα». Δίκαιος και δικαιωμένος ο αγώνας του. Τον πολιτικό ακτιβιστή Τιμ Ρόμπινς εξάλλου χειροκρότησε με ένταση το κοινό της πρεμιέρας λίγο πριν αρχίσει η παράσταση, όταν ο σκηνοθέτης και ηθοποιός πήρε το μικρόφωνο για να ευχαριστήσει για τη φιλοξενία και να δηλώσει πόσο ευχαριστημένος είναι που βρίσκεται στην Αθήνα. Και το εννοούσε. Αναγνωρισμένος καλλιτέχνης, με περγαμηνές για τις ερμηνευτικές και σκηνοθετικές του ικανότητες, έχει καταληφθεί από ένα ιερό και έμμονο πάθος. Και το ελληνικό κοινό ευαίσθητος δέκτης, ανταποκρίθηκε γενναιόδωρα στο κάλεσμα.
Ομολογώ ότι και προσωπικά, ως θεατής της παράστασης, χειροκρότησα με θέρμη την πράξη και τόλμη του Ρόμπινς. Γιατί η Οργουελική Ωκεανία, ο Ουίνστον Σμιθ, ο O’ Μπράιεν, ο Μεγάλος Αδελφός και η ολοκληρωτική κοινωνία του μέλλοντος ανήκει οριστικά στο (θεατρικό τουλάχιστον) παρελθόν… Οπως λέει και ο Μπ. Μπρεχτ οι διασκεδάσεις που παράγονται στο θέατρο οφείλουν να είναι «πιο πολύπλοκες, πλουσιότερες σε μηνύματα, αντιφατικότερες και πλουσιότερες σε αποτέλεσμα».