Σκιτσάροντας την επικαιρότητα

Σκιτσάροντας την επικαιρότητα

2' 35" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τα δικά τους σκίτσα, αλλά και το περίγραμμα της παγκόσμιας κοινότητας των σκιτσογράφων και των γελοιογράφων επιχείρησαν να φιλοτεχνήσουν για την «Κ» πέντε δημιουργοί που βρέθηκαν για λίγες μέρες στη χώρα προσκεκλημένοι από το υπουργείο Πολιτισμού για τον διεθνή διαγωνισμό γελοιογραφίας που προκηρύχθηκε. Η Marlene Pohle, πρόεδρος της FECO (της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Σκιτσογράφων) που ζει στη Γερμανία και κατάγεται από την Αργεντινή, μετράει 25 χρόνια στη γελοιογραφία· ο Πορτογάλος διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Γελοιογραφίας, Antonio Antunes Moreira, μετράει 32 στο σκίτσο και στην ίδια εφημερίδα· ο Ιρανός διευθυντής του μεγαλύτερου δικτυακού τόπου για τη γελοιογραφία (www. irancartoon. com) Massoud Shojai με 20 χρόνια στο σκίτσο· ο γνωστότερος Σκανδιναβός γελοιογράφος, Σουηδός Riber Hansson με 16 χρόνια στη γελοιογραφία και ο Πορτογάλος Carlos Brito, που δουλεύει στη γελοιογραφία 26 χρόνια και συνεργάζεται στη Le Μonde.

Ανάλογα με τα μέσα που διαθέτει κάθε γελοιογράφος και με την επικαιρότητα, σχολιάζουν και σατιρίζουν διεθνή ή εσωτερικά θέματα. «Στη Γαλλία τα περισσότερα σκίτσα αφορούν την εθνική επικαιρότητα», ο C. Brito όμως προτιμά τη διεθνή, γιατί «εκεί βρίσκεις τα πραγματικά μεγάλα θέματα, ενώ όταν κάνεις σκίτσα για τη Γαλλία ασχολείσαι με μικροαντιπαλότητες, με μικροέχθρες και με μικρούς πολιτικούς». Στην Πορτογαλία κυριαρχεί η εσωτερική επικαιρότητα στο σκίτσο. Ο Σουηδός προτιμά τα διεθνή θέματα, αφού είναι χωρίς λόγια, άρα πρέπει να είναι εύληπτα απ’ όλους, ενώ στο Ιράν επικρατούν και οι δύο τάσεις.

Για τις τυχόν παρεμβάσεις ή τη λογοκρισία που υφίστανται λένε: «Ο μόνος που με λογοκρίνει είναι ο εαυτός μου», υποστηρίζει ο Riber Hansson, «αλλά μετά τα γεγονότα της δανικής γελοιογραφίας δεν ξέρω αν θα μπορούσα να κάνω ένα τέτοιο θέμα». Το όριο που δεν πρέπει να ξεπεράσουμε είναι «ο σεβασμός στη θρησκεία του άλλου», υποστηρίζει ο Ιρανός M. Shojai. Γι’ αυτό και στην ιστοσελίδα μας, που αριθμεί 6 χιλ. σελίδες, δεν υπάρχει ούτε ένα σκίτσο για τον Χριστό ή τον Βούδα». Σε κάποιο σκίτσο για την Αίγυπτο μόνο δέχθηκε λογοκρισία η Marlene Pohle, «και ήταν εντελώς αθώο». Επισήμως δεν υπάρχει λογοκρισία, λέει ο Αντ. Μορέιρα, ωστόσο υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αποφύγουν τη δημοσίευση ενός σκίτσου. «Για μένα η αυτολογοκρισία είναι χειρότερη από τη λογοκρισία, και δεν αυτολογοκρίνομαι. Απλώς δεν δημοσιεύονται τα σκίτσα μου», προσθέτει με χιούμορ. Και συμπληρώνει: «Βγήκαμε από μια δικτατορία και τώρα ανακαλύπτουμε νέα όρια». «Στη Γαλλία το πραγματικό ταμπού είναι ο θάνατος», λέει ο Carlos Brito, ένα όριο το οποίο είναι για όλους απαράβατο.

Οσο για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γελοιογράφοι χωρών σε εμπόλεμη κατάσταση ή υπό το καθεστώς δικτατορίας, η πρόεδρος της FECO αναφέρθηκε κυρίως στη Λατινική Αμερική, απ’ όπου προέρχεται, και σημείωσε ότι παντού υπάρχουν και προνόμια και διαχωρισμοί, ενώ ένα άλλο πρόβλημα είναι ο μικρός αριθμός των εντύπων που θα υποδεχθούν τη δουλειά τους. Συχνά, σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι σκιτσογράφοι εγκαταλείπουν τις χώρες τους. Στην ίδια ερώτηση ο Ιρανός γελοιογράφος απαντάει γελώντας: «Να μιλήσουμε για τον ιρανικό κινηματογράφο;»

Λίγο πριν τους αποχαιρετήσουμε, ρωτήσαμε τη γνώμη τους για την πρωτοβουλία του ελληνικού υπουργείου Πολιτισμού. Ηταν όλοι ενθουσιασμένοι και ένθερμοι υποστηριχτές της, ζήτησαν την προβολή και τη βοήθεια των ΜΜΕ και ο Carlos Brito πρόσθεσε με χιούμορ: «Είναι τόσο σημαντικό, που με βάζει σε υποψίες»!

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή