Πολλή η προσμονή για την πρεμιέρα του «Κώδικα Da Vinci» σε όλο τον κόσμο, όπως και στις Κάννες, πολλή όμως και η απογοήτευση για το τελικό αποτέλεσμα. Με την απόλυτη έλλειψη χειροκροτημάτων και την παγωμένη ατμόσφαιρα που επικράτησε το βράδυ της Τρίτης στην πρώτη δημοσιογραφική προβολή της ταινίας, θα φανταζόταν κάποιος ότι το φεστιβάλ δεν πραγματοποιείται στην Κυανή Ακτή, αλλά στην Ισλανδία. Και μάλιστα σε ανοιχτό χώρο. Τόσο αδιάφορους άφησε το έργο του Ρον Χάουαρντ τους διαπιστευμένους δημοσιογράφους στις Κάννες και με τόση ψυχρότητα αντιμετώπισαν την ταινία και τους συντελεστές της στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου.
Από μία κινηματογραφική παραγωγή που πριν ακόμη κάνει το ντεμπούτο της στις αίθουσες αντιμετωπίζεται ως φαινόμενο (βασιζόμενη σε ένα εκδοτικό φαινόμενο), περιμένει κανείς πολύ περισσότερα από μια φλύαρη και χλιαρή περιπετειούλα. Αυτό είναι δυστυχώς το μόνο που κατάφερε να κάνει ο Ρον Χάουαρντ, παρά την πλούσια εμπειρία του ως επαγγελματίας της χολιγουντιανής διασκέδασης. Το μπεστ σέλερ του Νταν Μπράουν έχει χαρακτηριστεί βλακώδες, προσβλητικό, βλάσφημο, παραλογοτεχνία, με την ιστορία του καθηγητή συμβολικής γραφής Ρόμπερτ Λάνγκτον, ο οποίος με αφορμή το αστυνομικό περιστατικό μιας δολοφονίας στο Λούβρο, ξεδιπλώνει ένα μυστικό αιώνων. Ενα μυστικό, που ανατρέπει αιώνες εκκλησιαστικής ιστορίας, καθώς αποκαλύπτει ότι ο Χριστός υπήρξε παντρεμένος με τη Μαρία Μαγδαληνή και ότι ίσως ακόμη και σήμερα να ζουν απόγονοί του.
Αν δούμε τα πράγματα χωρίς θεολογικό φανατισμό, πρόκειται απλώς για ένα βιβλίο διασκέδασης, ένα ανάγνωσμα για την παραλία, που καταφέρνει να σε κάνει να θέλεις να γυρίσεις και την επόμενη σελίδα. Ενα τέτοιο βιβλίο θα έπρεπε να μεταφερθεί σε μια ταινία, που να παρακολουθείς με μια σακούλα ποπ κορν στο χέρι. Ο κινηματογραφικός «Κώδικας Da Vinci» όμως αποτυγχάνει, καθώς πλάνο προς πλάνο ξεδιπλώνεται με το άγχος να παραμείνει πιστός στο βιβλίο και να μην αφαιρέσει στοιχεία της πλοκής. Ομως, μια «αμοντάριστη» ιστορία 600 σελίδων δεν μπορεί παρά να είναι φλύαρη όταν μεταφέρεται σε μια ταινία 2,5 ωρών. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα της ταινίας του Χάουαρντ είναι ότι -εξαιτίας συμβολαίων ή διάθεσης- δεν έκανε καμία απολύτως δημιουργική επεξεργασία της ιστορίας. Γύρισε σε φιλμ ό,τι ακριβώς διάβασε και η πίεση να μην ξεφύγει από τα πλαίσια της πλοκής τον έκανε να στεγνώσει την ιστορία από τα όποια συναρπαστικά στοιχεία της. Ο κινηματογραφικός «Κώδικας Da Vinci» είναι γρήγορος, αλλά ταυτόχρονα πληκτικός και χωρίς ένταση, ενώ μηδενική είναι η χημεία ανάμεσα και στους πρωταγωνιστές. Ο Τομ Χανκς, αν και ένας από τους πιο αξιόπιστους σταρ, εδώ φαίνεται άνευρος, ενώ η αδυναμία της Οντρέ Τοτού να σταθεί ως πρωταγωνίστρια σε μια μεγάλη παραγωγή, είναι περισσότερο από προφανής, ειδικά με τα πολύ κακά αγγλικά της. Στον μικρότερο ρόλο του, ο Ιαν Μακ Κέλεν κλέβει την παράσταση όποτε εμφανίζεται. Κατά τα λοιπά, η επιμέλεια της παραγωγής είναι μάλλον απλώς αξιοπρεπής για τα χολιγουντιανά δεδομένα, ενώ η μουσική του Χανς Τσίμερ, που προσπαθεί να δώσει έναν γοτθικό τόνο, καταντά ιδιαίτερα ενοχλητική, αφού ακούγεται σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, ακόμη και στις πιο ακατάλληλες στιγμές.
«Προϊόν διασκέδασης»
Οι αντιδράσεις φανατικών ήταν ανύπαρκτες στις Κάννες για το περιεχόμενο του «Κώδικα Da Vinci», όμως στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου, ο Ρον Χάουαρντ επανέλαβε πολλές φορές ότι δεν πρόκειται για μια νέα θεολογική ερμηνεία, αλλά για ένα προϊόν διασκέδασης. «Αυτό που σημαίνει κυρίως για μένα η ιστορία», είπε, «είναι ότι η ζωή είναι ένα συνεχές μυστήριο. Το μυαλό μας είναι ένα μεγάλο θαύμα και η αμαρτία είναι να το περιορίζουμε. Θα ήθελα η ταινία να λειτουργήσει σε πολλά επίπεδα. Να προσφέρει διασκέδαση, αλλά και να προκαλεί συζητήσεις». Πιο επιθετικός στις αντιδράσεις ήταν ο Τομ Χανκς, ο οποίος έκανε διαρκώς αστεία με τους δημοσιογράφους. «Η εκκλησία μπορεί να πάρει τις αμαρτίες μας, αλλά όχι και το μυαλό μας. Αυτό που έχουμε κάνει δεν είναι ντοκιμαντέρ, δεν είναι μια ταινία που λέει ότι έτσι έγιναν τα γεγονότα. Υπάρχουν, πάντως, διαφορετικές ερμηνείες που σε κάνουν να τις συζητήσεις και να αμφισβητήσεις. Από εκείνους που αμφισβητούν, πιο επικίνδυνοι είναι εκείνοι που επιμένουν άκαμπτα σε μια θέση».
Η πιο διασκεδαστική παρέμβαση, που κέρδισε πραγματικά θερμό χειροκρότημα και πολύ γέλιο, ήταν του Ιαν Μακ Κέλεν, γνωστού εξάλλου και για τη μαχητικότητα με την οποία υποστηρίζει τα γκέι δικαιώματα. Οπως είπε, «όταν τέλειωσα το βιβλίο, ήμουν έτοιμος να πιστέψω ό,τι έγραφε. Πολύ θα ήθελα να πιστεύω ότι ο Χριστός παντρεύτηκε τελικά τη Μαρία Μαγδαληνή. Με το πρόβλημα που έχει η Εκκλησία απέναντι στους ομοφυλόφιλους, θα αποδεικνυόταν ότι ο Χριστός δεν ήταν γκέι». Ο μεγάλος Βρετανός ηθοποιός του θεάτρου, που αγαπάει και την ανώδυνη ψυχαγωγία, υπερασπίστηκε την ελαφρότητα της ταινίας, απέναντι σε εκείνους που θέλουν να «προστατέψουν» το κοινό από τα υποτιθέμενα βλάσφημα ή μη καλλιτεχνικά στοιχεία της ταινίας. «Υπάρχει σνομπισμός για το κοινό του κινηματογράφου, όταν θεωρείται μια μάζα που σύρεται και πιστεύει ό,τι δει στην οθόνη».
Σήμερα η δικαστική απόφαση για την προβολή στην Ελλάδα
Η σημερινή δικαστική απόφαση θα κρίνει εάν τελικώς θα προβληθεί στη χώρα μας η πολυαναμενόμενη ταινία «Κώδικας Ντα Βίντσι». Χθες συζητήθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσε θρησκευτικό σωματείο με εκπρόσωπό του την κ. Ξανθή Μαγουλά κατά της εταιρείας διανομής της ταινίας στην Ελλάδα «Προοπτικής Α.Ε.». Οι αιτούντες ζητούν να μην προβληθεί στην Ελλάδα η εν λόγω ταινία, ενώ ζητούν να βγει και σχετική προσωρινή διαταγή. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, η εκπρόσωπος της «Προοπτικής Α.Ε.» κ. Ειρήνη Σουγανίδου υποστήριξε ότι «η ταινία δεν λέει αλήθειες, δεν είναι ντοκιμαντέρ και συνεπώς η Ορθοδοξία δεν διατρέχει κίνδυνο». Η απόφαση επί της έκδοσης προσωρινής διαταγής αναμένεται να δημοσιευθεί σήμερα το πρωί στις 10.30.