Εχουν περάσει αρκετές εβδομάδες από τότε που συνάντησα εκείνη την παράξενη κοπέλα στη στάση του δημοτικού λεωφορείου, στην οδό Σωρού. Κι ο λόγος που άργησα να γράψω γι’ αυτή είναι επειδή ζύγιζα μέσα μου τα ενδεχόμενα: Να την κάνω ηρωίδα ενός διηγήματος; Ή να τη θυσιάσω στην αρθρογραφία; Σιγά σιγά το θέμα ξεκαθάρισε μόνο του. Υπάρχουν εκδοχές της καθημερινότητάς μας τόσο αλλόκοτες που δεν μπορούν να χωρέσουν σε καμιά ιστορία. Υπερβαίνουν τη μυθοπλασία.
Η κοπέλα -μελαχροινή, με ένα μπεζ ταγιέρ- μιλούσε στο κινητό της. Ή μάλλον φώναζε. Οι συνομιλίες της με αγνώστους σε αυτήν άντρες ήταν ένας χείμαρρος κοφτών, αυστηρών ερωτήσεων: Εχεις αυτοκίνητο; Μόνιμη δουλειά; Πόσα λεφτά βγάζεις; Εχεις δικό σου σπίτι; Είσαι όμορφος; Μήπως είσαι παχουλός; Πόσα κιλά; Τι ύψος; Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου; Αυτή η τελευταία ερώτηση αποσκοπούσε σε περιγραφή ψυχικών χαρακτηριστικών επειδή συνοδευόταν συνήθως από σχόλια του τύπου: «Είσαι δειλός; Κοτζάμ άντρας;». Το ερωτηματολόγιο επαναλαμβανόταν με παρόμοια δομή και ελάχιστες αποκλίσεις. Στο εικοσάλεπτο που περιμέναμε πλάι πλάι στη στάση τής τηλεφώνησαν τέσσερις ή πέντε άντρες με τους οποίους έκλεινε ραντεβού. Από τον τόνο της φωνής, την έλλειψη ορίων στη συμπεριφορά ήταν σαφές ότι η κοπέλα είχε ψυχολογικά προβλήματα. Και η λύση τους μάλλον δεν θα ερχόταν με ραντεβού εξπρές από τηλεφώνου. Ορθια στη στάση του λεωφορείου ξεκαθάριζε υποψηφίους με ύφος και ορολογία παίκτριας ριάλιτι σόου. Στις ερωτήσεις της υπήρχε παθητική επιθετικότητα, μια διάθεση εκμηδενισμού «του αντιπάλου». Αν δεν αξίζει τον κόπο, πρέπει να σκεφτόταν, δεν αξίζει τον χρόνο μου.
Τις προάλλες διάβασα ότι υπάρχουν τέτοιες υπηρεσίες για ραντεβού στην Αθήνα. Λέγονται speed dating και ξεκαθαρίζουν το τοπίο προσφοράς και ζήτησης δίνοντας έξι λεπτά σε κάθε υποψήφιο για να διαλαλήσει την πραμάτεια του. Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: στους ηλικιωμένους η διαδικασία κρατάει δέκα λεπτά ανά υποψήφιο (αναγνωρίζεται πιθανότατα έτσι ο χωρισμός των Νεοελλήνων σε δύο κατηγορίες: εκείνοι που έχουν απορροφήσει πλέον το τηλεοπτικό μοντέλο και είναι πρωταθλητές των SMS και το παλιότερο είδος ανθρώπου για το οποίο ο χρόνος δεν είναι χρήμα, αλλά πολυτέλεια).
Αλλωστε όλες οι υπηρεσίες έχουν εξειδικευτεί θεαματικά πλέον προσφέροντας εξυπηρέτηση στον χώρο του πελάτη. Οχι μόνο εξπρές ραντεβού, αλλά και εξπρές πλύσιμο αυτοκινήτου, στον χώρο σας, για όσους αδημονούν στις ουρές των βενζινάδικων. Γυμναστική στο σπίτι επίσης, all inclusive διακοπές με βραχιολάκι – φαίνεται ότι η κόλαση του σύγχρονου ανθρώπου είναι η μετακίνηση, τα άχρηστα ραντεβού, η επιβεβλημένη κοινωνικότητα, η συνάντηση με τους άλλους και η συνδιαλλαγή. Τρελές δουλειές κάνουν τα βαν με αντλίες που καθαρίζουν I.X. επί τόπου, στα γκαράζ των ιδιοκτητών τους. Επειδή το ζητούμενο δεν είναι απλώς το αυτοκίνητο (ή οι σύγχρονες τερατογενείς εκδοχές των αυτοκινήτων), αλλά το καθαρό αυτοκίνητο. H κοινωνική πίεση δεν επιβάλλει απλώς τζιπ, αλλά καλογυαλισμένο τζιπ. O κάτοχός του θα μπει στη θέση του οδηγού και ανεβάζοντας τα τζάμια θα απομονωθεί από τα υπόλοιπα αυτοκίνητα, από τους πεζούς, από τα γεγονότα του δρόμου. Ακάθεκτος θα ορμήσει στον μόνο προορισμό: στη δουλειά του. Θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν κάτοχο τζιπ που όταν καθόταν σταυροπόδι φαίνονταν πάντα οι ολοκάθαρες σόλες του. Σημάδι πως πηγαινοερχόταν από το ένα γκαράζ στο άλλο και διένυε μόνο τις αναγκαίες αποστάσεις σε εσωτερικούς χώρους.
Σύμφωνα με το πανευρωπαϊκό συνέδριο πρόληψης καρδιαγγειακών νοσημάτων, που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες μέρες, ο κίνδυνος εκδήλωσης καρδιαγγειακών νοσημάτων δεν είναι πλέον χαμηλός στην Ελλάδα. Οπως ήταν φυσικό, η καθιστική ζωή και η απαξίωση κάθε δραστηριότητας (όπως π.χ. το πλύσιμο του αυτοκινήτου σε ορισμένα κοινωνικά στρώματα) αύξησε τους κινδύνους από τους οποίους μάς προστάτευε κάποτε η φυσιολογική ζωή. Οι ασκήσεις που προστατεύουν την καρδιά -γρήγορο περπάτημα και ποδήλατο- δεν ενδείκνυνται για όσους καλούν βαν με αντλία νερού για να καθαρίσουν το αυτοκίνητό τους. Οσο για τις ασκήσεις που προστατεύουν συμβολικά την καρδιά, ούτε και αυτές σχετίζονται με ραντεβού εξπρές.