Τα παρασκήνια του ποδοσφαίρου

Τα παρασκήνια του ποδοσφαίρου

2' 23" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μένιος Σακελλαρόπουλος

Τhe game boy-το μοιραίο 10

εκδ. Λιβάνη

Μυθιστόρημα για το ποδόσφαιρο; Δύσκολη υπόθεση. Το επιχείρησε -ίσως να δικαιώθηκε- ο Μένης Κουμανταρέας στη «Φανέλλα με το νούμερο 9». Κυκλοφορούν αρκετά «ποδοσφαιρικά» πονήματα. Ολα σχεδόν στο ίδιο μήκος κύματος, αφού το ποδόσφαιρο, ως προσκήνιο και -κυρίως- παρασκήνιο εξακολουθεί να είναι «βασιλιάς των σπορ» και να συγκινεί τις μάζες.

Γνωρίζω εξ απαλών -δημοσιογραφικών- ονύχων τον Κλεομένη (Μένιο) Σακελλαρόπουλο. Αφιερώθηκε -ψυχή και σώματι- στο ποδόσφαιρο. Ως ρεπόρτερ, ως σχολιαστής, ως «φιγούρα», καθιερώθηκε στον χώρο. Χειριστής καλός γλώσσας ελληνικής, διανθισμένης με στοιχεία της διεθνούς ποδοσφαιρικής «καθομιλουμένης». Ανθρωπος που ζει την καθημερινότητα και δεν έχει αποκοπεί από τον κορμό της εκτός ποδοσφαίρου κοινωνίας, ο Μ.Σ. καταπιάνεται στο βιβλίο του με ένα πρόσωπο (ένα από τα πρόσωπα) που μπορεί να συγκινήσει τους (αλλά και τους μη) ποδοσφαιρόφιλους, ένα πρόσωπο που θυμίζει πολλούς… σε περισσότερους από πολλούς! Είναι το «The game boy», o Μάριο Σεμπάστιαν Λόπεζ, ένα ταλαντούχο και ποδοσφαιρικώς ιδιοφυές παιδάριο, που από τη φτώχεια της Αργεντινής περνάει στα «εκκολαπτήρια» του ποδοσφαίρου της πατρίδας του και κατόπιν έρχεται στην Ελλάδα και τίθεται στην υπηρεσία του ΠΟΚ, μιας νέας, σχετικά, ομάδας που γνωρίζει επιτυχία. Μια ομάδα που έχει «χτισθεί» από «τον πρόεδρο», επιχειρηματία-αεριτζή, «φρούτο» της ελληνικής κοινωνίας των τελευταίων ετών.

Ο συγγραφέας δεν κάνει τίποτε άλλο από το να παρουσιάζει την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Πρόεδρος-λαμόγιο, παρατρεχάμενοι σφουγκοκωλάριοι, προπονητές που δουλεύουν με «σημειώματα», απατεώνες και αλαφροπάτηδες δικηγόροι, γυναίκες πρόθυμες για όλα -με το αζημίωτο-, ποδοσφαιριστές «της αρπαχτής», που έρχονται από το πουθενά και «τα πιάνουν» αγρίως.

Στο βιβλίο θα συναντήσετε ακόμη την «ντόπα», τους εξωνημένους «δημοσιογράφους», τα «στημένα ρεπορτάζ», τις βρώμικες συναλλαγές μεταξύ «αθλητικογράφων» και «προέδρων». Θα συναντήσετε και την καλή πλευρά. Υπάρχει, δίπλα στο μαύρο, και το «καλό κορίτσι», ο «καλός μάνατζερ», ο στοργικός προπονητής, ο αδέκαστος δημοσιογράφος. Ολα, δηλαδή, τα στοιχεία που θα μπορούσαν να κάνουν ένα «αθλητικό μυθιστόρημα» ελκυστικό. Ο Μ.Σ. έχει το ταλέντο να γράφει για το ποδόσφαιρο διαφορετικά απ’ ό,τι συνηθίζεται. Δεν είναι ο «αγοραίος και δήθεν» ούτε ο «ξερόλας» που τις πιο πολλές φορές σερβίρει ανακρίβειες. Ο Μένιος είναι «ζωγράφος». Περιγράφει το ποδόσφαιρο και τα πέριξ με τρόπο εικαστικό και έτσι κερδίζει πολύ πιο εύκολα τον αναγνώστη, ο οποίος θα ήθελε και κάτι άλλο εκτός από τα τετριμμένα «ηρωικά» και «καταπελτώδη», που χρησιμοποιούν πολλοί εκ των ημιμαθών της αθλητικογραφίας.

Το μυθιστόρημα του Σακελλαρόπουλου περιέχει μπάλα, συναίσθημα, έρωτα, μηχανορραφία, οικονομικό παρασκήνιο. Είναι επίσης ένα βιβλίο με «σχεδόν χάπι -εντ», που είναι σπάνιο για τα μεγάλα αστέρια του ποδοσφαίρου.

Με εξαίρεση, ίσως, τον Πελέ, η μέχρι τώρα τύχη των αστέρων (Μπεστ, Μαραντόνα, Γκαρίντσα) με πηγαίο ταλέντο, δεν ήταν η καλύτερη. Στο βιβλίο του Μένιου το «λαμόγιο-πρόεδρος» συλλαμβάνεται. Στο Κολωνάκι, όμως, τα «λαμόγια» κυκλοφορούν ακόμη ανενόχλητα και πίνουν espresso με άνεση! Το «The game boy» είναι βιβλίο… ενός ημιχρόνου! Το διαβάζεις, δηλαδή, χωρίς διακοπή. Σε τραβάει, είναι γρήγορο, δημοσιογραφικό. Αν ο συγγραφέας εξασφαλίσει τα χρήματα, θα δούμε προσεχώς μια πολύ καλή ταινία…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή