Δεν υπάρχει καλούπι που να τους χωράει

Δεν υπάρχει καλούπι που να τους χωράει

2' 7" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τους Massive Attack τους γνώρισα απ’ το Protection. Είπα μέσα μου αυτό που σκέφτηκα όταν άκουσα για πρώτη φορά, το ’81, Talking Heads: «άλλαξε και πάλι η μουσική». Δεν είναι δύσκολο νομίζω να περιγράψεις τον ήχο τους. Ξέρεις τουλάχιστον από πού να αρχίσεις: απ’ τη σκέψη «λες να σπάσουν τα τζάμια απ’ τα μπάσα;» Ο ήχος τους εκτός από όλα τα άλλα είναι επίτευγμα. Τουλάχιστον όσο και ο ήχος των Prodigy. Ταυτόχρονα με το όνομα Massive Attack έμαθα και το όνομα Tricky. Τότε άκουγες στις παρέες «και πού βρίσκεται αυτό το Μπρίστολ;».

Το Karma Coma το άκουσα και έμεινα άναυδος, αλλά το κομμάτι που με ταξίδεψε περισσότερο τότε ήταν το Eurochild. Ηταν σαν να βρέθηκα ξαφνικά στο μέλλον, σε μια πλατφόρμα απογείωσης. Απογείωσης τι είδους οχημάτων δεν μπορώ να πω. Της ψυχής μου σίγουρα. Η ηλεκτρονική μουσική είχε κάνει ήδη πολύ δρόμο ώς τη δεκαετία του ’90. Μου άρεσε και μου αρέσει να την παρακολουθώ, να την χορεύω και να ταξιδεύω μαζί της, αλλά επειδή δεν είμαι εξερευνητής της μουσικής, αλλά περισσότερο απλώς ταξιδιώτης, ανεβαίνω ευκολότερα και πιο ευχάριστα στα οχήματα όπου υπάρχει αφηγητής.

Οταν δυσκολευόμουν μικρός να επιβιβαστώ στο υπερωκεάνιο της τζαζ, με διευκόλυνε ο Τσετ Μπέκερ. Πιάστηκα απ’ τη φωνή του πρώτα και μετά με την τρομπέτα του άρχισαν να ανοίγουν μπροστά μου οι ασύλληπτοι κόσμοι της μπίμποπ. Με την ηλεκτρονική μουσική έγινε περίπου το ίδιο. Μπορεί οι Massive Attack να βοήθησαν να προχωρήσει η μουσική παγκόσμια, αλλά αυτό που χαίρομαι εγώ περισσότερο είναι ότι βοήθησαν να αλλάξει το τραγούδι. Διευκόλυναν όλους μας να εμπιστευθούμε τη δύναμη που μπορεί να απελευθερώσει ο ψίθυρος και να πιστέψουμε ότι η Ιεριχώ δεν γκρεμίζεται μονάχα με σάλπιγγες.

Δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να μιλήσω για τη δισκογραφία τους. Υπέροχη πορεία. Ολοι όσοι τραγούδησαν και έπαιξαν σε αυτό το γκρουπ μέχρι στιγμής μας έχουν μαγέψει. Τους είδα ζωντανά πριν από χρόνια στη Θεσσαλονίκη στο Θέατρο Δάσους. Απογοήτευση. Μαγαζίλα. Εμαθα πως αυτό που παρουσιάζουν φέτος είναι εκπληκτικό. Μου το είπαν άνθρωποι που εμπιστεύομαι και που συμφώνησαν μαζί μου για την εμφάνιση στο Θέατρο Δάσους. Μάλλον αξίζει να πάμε τρέχοντας. Οι Massive κατάφεραν πιστεύω να γίνουν κλασικοί από τον πρώτο τους κιόλας δίσκο. Είναι απίστευτο πώς καταφέρνουν να συνδυάζουν στυλ φαινομενικά διαφορετικά μεταξύ τους, από την υπόκωφη νταμπ ώς τον θόρυβο του ροκ εν ρολ. Δεν υπάρχει καλούπι που να τους χωράει και να εφαρμόζουν μέσα του γιατί φροντίζουν για το άπιαστο: την καθαρή έμπνευση. Οι Massive έχουν μελωδίες μυθικής ομορφιάς.

* Ο Παύλος Παυλίδης είναι συνθέτης και τραγουδιστής. Ο καινούργιος του δίσκος «Αλλη μια μέρα» κυκλοφορεί στις 12 Ιουνίου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή