Παραγωγός, η δύναμη της παρέας

Παραγωγός, η δύναμη της παρέας

7' 24" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κι όμως κινείται. Παρά τα οξύτατα οικονομικά προβλήματα και τη «σιωπή» του Κέντρου Κινηματογράφου για μεγάλο χρονικό διάστημα, η ελληνική παραγωγή δεν πτοείται. Είκοσι ταινίες, περίπου, έχουν ήδη γυριστεί ή γυρίζονται αυτό το διάστημα, με πολλές πιθανότητες να δώσουν την πρεμιέρα τους τον Νοέμβριο, στο ερχόμενο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Εδώ ολοκληρώνονται και τα «καλά νέα». Η εικόνα αυτή είναι λίγο ώς πολύ πλασματική αφού αρκετές από τις ταινίες που εμπλουτίζουν τη λίστα της ανθοφορίας είναι εκκρεμότητες χρόνων. Τρεις, για παράδειγμα, από τις περισσότερο αναμενόμενες παραγωγές της χρονιάς, της Αγγελικής Αντωνίου («Εντουαρντ»), της Κατερίνας Ευαγγελάκου («Ωρες κοινής ησυχίας») και του Σωτήρη Γκορίτσα («Παρέες»), εμπίπτουν στην ίδια κατηγορία: Εγκρίθηκαν επί θητείας Διαγόρα Χρονόπουλου στο Κέντρο Κινηματογράφου, τα συμβόλαια υπογράφηκαν (με περιπέτειες) επί προεδρίας Θανάση Βαλτινού και θα προβληθούν επί του νεοδιορισθέντος προέδρου, Γιώργου Παπαλιού!

Παρατηρώντας τις 20 νέες ταινίες δύσκολα θα διέκρινε κανείς θεματολογικές ομοιότητες. Μπορεί όμως να απορήσει με μια σύμπτωση, ότι οι μισές σχεδόν έχουν γυριστεί στην ελληνική επαρχία, και να επιμείνει σε μια σημαντική διαπίστωση: η συντριπτική πλειοψηφία των ταινιών έχουν γυριστεί με την παρουσία παραγωγού. Η κινητικότητα των ιδιωτών παραγωγών (πολιτική χρόνων του Κέντρου Κινηματογράφου που φαίνεται να αποδίδει καρπούς) αυξήθηκε την τελευταία πενταετία, για να κορυφωθεί φέτος. Ο Κώστας Λαμπρόπουλος, ο Πάνος Παπαχατζής, ο Κωνσταντίνος Μωριάτης και ο Νίκος Μουστάκης «συμπορεύονται» με τους σκηνοθέτες με την ιδότητα του επαγγελματία και όχι του ερασιτέχνη παραγωγού.

«Ηταν μακρινή η απουσία του παραγωγού που δεν περιορίζεται απλώς στη διαχείριση κονδυλίων, αλλά προχωρεί σε μια προσωπική επένδυση σε σχέση με την ταινία», επισημαίνει η Κατερίνα Ευγγελάκου. «Αυτό το έχουμε όλοι οι σκηνοθέτες ανάγκη. Είναι ουσιώδες να υπάρχει μια αγορά που, στηριζόμενη είτε στην αγάπη είτε στο συμφέρον ή στον υπολογισμό, δίνει σάρκα και οστά σε ένα χώρο που μέχρι σήμερα υποκαθιστούσαν οι ίδιοι οι σκηνοθέτες». Δεν είναι μόνο στήριγμα είναι και ελπίδα, υποστηρίζουν οι δημιουργοί με μια φωνή. Το Κέντρο Κινηματογράφου ενισχύει την καλλιτεχνική δημιουργία, αλλά ο ιδιώτης παραγωγός είναι δίπλα στον σκηνοθέτη σε όλη τη διαδρομή: από την προετοιμασία της ταινίας μέχρι την έξοδό της στις αίθουσες, για να λύνει τα πρακτικά προβλήματα, να «απαντάει» στις αμφιβολίες του σκηνοθέτη, να κάνει την ταινία αγαπητή και απαραίτητη στο κοινό. Σε αυτήν τη διαδικασία συνδράμουν και εταιρείες διανομής, όπως η Odeon (με δυναμική παρουσία την τελευταία τριετία στην ελληνική παραγωγή), η Προοπτική, η Rosebud.

Το τοπίο αλλάζει στην ελληνική κινηματογραφική παραγωγή. Αλλαγή όχι μόνον επί της διαδικασίας αλλά και επί του αποτελέσματος. Ποιο θα είναι το φετινό αποτέλεσμα; Αναμονή ώς τον Νοέμβριο. Προς το παρόν, ας ρίξουμε ένα βλέμμα στη χρονιά μέσα από τη σκηνοθετική ματιά νέων, καταξιωμένων και πρωτοεμφανιζόμενων.

Οι σκηνοθέτες – ανανεωτές

Η Αγγελική Αντωνίου υπογράφει τη διεθνή συμπαραγωγή της χρονιάς, ελληνογερμανική ταινία, με Κοσοβάρους, Αλβανούς, Γερμανούς και Ελληνες πρωταγωνιστές και με έναν διάσημο διευθυντή φωτογραφίας, τον Juergens Juergen.

Θέμα της, ένας νεαρός λαθρομετανάστης από το Κόσοβο, που διαπράττει μια νύχτα ένα φόνο στην Αθήνα και επιστρέφει στη χώρα του. «Ο «Εντουαρντ» είναι η οδύσσεια ενός ανθρώπου που περνάει από την Κόλαση, στο Καθαρτήριο και από εκεί στον Παράδεισο», λέει η σκηνοθέτις. Κατά τη γνώμη της, «τα θέματα που αφορούν τις οικογενειακές ή ερωτικές σχέσεις έχουν υπερκαλυφθεί από την τηλεόραση, ενώ τα πολιτικοκοινωνικά ζητήματα εμπίπτουν κυρίως στη δικαιοδοσία του κινηματογράφου».

Η Κατερίνα Ευαγγελάκου εστιάζει στις κατ’ επίφασιν «Ωρες κοινής ησυχίας», παρακολουθώντας τους ενοίκους μιας πολυκατοικίας στο κέντρο της Αθήνας, από το σούρουπο ώς το χάραμα της επόμενης μέρας. Εξι διαφορετικές ιστορίες με 19 ήρωες όλων των φύλων, των ηλικιών και των επαγγελμάτων. Ανώνυμοι, ήσυχοι μικροαστοί που κρύβουν το μικρό κτήνος μέσα τους.

Ο Σωτήρης Γκορίτσας ολοκληρώνει αυτές τις ημέρες τα γυρίσματα της ταινίας του «Παρέες» στο Πήλιο. Ενα πτώμα, στην αυλή ενός σπιτιού στο Πήλιο, αναστατώνει την παρέα των Αθηναίων που έρχεται για τις διακοπές του Πάσχα στο χωριό. Αθηναίοι, επαρχιώτες και μετανάστες, διασταυρώνονται σε αυτήν την ιστορία, την οποία ο σκηνοθέτης της δεν επιθυμεί να κατατάξει «σε κάποιο από τα γνωστά είδη», τη σάτιρα ή την κωμωδία. «Πρόκειται για διαφορετικούς ανθρώπινους χαρακτήρες που ανήκουν σε διαφορετικές παρέες ή τάξεις, αυτό όμως που μ’ ενδιαφέρει είναι αν βρίσκονται σε αρμονία με τους γύρω, κυρίως όμως με τους εαυτούς τους», υπογραμμίζει ο Σ. Γκορίτσας.

Στην κατηγορία των «ανανεωτών» εντάσσουμε και τον νεότερο Γιάννη Οικονομίδη, ο οποίος με τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, «Η ψυχή στο στόμα», εκπροσώπησε την Ελλάδα στις Κάννες στο τμήμα «Ενα κάποιο βλέμμα». Η διεισδυτική ματιά του στην ελληνική κοινωνία και ο ωμός, ανελέητος ρεαλισμός του αποτελούν μια ολοκληρωμένη κινηματογραφική πρόταση.

Η ταινία θα κάνει την επίσημη πρεμιέρα της στο ερχόμενο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Οι πρωτοεμφανιζόμενοι

Με περγαμηνές από τον χώρο των μικρού μήκους ταινιών (όπου θητεύει εδώ και μια 15ετία) έρχεται ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος. «Ο γιος του φύλακα», πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, έχει γυριστεί σε ένα από τα εγκαταλελειμμένα χωριά της Πίνδου, με ήρωα δημοσιογράφο τοπικού καναλιού και μια σύνθετη ιστορία, με μυστικά, θρύλους και τη μνήμη μιας κοινότητας που ψυχορραγεί.

Ο Βασίλης Δούβλης, που εργάζεται στον τηλεοπτικό σταθμό της Βουλής και έχει γυρίσει τον βραβευμένο «Βετεράνο» -μικρού μήκους-, ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα, στην επαρχία, τα γυρίσματα της «Γενοβέφας», με πρωταγωνιστές έναν μετανάστη που επιστρέφει από τη Γερμανία με τη νεαρή γυναίκα του και έναν Αλβανό λαθρομετανάστη. Οι δυο τελευταίοι βιώνουν έναν απελπισμένο έρωτα με τραγική απόληξη.

Ο Σάββας Καρύδας έφτασε «Στα όρια» την ιστορία ενός νεαρού ταξιτζή, που ζει μέσα από τις ιστορίες των πελατών του έως τη στιγμή που εμφανίζεται μια όμορφη, μυστηριώδης γυναίκα, «η οποία τον οδηγεί σε μια πρόκληση ζωής και θανάτου».

Και τα δύο παιδιά του Παντελή Βούλγαρη και της Ιωάννας Καρυστιάννη, ο Αλέξανδρος και η Κωνσταντίνα, θα παρουσιάσουν φέτος ταινίες τους. Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης έχει κάνει ήδη το επιτυχημένο ντεμπούτο του με το «Κλαις;». Στη δεύτερη μεγάλου μήκους «Ροζ» (γυρίστηκε σε Αθήνα και Βερολίνο με τη βοήθεια φίλων του Αλέξανδρου και ελάχιστα χρήματα) ο νεαρός σκηνοθέτης εμπνέεται από την «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» και δημιουργεί ένα παραμύθι με πρωταγωνιστές έναν 25χρονο και μια 10χρονη κοπέλα. Η Κωνσταντίνα Βούλγαρη διάλεξε έναν τίτλο στα πορτογαλικά, «Sodade» (νοσταλγία, μελαγχολία), για να αφηγηθεί την καθημερινότητα ενός νεαρού ζευγαριού, στα Εξάρχεια, δύο ανθρώπων με χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοκαταστροφικές τάσεις. «Το βιβλίο της ανησυχίας» του Φερνάντο Πεσόα επηρέασε την πρώτη αυτή δουλειά της νεαρής Κωνσταντίνας.

Τέλος, ο Κώστας Ζάππας είχε συζητηθεί όταν παρουσίασε το πρώτο πειραματικό του βίντεο «Uncut family», το 2004. Τώρα, επιστρέφει με μια «mainstream» -εντός ή εκτός εισαγωγικών, όπως επισημαίνει- παραγωγή, με τίτλο «Η τελευταία πορνοταινία». Ενας πρώην πορνοστάρ, σε ώριμη ηλικία, ο οποίος έχει ξεπέσει οικονομικά θα προσπαθήσει να γίνει παραγωγός πορνοταινιών. Για να το επιτύχει δεν θα διστάσει να «αξιοποιήσει» την έφηβη κόρη του.

Με διαπιστευτήρια στον χρόνο

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ασφυκτιά στα «γκρουπαρίσματα», καθώς εδώ και μια 10ετία βρίσκεται σε δημιουργικό οίστρο, περνώντας από το ένα είδος στο άλλο, δοκιμάζοντας διαφορετικές τεχνικές, γεννώντας ιδέες και ταινίες. Μουσικοχορευτικό το «Πεθαίνοντας στην Αθήνα», προορίζεται για το Φεστιβάλ της Βενετίας. Ο Στράτος Στασινός ολοκλήρωσε πρόσφατα στην Ηπειρο τα «Πάθη», ένα ερωτικό παραμύθι που ανιχνεύει πάθη ανθρώπινα, θεϊκά, ανησυχίες και αγωνίες, μάγια και ξόρκια, που συγκλίνουν και απομακρύνονται στη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας. Ο Γιώργος Σταμπουλόπουλος επιστρέφει ύστερα από 15χρονη απουσία με την «Πανδώρα». Η ιστορία διαδραματίζεται (και ακτινογραφεί) στη μετεμφυλιακή Ελλάδα. Σε ένα χωριό εμφανίζεται μια Ελληνοαμερικανίδα, αναστατώνοντας και εκμαυλίζοντας την τοπική κοινωνία. Οι εξελίξεις, απρόβλεπτες και τραγικές. Με δυναμική παρουσία στον κινηματογραφικό (και όχι μόνο) χώρο, η Λουκία Ρικάκη, έχοντας μια πλούσια θητεία στο ντοκιμαντέρ, δοκιμάζεται για δεύτερη φορά στη μυθοπλασία. «Κράτησέ με» ο τίτλος και η ηρωίδα, παραγωγός ραδιοφωνικής εκπομπής, προσπαθεί να βρει τρόπους για να «χειριστεί» την απρόσμενη απώλεια του πατέρα της.

Ο Κώστας Καπάκας ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα στην Κρήτη τα γυρίσματα μιας φιλόδοξης ελληνοϊταλικής συμπαραγωγής («Uranya»), με πρωταγωνίστρια τη Μαρία Γκράτσια Κουτσινότα, η οποία θα προβληθεί τον Δεκέμβριο στους κινηματογράφους. Πέντε έφηβοι ανακαλύπτουν τον έρωτα σε ένα μικρό χωριό, στα τέλη της δεκαετίας του ’60.

Πρωτοεμφανιζόμενοι με παρελθόν

Το κινηματογραφικό τους ντεμπούτο κάνουν δύο ηθοποιοί και ένας συγγραφέας. Ο Θοδωρής Αθερίδης μεταφέρει στην οθόνη τη θεατρική του επιτυχία «Μια μέλισσα τον Αύγουστο». Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης μαζί με την Εφη Μουρίκη συνυπογράφουν το «Straight story», μια ανατρεπτική κωμωδία, που αντιμετωπίζει τις σχέσεις από την ανάποδη. Στην κοινωνία που κατασκευάζουν το φυσιολογικό είναι να ερωτεύονται, να παντρεύονται και να δημιουργούν οικογένειες μόνο άτομα του ίδιου φύλου! Ο συγγραφέας Διονύσης Χαριτόπουλος δοκιμάζει τις σκηνοθετικές του ικανότητες στο «Ιλουστρασιόν», μια μαύρη κωμωδία, που παρακολουθεί τις ιστορίες πέντε διαφορετικών ανθρώπων, κοινωνικά επιτυχημένων με «ιλουστρασιόν» ιδιότητες (ψυχίατρος, μάνατζερ, πολιτικός, δημοσιογράφος, σταρ). Με πολυετή εμπειρία στις τηλεοπτικές παραγωγές, ο Γιάννης Ξανθόπουλος πρωτοτυπεί με τα «5 λεπτά ακόμη», μια κωμωδία για την αθεράπευτη ζήλια… μετά θάνατον. Ο εκλιπών ήρωας επιστρέφει για 5 μόνο λεπτά για να κατατροπώσει τον κατά φαντασίαν αντίζηλό του και να διεκδικήσει το αποκλειστικό ενδιαφέρον της αγαπημένης του. Τέλος, ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, που έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με τον Χάρρυ Κλυνν και έχει ασχοληθεί με την τηλεόραση και το ντοκιμαντέρ, έχει γυρίσει το «Ενας ήρωας στη Ρώμη». Ο ήρωας, φανατικός θαυμαστής του Παβαρότι, ξεκινάει να παρακολουθήσει μια συναυλία του στη Ρώμη, μπλέκοντας σε απίθανες καταστάσεις.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή