Βρετανική σφαγή με… βαμβάκι, ελληνικών ταινιών

Βρετανική σφαγή με… βαμβάκι, ελληνικών ταινιών

1' 43" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οταν οι Βρετανοί δημοσιογράφοι θέλουν να… σφάξουν, το κάνουν με το βαμβάκι. Δεξιοτέχνες του είδους, καταφεύγουν στο φλεγματικό χιούμορ που χειρίζονται τόσο καλά και προσφέρουν, στις καλές περιπτώσεις, απολαυστικά δημοσιογραφικά κείμενα υψηλής ποιότητας.

Ο Ρόναλντ Μπέργκαν ήταν απεσταλμένος του «Γκάρντιαν» στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης που ολοκληρώθηκε την περασμένη Κυριακή. Κι αγνοώντας όλες τις εσωτερικές προειδοποιήσεις («κάθε χώρα θέλει να δείχνει ότι έχει μία πλούσια παραγωγή και η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση»), αποφάσισε να στρέψει την προσοχή του στην ελληνική «σοδειά». Ο Βρετανός δημοσιογράφος αναφέρεται στην ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου «Πεθαίνοντας στην Αθήνα»: «Αυτό που θα μπορούσε να ήταν μία δραματική κομεντί για το πώς ένας άντρας προσπαθεί να διευθετήσει τη ζωή του υπό το φάσμα του θανάτου, γυρνάει σ’ ένα ανθυπο-Ζακ Ντεμί μιούζικαλ με τους χαρακτήρες να κραυγάζουν απαίσια ελληνικά τραγούδια, ενώ ψόφιοι χορευτές ερμηνεύουν κιτς χορογραφίες μπαλέτου στο βάθος». Περισσότερο γενναιόδωρος υπήρξε στην περίπτωση του «Ακάμα», την ταινία του Πανίκκου Χρυσάνθου, βρίσκοντας ενδιαφέρον στη θεματική της: τον έρωτα ανάμεσα σ’ έναν Τουρκοκύπριο και μία Ελληνίδα καθολική στην Κύπρο της βρετανικής αποικιοκρατίας.

Εξαιρετικά δυνατή

Τα καλύτερα λόγια του Ρόναλντ Μπέργκαν συγκεντρώνει το «Eduart» της Αγγελικής Αντωνίου που κυριάρχησε και στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας. «Αυτή η εξαιρετικά δυνατή και συγκινητική ταινία δεν είναι σε καμία περίπτωση όσο ηθικοπλαστική ή συναισθηματική ακούγεται, ούτε -όπως ο Ντοστογιεφσκικός της ήρωας- επιλέγει τον εύκολο δρόμο για την τελική λύτρωση», σημειώνει ο Βρετανός κριτικός, αφού παραθέτει πρώτα την πλοκή της ταινίας που σπεύδει να χαρακτηρίσει «εξαιρετική». Και συνεχίζει στο ίδιο μήκος κύματος: «Καταφέρνει να αποφύγει τα περισσότερα κλισέ που συναντάμε στο βάναυσο είδος ταινιών φυλακής: αντί για τον ντοκιμαντερίστικο ρεαλισμό που συνηθίζεται σε τέτοια θέματα, είναι πανέμορφα κινηματογραφημένο και πλαισιώνεται από διακριτική μουσική επένδυση. Η ταινία χρωστάει πάρα πολλά στην κεντρική ερμηνεία του Εσρέφ Ντουρμίσι, ενός Αλβανού ηθοποιού του οποίου τα γοητευτικά ταλαιπωρημένα χαρακτηριστικά κυριαρχούν σχεδόν σε κάθε σκηνή. Τόσο ο ίδιος όσο και η ταινία θα μπορούσαν να γνωρίσουν διεθνή επιτυχία».

Παρά την όχι ιδιαίτερα κολακευτική εισαγωγή, ο Βρετανός δημοσιογράφος μιλάει με πολύ καλά λόγια για το ίδιο το φεστιβάλ εξαίροντας τον πλουραλισμό του και τις εκθέσεις φωτογραφίας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή