Γίνεται ένα με τα παιδιά όταν τους μιλάει, μπερδεύεται ανάμεσά τους, τους φοράει μάσκες και «χάνει» τον εαυτό του. Λίγο με τη μουσική, λίγο με τα λόγια, γίνεται στο τέλος ο ίδιος πιο παιδί από τα παιδιά… Ο Μάρκο Σίμζα είναι ένας εμψυχωτής που θα μπορούσε να κρατάει στα χέρια του τον «Μαγικό Αυλό», μόνο που πίσω του θα έτρεχαν παιδιά. Παιδιά που τα κερδίζει όταν τους μιλάει για μουσική, γιατί αυτό κάνει αυτός ο πολυτάλαντος και αφοσιωμένος Αυστριακός. Βιεννέζος, ο Μάρκο Σίμζα, με τον εκ πατρός παππού Τσέχο, έχει τη μουσική στο αίμα και όταν μιλάει γι’ αυτό που κάνει, κουνώντας ζωηρά τα μεγάλα χέρια του, ξεχειλίζει από ενθουσιασμό. Δεν χρειάζεται και πολύ για να σε παρασύρει. Βρισκόταν στον «Ιανό» της οδού Σταδίου, λαμπερός αν και λίγο κουρασμένος. Μόλις είχε αποχαιρετίσει ένα τσούρμο αλαλάζοντα παιδιά και την επομένη είχε νέα «παράσταση» στο αεροδρόμιο. Ο Σίμζα έχει ως βασική δουλειά να παρουσιάζει επί σκηνής κοντσέρτα κλασικής μουσικής και θεατρικά έργα για παιδιά. «Τα παιδιά είναι ανοικτά σε όποια μουσική τους δώσεις», λέει. «Δεν είναι σαν τους μεγάλους με τα προκαθορισμένα γούστα τους».
Τα βιβλία του
Ολη αυτή την εμπειρία, του να φέρνει τον Μότσαρτ και τον Βιβάλντι κοντά στα παιδιά, ο Μάρκο Σίμζα την κάνει εικονογραφημένα βιβλία με cd. Διάβασμα και ακρόαση. Ομορφη μουσική, ένα μεγάλο κομμάτι της οποίας ήταν κάποτε σχεδόν «λαϊκή», μουσική που τα παιδιά διδάσκονταν στα σχολεία. Στα ελληνικά, τρία από τα εικονογραφημένα βιβλία του έχουν κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις «Παπαδόπουλος» σε μεγάλο σχήμα με πιο πρόσφατο τη «Συναυλία των ζώων» που βασίζεται στο γνωστό παραμύθι των Γκριμ πάνω σε σύγχρονη κλασική μουσική του Ερκε Ντούιτ (απόδοση κειμένου Μαρία Αγγελίδου, εικόνες Doris Eisenburger, αφήγηση Πέτρος Φιλιππίδης). «Ζω ανάμεσα στους συνεργάτες μου», λέει. Στη Βιέννη, αλλά και στις γερμανικές πόλεις (πριν από την Αθήνα ήταν στη Βρέμη), ο Σίμζα έχει πρόσβαση στις μεγαλύτερες αίθουσες συναυλιών, στη Muskiverein της Βιέννης ή στο Mozarteum του Σάλτσμπουργκ, όπου καλεί τα παιδιά και τους αφηγείται τη μουσική που θα ακούσουν. Ξετυλίγει εικόνες, σαν κορδέλες, αφήνει τη μουσική να χαϊδέψει το μυαλό των παιδιών. Είναι ένας παραμυθάς, ένας άνθρωπος μιας παλιάς εποχής με ακλόνητη πίστη σε ιδανικά και ιδέες. «Εχω παρατηρήσει πόσο κατευναστική και συμφιλιωτική είναι η επίδραση της μουσικής. Δεν αφήνω μεγάλα κομμάτια χωρίς να τα σπάω με λόγο, αλλά ούτε και μακρηγορώ χωρίς να διακόπτω τον εαυτό μου με υπέροχη μουσική».
Εχει τον τρόπο του ο Σίμζα. Και το μαρτυρούν οι πωλήσεις των βιβλίων του στη γερμανόφωνη αγορά, όπου έχει σταθερό εκδότη (Annete Betz) και μόνιμη εικονογράφο με την οποία ταιριάζουν αισθητικά. «Σε διάρκεια 16 μηνών, ο «Μαγικός Αυλός» πούλησε 40.000 αντίτυπα, αλλά ήταν και το έτος Μότσαρτ!», λέει. Το επόμενο μουσικό εικονογραφημένο βιβλίο του είναι βασισμένο στους «Πίνακες από μία έκθεση» του Μουσόργκσκι και θα κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο 2007.
Αλλα, εν τω μεταξύ, δεν σταματάει. Τον περιμένουν άλλα στίφη παιδιών που διψούν να τον ακούσουν, αυτόν τον μουσικό «μάγο» που έχει κάνει ζωή του ένα ατέλειωτο παραμύθι, με αρχή, μέση και πάντα ευτυχές τέλος που το βλέπει να ζωγραφίζεται σαν χαμόγελο στο πρόσωπο των παιδιών. Ρίχνει σπόρους. Δεν θεωρεί καθόλου υπερ-φιλόδοξη την προσπάθειά του. «Η εμπειρία μου λέει ότι με τα παιδιά μπορείς να κάνεις θαύματα, αρκεί να τα πείσεις ότι αυτά που λες τα πιστεύεις πρώτα απ’ όλα εσύ ο ίδιος».