Πράγματι, ακόμα μία ηχογράφηση έργων του Μότσαρτ, ανάμεσα στο τεράστιο πλήθος της φετινής επετειακής χρονιάς. Ομως, η συγκεκριμένη νέα κυκλοφορία μάς ενδιαφέρει ιδιαιτέρως: Οχι μόνον επειδή σολίστ είναι ο Λεωνίδας Καβάκος, ο οποίος επίσης διευθύνει την Καμεράτα του Ζάλτσμπουργκ, αλλά κι επειδή η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Αποτελεί τεκμήριο συναυλιών που δόθηκαν στα μέσα Φεβρουαρίου 2006 στην Αίθουσα Φίλων της Μουσικής. Ο Καβάκος και η ορχήστρα της γενέτειρας του Μότσαρτ ερμήνευσαν τα πέντε Κοντσέρτα για βιολί καθώς επίσης τις Συμφωνίες υπ’ αριθμόν 18, 38, 39 και 40. Στη δισκογραφική έκδοση περιλαμβάνονται φυσικά τα πέντε Κοντσέρτα, ενώ τη διάρκεια του δεύτερου δίσκου συμπληρώνει η Συμφωνία υπ’ αρ. 39 (Sony 82876842412, 2 cds).
Η λεπτομερής ακρόαση που επιτρέπουν οι δίσκοι δεν μεταβάλλει την εντύπωση από τις συναυλίες του Φεβρουαρίου («Κ», 12/3/06). Είναι ενδιαφέρον ότι η άποψή μας συνέπεσε με εκείνη των καλλιτεχνών και της παραγωγού εταιρείας σχετικά με τις Συμφωνίες: Περιέλαβαν την υπ’ αριθμόν 39, στον κόσμο της οποίας ο Καβάκος, ως αρχιμουσικός, πράγματι φάνηκε να αισθάνεται πλησιέστερα. Ο καλλιεργημένος ήχος των μουσικών της αυστριακής ορχήστρας τον συνδράμει σε μία κλασική αλλά ιστορικά ενημερωμένη ανάγνωση του έργου.
Ηχος κομψός
Ομως, πάνω απ’ όλα ο Ελληνας μουσικός είναι βιολιστής, και μάλιστα από τους καλύτερους παγκοσμίως. Τα μικρόφωνα έχουν αποτυπώσει θαυμάσια τον κομψό, εύπλαστο όσο και σίγουρο ήχο του. Στα ποιητικά αργά μέρη οι μελωδίες ρέουν αβίαστα, με μεγάλη πλαστικότητα, ενώ στα ζωηρά μέρη οι φράσεις σπινθηροβολούν. Ενταση, νεύρο και χιούμορ όπου απαιτείται, εκφράζονται με επιτυχία. Τα τμήματα ελεύθερης δεξιοτεχνίας, προτάσεις του ίδιου του Καβάκου, προκαλούν θαυμασμό, έστω κι αν σε ορισμένες περιπτώσεις έχει κανείς την αίσθηση της υπερβολής. Πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει η προσοχή με την οποία διαμορφώνονται οι φράσεις: Οι αντιπαραθέσεις έντονων και χαμηλόφωνων διατυπώσεων, ρευστών μελωδικών τόξων και κοφτών ενοτήτων, λεπτομερειών που αποκτούν απρόσμενη σημασία χάρη στην επεξεργασία τους. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται η απαιτούμενη θεατρικότητα, παρούσα στην καθαρώς ενόργανη μουσική του Μότσαρτ σε όμοιο βαθμό με τα σκηνικά του έργα. Συνολικά, επομένως, έχουμε πολύ καλές ερμηνείες από έναν εξέχοντα Ελληνα μουσικό.