Μία από τις χρόνιες εκκρεμότητες της Αθήνας επιλύει η απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού να προβεί σε αγορά του νεοκλασικού κτιρίου επί της οδού Φειδίου 3, στο κέντρο της Αθήνας. Είναι ένα ιστορικό κτίριο, άλλοτε ονομαστό μέγαρο, έξω από τα όρια της τότε πόλης. Χτισμένο στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Οθωνα, πιθανώς το 1836, το κτίριο ήταν η κατοικία του Αυστριακού πρέσβη Πρόκες φον Οστεν και αργότερα, μετά το 1919, έδρα του Ελληνικού Ωδείου.
Αυτό το κτίριο, μιας λιτής αρχιτεκτονικής ενός αυστηρού κλασικισμού, διασώζει η απόφαση του ΥΠΠΟ μετά τη θετική γνωμοδότηση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων.
Νέα σελίδα
Το ΥΠΠΟ θα προχωρήσει σε αποκατάσταση του κτίσματος και επαναφορά στην αρχική κατάσταση, καθώς το κτίριο πέρα από τις εκτεταμένες φθορές (εσωτερικά και εξωτερικά) έχει υποστεί και σοβαρές αλλοιώσεις. Η χρήση του κτιρίου θα είναι κατά πάσα πιθανότητα πολιτιστικού χαρακτήρα. Στο παρελθόν είχαν γίνει διάφορες προτάσεις που ουδέποτε ευοδώθηκαν (π.χ. Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών) με αποτέλεσμα το κτίριο να έχει φθάσει σε σημείο ετοιμορροπίας. Ως τώρα ιδιοκτήτης του κτιρίου είναι το Ταμείο Συντάξεων Προσωπικού Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος.
Η διάσωση του κτιρίου, που γειτνιάζει με το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, έργο του Τσίλερ, είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει η Πολιτεία καθώς το μεγαλύτερο κομμάτι της ιδιωτικής αρχιτεκτονικής από την εποχή του Οθωνα έχει ήδη καταστραφεί. Οπως επισήμανε στην «Κ» η αρχιτέκτων Μάρω Καρδαμίτση-Αδάμη, «το κτίριο ήταν έξω από τα όρια της πόλης. Χτίστηκε προτού δημιουργηθεί η Νεάπολη και το αναφέρει ακόμη και ο Χανς Κρίστιαν Αντερσεν όταν κατέγραψε τις εντυπώσεις του από το ταξίδι του στην Ελλάδα». Αυτό το σπίτι ήταν κάποτε ένα από τα κοσμικά και πνευματικά σαλόνια της Αθήνας. Στις αίθουσές του, στις δεκαετίες του 1830 και 1840, η μικρή αθηναϊκή κοινωνία μαζευόταν στους χορούς του Αυστριακού πρέσβη και έχτιζε την ασφάλεια ενός αστικού μικρόκοσμου. Υπήρχε ανοιχτή βεράντα με θέα την Ακρόπολη, τον Λυκαβηττό και τη χέρσα γη με τα σκόρπια οικοδομήματα. Το 1854 αγοράστηκε από την Ελένη Τοσίτσα και το 1887 από την Ανδρομάχη Σλήμαν-Μελά. Το αθηναϊκό αυτό οικοδόμημα, μέγαρο για τα μέτρα της δεκαετίας του 1830, χτίστηκε από τον Γερμανό αρχιτέκτονα ή μηχανικό Gustav Adolf Lueders, ο οποίος εφάρμοσε τα σχέδια του Βιεννέζου αρχιτέκτονα Carl Roesner (1804-1869). O Lueders είχε σχεδιάσει την ίδια εποχή (μαζί με τον J. Hoffer) την οικία Δεκόζη-Βούρου στην πλατεία Κλαυθμώνος, νυν Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών. Για τη διάσωση του κτιρίου της οδού Φειδίου 3 είχε ενδιαφερθεί και η αυστριακή πρεσβεία, που είχε ζητήσει από το ΥΠΠΟ να πάρει μέτρα.