Πρώτα τα καλά νέα: στις 30 Νοεμβρίου η Ελέν Γκριμό επιβεβαίωσε τη φήμη της, ερμηνεύοντας εξαιρετικά το Κοντσέρτο σε σολ μείζονα του Ραβέλ. Συνέβη στην Αίθουσα Φίλων της Μουσικής όπου τη Συμφωνική Ορχήστρα της Νοτιοδυτικής Ραδιοφωνίας διηύθυνε ο Σιλβέν Καμπρελέν. Θα αρκούσε και μόνον η τρίλια που ολοκλήρωνε το δεύτερο μέρος του Κοντσέρτου, προκειμένου να καταλάβει κανείς τις ποιότητες της Γαλλίδας πιανίστριας: τόσο εκφραστική, παλλόμενη, φυσική, γεμάτη ζωή ήχησε η φαινομενικά απλούστατη αυτή καλομετρημένη εναλλαγή ανάμεσα σε νότες. Κι ήρθε στην κατάληξη ενός μέρους που αποδόθηκε με συναίσθημα, αλλά χωρίς συναισθηματισμούς, με ρευστή μελωδία όμως δίχως γλυκερότητες, μοναδικά ποιητική στον διάλογό της με το όμποε. Πλαισιώθηκε από τα ζωηρά μέρη, καθαρά, ακριβή, με νεύρο αλλά και παιχνιδιάρικη διάθεση, αρθρωμένα με μοναδική ευελιξία.
Τα λιγότερο καλά νέα αφορούν τον Γάλλο αρχιμουσικό, που παρά την εξαιρετική του ορχήστρα και τα εντυπωσιακά έργα του προγράμματος δεν προσέφερε αξιομνημόνευτες αναγνώσεις. Αρχή έγινε με τα «Αρκάνα» του Εντγκάρ Βαρέζ, έργο πληθωρικής ενορχήστρωσης, που ακούγεται σπάνια και έδωσε την ευκαιρία να απολαύσει κανείς άλλη μία εντυπωσιακή γερμανική ορχήστρα με ωραίο, ελεγχόμενο ήχο, συντονισμένη και με ακρίβεια. Μετά το Κοντσέρτο του Ραβέλ ακολούθησε η «Ιεροτελεστία της άνοιξης» του Στραβίνσκι, παρτιτούρα-μνημείο του 20ού αιώνα.
Τι κρίμα που ο Καμπρελέν περιορίστηκε σε μια καλομετρημένη εκ του ασφαλούς απόδοση, χωρίς ρίσκο, χωρίς το αίσθημα της απειλής και του κινδύνου, χωρίς τη βιαιότητα και την ορμή.
Ηταν η δεύτερη από τις προγραμματισμένες συναυλίες: το πρόγραμμά της, όμοιο με εκείνο της προηγουμένης, είχε ως αποτέλεσμα η αίθουσα να μείνει οδυνηρά άδεια.
Το Νέο Ελληνικό Κουαρτέτο
Το βράδυ της προηγούμενης (29/11) στην αίθουσα «Μητρόπουλου» το Νέο Ελληνικό Κουαρτέτο αφιέρωσε τη συναυλία του στον Σοστακόβιτς. Ακούστηκαν τα Κουαρτέτα Εγχόρδων αρ. 4 και αρ. 7, το Τρίο με πιάνο αρ. 2 και η Σονάτα για βιολί και πιάνο έργο 134. Ο βαθμός επεξεργασίας δεν φάνηκε να είναι ο ίδιος σε όλα τα έργα. Στα δύο Κουαρτέτα οι ερμηνείες ήσαν πολύ πιο ισορροπημένες και αναδείκνυαν περισσότερες όψεις. Στο άλλο άκρο, το Τρίο -στο οποίο εκτός από τον Γιώργο Δεμερτζή (βιολί) και τον Απόστολο Χανδράκη (τσέλο) συμμετείχε ο πιανίστας Διονύσης Μαλλούχος- δόθηκε με αδρότητα σε σημεία τόσο έντονη, που έμοιαζε να βιάζει την ίδια την σύνθεση. Κάπου ενδιάμεσα βρισκόταν η ανάγνωση της Σονάτας από τους Δεμερτζή και Μαλλούχο. Η έντονα θεατρική ερμηνεία οδήγησε σε υπερβολές και… μικροατυχήματα, που όμως εξισορροπήθηκαν από τις ποιητικές λυρικές στιγμές.