Στο κέλυφος ενός παλιού θερινού κινηματογράφου του Μεταξουργείου θα εγκαινιαστεί το φθινόπωρο του 2008 η νέα στέγη της Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Οι εργασίες στην «Λαΐδα», στη συμβολή της Ιεράς Οδού με τη Μεγάλου Αλεξάνδρου, αναμένεται να αρχίσουν αμέσως μετά τις γιορτές, σηματοδοτώντας ένα αποφασιστικό βήμα εκσυγχρονισμού για την απαρχαιωμένη, όσον αφορά τις υποδομές, Ταινιοθήκη. Το έργο έχει ενταχθεί στο Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το υπουργείο Πολιτισμού.
Δύο αίθουσες
Με την επαναδιαμόρφωση του κτιρίου θα αποδοθούν στην Ταινιοθήκη κλειστοί χώροι 1.785 τ. μ., περίπου, κατανεμημένοι σε δύο επίπεδα καθώς και 700 τ. μ. περίπου στο δώμα για τη λειτουργία του υπαίθριου κινηματογράφου. Στους χώρους αυτούς οργανώνονται μεγάλη αίθουσα προβολών 200 θέσεων, αίθουσα προβολών «cine club» 60 θέσεων για τα μέλη, θερινός κινηματογράφος 250 θέσεων, μουσείο κινηματογράφου, βιβλιοθήκη, αναγνωστήριο οπτικοακουστικών, οπτικοακουστικά αρχεία και γραφειακοί χώροι. Οι χώροι συνοδεύονται από δύο φουαγιέ και μπαρ και από μικρό πωλητήριο.
Την αρχιτεκτονική μελέτη εκπόνησαν οι αρχιτέκτονες Νίκος Μπελαβίλας και Βάσω Τροβά.
Σεβασμός
Το διατηρητέο κτίριο συνδυάζει τα χαρακτηριστικά μιας απλοποιημένης βιομηχανικής αρχιτεκτονικής στο ισόγειο και στοιχεία λαϊκού εκλεκτικισμού στον θερινό κινηματογράφο. Καταβλήθηκε προσπάθεια να γίνει σεβαστή η ιστορία του κτιρίου, αλλά και η ταυτότητα της περιοχής. Στο δώμα του κτιρίου λειτουργούσε ο κινηματογράφος «Λαΐς» με ανεξάρτητη είσοδο από την οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στον κινηματογράφο διατηρούνται όλα τα δομικά στοιχεία του υπαίθριου κινηματογράφου και κάποια από τα στοιχεία της διακόσμησης. Αναδεικνύονται η οθόνη, το μπαρ, το κλιμακοστάσιο, η καμπίνα προβολής, τα μεταλλικά διακοσμητικά και τα φώτα. Διατηρούνται, επίσης, στην αρχική τους μορφή οι όψεις του κτιρίου· οι επιφάνειες, οι όγκοι, η είσοδος και «μοντερνιστικά» ανοίγματα αποκαθίστανται ως έχουν.
Η «Λαΐς» ξεκίνησε τη λειτουργία της το 1948 και έκλεισε το 1975. Σύμφωνα με τις προδικτατορικές εφημερίδες είχε εβδομαδιαίο πρόγραμμα με τρεις ταινίες και δύο καθημερινές προβολές. Κατά διαστήματα γίνονταν τιμητικές βραδιές σε ηθοποιούς και μουσικούς και για μια περίοδο φιλοξενούσε και τοπικά καλλιστεία (!) Στο εσωτερικό, δόθηκε έμφαση στη λειτουργικότητα και στον εξοπλισμό της Ταινιοθήκης με την πιο σύγχρονη τεχνολογία. Το ίδιο το κτίριο σχεδιάστηκε έτσι ώστε να δίνεται η δυνατότητα προβολής κάθε είδους φιλμ, video ή ψηφιακής εικόνας, είτε στις αίθουσες είτε στο αναγνωστήριο και στη βιβλιοθήκη.
Αναδιοργάνωση
Η μεταφορά της έδρας της Ταινιοθήκης από το Μέγαρο Δεληγιώργη της οδού Κανάρη στο Μεταξουργείο αποδεικνύεται σοφή κίνηση, έστω και κατόπιν εορτής. Ετσι με το νέο φως που μας προσφέρει ο διαρκώς μεταβαλλόμενος πολιτιστικός χάρτης της Αθήνας, το Μεταξουργείο όχι μόνο δεν δημιουργεί προβλήματα, αλλά ενισχύει την προσπάθεια εκσυγχρονισμού του οργανισμού. Η ευρύτερη περιοχή προσφέρει σειρά πλεονεκτημάτων: είναι προσφιλής στους νέους ανθρώπους, αναπτύσσει έντονη πολιτιστική ταυτότητα (σε μικρή ακτίνα βρίσκονται το νέο κτίριο του Μουσείου Μπενάκη, η Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, το Bios) και προσελκύει, τα τελευταία χρόνια, μόνιμους κατοίκους. Επιπλέον, από τον ερχόμενο Απρίλιο θα διαθέτει σταθμό μετρό (επέκταση της μπλε γραμμής προς Αιγάλεω).
Στον αντίποδα, το σχεδόν ετοιμόρροπο Μέγαρο Δεληγιώργη δεν προσφερόταν σε καμία περίπτωση για έδρα μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής Ταινιοθήκης. Και το κεφάλαιο της οδού Κανάρη θα κλείσει οριστικά τον Ιανουάριο, με την έναρξη των έργων αποκατάστασης του κτιρίου και τη μεταφορά της διοίκησης σε προσωρινή στέγη επί της οδού Σόλωνος.
Εν όψει της νέας εποχής που θα εγκαινιάσει η έδρα του Μεταξουργείου, οι άνθρωποι της Ταινιοθήκης ανασυντάσσονται. Ετσι, σε σύντομο χρονικό διάστημα, ο διευθυντής Θεόδωρος Αδαμόπουλος θα ανακοινώσει τη σύσταση μιας επιτροπής που θα προετοιμάσει οργανωτικά την Ταινιοθήκη.