Το άρωμα: Το πορτρέτο ενός δολοφόνου ***

Το άρωμα: Το πορτρέτο ενός δολοφόνου ***

2' 1" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δραματικό θρίλερ

Σκηνοθεσία: Τομ Τίκβερ

Πρωταγωνιστούν: Μπεν Γουίσοου, Ντάστιν Χόφμαν, Ρέιτσελ Χερντ-Γουντ, Αλαν Ρίκμαν

Πώς κινηματογραφείται η οσμή και η αίσθησή της; Ο Πάτρικ Ζίσκιντ στο πολυδιαβασμένο μπεστ σέλερ του κατάφερε να μεταφέρει τις μυρωδιές και τη συνταρακτική ταραχή του ήρωά του, του Ζαν Μπατίστ Γκρενούιγ, κάθε φορά που ανακάλυπτε μια συναρπαστική οσμή. Ο Τομ Τίκβερ το κατάφερε, αλλά σε έναν μόνο βαθμό.

Δικαιολογημένα, ίσως, ο Ζίσκιντ για πολλά χρόνια (το βιβλίο εκδόθηκε το 1985) δεν ήθελε να παραχωρήσει τα δικαιώματα του βιβλίου του. Δέκα εκατομμύρια ευρώ τον έπεισαν, ενώ η σκηνοθεσία έπειτα από πολλές περιπέτειες της παραγωγής κατέληξε στον Τομ Τίκβερ.

Το «Αρωμα» είναι μία από τις σπάνιες περιπτώσεις ταινιών που θα ταίριαζε να βγει σε Odorama, όπου μαζί με τις ταινίες μοιραζόταν μια κάρτα ξυστού, που απελευθέρωνε οσμές. Τουλάχιστον θα ταίριαζε με τον υπερβολικά πιστό τρόπο που μετέφερε το βιβλίο ο Τίκβερ.

Στην κινηματογραφική απόδοση ενός βιβλίου, μερικές φορές είναι προβληματική η ανεξέλεγκτη ελευθερία, ενώ σε άλλες περιπτώσεις, πρόβλημα αποτελεί η πιστότητα, που δεν αφήνει το έργο να αναπνεύσει και να λάβει διαφορετική μορφή.

Κάτι τέτοιο συμβαίνει με την ταινία του Τίκβερ. Ο τρόπος που έχει μεταφερθεί η ιστορία είναι απόλυτα άρτιος, με μια εξαιρετικά φροντισμένη παραγωγή, όμως στην ουσία πρόκειται για μια απλή εικονογράφηση, που δεν δίνει διαφορετική διάσταση στην ιστορία. Επιπλέον, η υπερβολική σε έκταση αφήγηση με voice over από τον Τζον Χαρτ δείχνει ότι σε πολλά σημεία του βιβλίου ο Τίκβερ δεν βρήκε ικανοποιητικό τρόπο μετατροπής του λόγου σε εικόνα.

Κεντρικό πρόσωπο είναι ο Ζαν Μπατίστ Γκρενούιγ, ένα μωρό που γεννήθηκε στο βρωμερότερο σημείο του Παρισιού, την ψαραγορά, κατάφερε να επιζήσει και να αποκτήσει μια δουλειά ως αρωματοποιός, χάρη στην εξαιρετικά ευαίσθητη μύτη του.

Η μυρωδιά που τον μεθά για πρώτη φορά είναι μιας νεαρής γυναίκας, την οποία δεν διστάζει να σκοτώσει, για να διαπιστώσει μόνο ότι το άρωμά της έχει χαθεί. Από τότε, μεταμορφώνεται σε σίριαλ κίλερ με σκοπό να δημιουργήσει το υπέρτατο άρωμα, αυτή τη μυρωδιά που είναι ικανή να προκαλέσει την αναμφισβήτητη αγάπη.

Η ταινία μένει στο πρώτο επίπεδο της ιστορίας, το θρίλερ των δολοφονιών, χωρίς να αναπτύσσεται στη συναισθηματική αδυναμία του ήρωα να αγαπήσει ο ίδιος, ώστε να προκαλέσει την αγάπη. Σε αυτό συμβάλλει και η παρουσία του Μπεν Γουίσοου, που είναι ιδανικός ως φιγούρα, αλλά δεν έχει έναν ουσιαστικό χαρακτήρα να παίξει. Γι’ αυτό και το «Αρωμα», καταφέρνει να «μυρίζει» περισσότερο ως βιβλίο. Ως ταινία, έχει μια εντυπωσιακή οσμή στην αρχή, το άρωμά της όμως εξατμίζεται γρήγορα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή