Εργα με πηλό και με χρώμα

2' 37" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πιστό στην αρχή του να δημιουργεί νέα ερεθίσματα για το κοινό, το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο παρουσιάζει από χθες την περιοδική έκθεση «Πηλός και χρώμα» που χωρίζεται σε δύο επίπεδα. Σκοπός του είναι να προβάλει την παράλληλη διαδρομή της κεραμικής σε δύο διαφορετικούς πολιτισμικούς χώρους, τον ελλαδικό και τον ευρωπαϊκό από τα μέσα του 15ου μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα. Με αυτήν την ευκαιρία βγαίνει στο φως μέρος της συλλογής Πασσά. Μερικές από τις εντυπωσιακές πορσελάνες που παρουσιάζονται στον πρώτο όροφο (75 συνολικά), των σπουδαιότερων ευρωπαϊκών εργαστηρίων. Παρακολουθούμε όμως και τη διαδρομή της μέχρι τον 19ο αιώνα που γίνεται αντικείμενο συλλεκτικού ενδιαφέροντος.

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Δύο κινεζικά αγγεία της δυναστείας των Γιουν (14ος αι.) υποδέχονται τον επισκέπτη στον όροφο του Μεγάρου της Δουκίσσης της Πλακεντίας, παρουσιάζοντας την πορσελάνη την εποχή που πρωτοανακαλύφθηκε ως υλικό, ενώ δίπλα βλέπουμε την εκδοχή των Ολλανδών στην προσπάθειά τους να μιμηθούν αυτό που θαύμαζαν στις συναλλαγές τους με την Ανατολή και την Ασία. Παρακολουθούμε όμως και τις απόπειρες των ευρωπαϊκών εργαστηρίων με τον πηλό, αφού δεν είχαν ανακαλύψει ακόμη τον καολίνι, το στοιχείο που τους έλειπε και είχαν οι Κινέζοι. Συναντάμε επίσης αντικείμενα από το πρώτο ευρωπαϊκό εργοστάσιο κατασκευής πορσελάνης που δημιουργήθηκε στο Μάισεν της Γερμανίας στις αρχές του 18ου αι. αλλά και από το εργοστάσιο των Σεβρών της Γαλλίας. Προϊόντα όλα, όπως μας είπε η ιστορικός Τέχνης Αννα Παπαστεργίου, που προορίζονταν για τη διακόσμηση ανακτόρων και πολυτελών κατοικιών της εποχής, υπερβολικά για την αισθητική της εποχής μας που τα ερμηνεύει ως κιτς, όμως «πολύτιμα». «Αναπαριστούν πολλά εικαστικά θέματα και όσο περνάει ο καιρός βλέπουμε ότι αντιγράφουν και τις αρχαιοελληνικές μορφές και τα σχήματα», είπε στην «Κ» ο διευθυντής του μουσείου Δ. Κωνστάντιος.

Η έκθεση ολοκληρώνεται στο πρώτο τμήμα της με την παρουσίαση των φιγουρινιών, μικρών πορσελάνινων αγαλματιδίων (χορεύτριες, μουσικοί, κυρίες με ομπρελίνες) που τα χρησιμοποιούσαν αναμένοντας το δεύτερο πιάτο στα τραπέζια και τις περισσότερες φορές έδιναν την αφορμή για μια συζήτηση. Θυμίζουμε ότι το Β. Μ. απέκτησε τη συλλογή Πασσά το 2005 με 20ετές χρησιδάνειο για φύλαξη, έκθεση και συντήρηση, όπως εξήγησε ο πρόεδρος του ιδρύματος χθες, Ν. Ζωρογιαννίδης.

Στο ισόγειο παρουσιάζονται τα 147 κεραμικά που κυκλοφορούν στον ελλαδικό χώρο τον 17ο και 18ο αι. και στις αρχές του 19ου. Σχήματα και διακοσμήσεις που ακολουθούν τη βυζαντινή τέχνη, βλέπουμε όμως και τα προϊόντα εργαστηρίων της δυτικής Ευρώπης σε περιοχές του ελλαδικού χώρου. Βενετοί, Ολλανδοί, Γάλλοι και Ελληνες συμμετέχουν στη διακίνηση των κεραμικών στις αγορές του ηπειρωτικού και κυρίως του νησιωτικού ελλαδικού χώρου. Πινάκια, κούπες από την Ιταλία όπου λόγω της παρουσίας των Βενετών στη Μεσόγειο οι εισαγωγές ήταν μαζικές, κανάτια τύπου μαγιόλικα με στιχάκια για την οινοποσία, από το Πέζαρο, το Μοντελούπο, κύπελλα με πράσινη εφυάλωση από εργαστήρι των Ιωαννίνων, άλλα με διακόσμηση λουλουδιών και κηλίδων κ. ά. Την έκθεση του ισογείου επιμελήθηκε η Μαρία Μπορμπουδάκη, ενώ τη μουσειογραφική απόδοση όλης της έκθεσης είναι της αρχιτέκτονος-μουσειογράφου Λένας Κατσανίκα-Στεφάνου.

Και μια συμβουλή: ο επισκέπτης δεν θα κατανοήσει τα δύο τμήματα της έκθεσης αν δεν τα συνδέσει με το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο της εποχής. Ετσι θα καταλάβει τις αλλαγές στην τέχνη, το ντύσιμο, τη διακόσμηση… γιατί αλλιώς πέφτει κάπως βαρύ το φορτίο για το 2006.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή