Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
σας εύχομαι και πάλι
όγδοο χρόνο στη σειρά
-κορόνα στο κεφάλι
την έχετε τη στήλη αυτή
(«το πρώτο που διαβάζω»)
και τόσο το ‘χω ακούσει αυτό
που πια… αηδιάζω.
Και που να δείτε ο Ζακό
του ΥΠΠΟ ο Σάντσο Πάντσα
μόνο που ακούει «Υποβολεί»-
θέλει να πάει στη Μάντσα.
Και κάνει διάφορα «κρυφά»
-νομίζει ο καημένος-
μόνο να δούμε τελικά
ποιος θα ‘βγει κουρεμένος.
Εφύγανε απ’ το ΥΠΠΟ,
κάθου τώρα και μέτρα,
Κώστας, η Φάνη κι ο Τατού
κι αφήσαν… μαύρη πέτρα.
Και προσπαθεί τώρα ο Δον
να τηνε κάνει ζάφτι
χωρίς λεφτά, χωρίς προικιό,
πέτρα που κύλησ’ άστη!
Τελειώνει κι η τετραετί-
φίλε μου Βουλγαράκη
και συ μαζεύεις διεθνώς
πετράδι πετραδάκι
ένα αρχαίο πόδι εδώ
μια μύτη παραπέρα
και δεν τηράτε ολάνοιχτη
παλάμη στον αέρα.
Σας έρχεται από το παρόν
καθόλου αυτή αρχαία
αφού έλαβε το τίποτα
ανοίχτηκε, μοιραία.
Κι όσα κι αν ψάλεις κάλαντα
στον Γιώργο Αλογοσκούφη
δεν δίνουν στον Πολιτισμό
τον έχουν κλωτσοσκούφι.
Κι έτσι Ακαδημία των Τεχνών
κι άλλα ηχηρά αστεία
βυθίζονται γλυκά γλυκά
«στη βου τετραετία»
Κι ιδού εσύ, λεβέντη Δον,
-που σε ποθεί η θεία μου-
να μάχεσαι ανεμόμυλους
«γαμώ την ατυχία μου».